Z głębokim żalem żegnamy wspaniałego Artystę, Pedagoga i Przyjaciela JEZRZEGO WROŃSKIEGO, który wczoraj o godzinie 13.00 odszedł do Ogrodów Pana.

Urodził się 1930 roku. W latach 1950-1956 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Malarstwa. Jeszcze w trakcie studiów współtworzył z przyjaciółmi Grupę Nowohucką, która zainaugurowała w Krakowie nurt malarstwa materii. Wszyscy jej członkowie zostali następnie przyjęci do Stowarzyszenia Artystycznego Grupa Krakowska. W latach 1979-1995 Jerzy Wroński pełnił funkcję prezesa tego stowarzyszenia. Wcześniej przez kilka kadencji był też członkiem zarządu okręgu krakowskiego Związku Polskich Artystów Plastyków i rady artystycznej Sekcji Malarstwa Zarządu Głównego ZPAP. Od roku 1960 zajmuje się także pedagogiką artystyczną, początkowo w Krakowie, następnie w UMCS w Lublinie, a od roku 1975 – Filii Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie.

Prowadzona od ponad pięćdziesięciu lat działalność artystyczna jest ciągiem doświadczeń strukturalistycznych, polegających na eksploracji żywiołowych procesów naturalnych oraz ujawnianiu tkwiącego w nich potencjału twórczego. Początkowo były to monochromatyczne obrazy-reliefy, trawione pełzającym po miękkiej płycie płomieniem, potem „akwarele metamorficzne” oraz „rysunki dyfuzyjne”, w których inny żywioł – woda – użyty w mikroskopijnych ilościach, stanowił główną siłę sprawczą. Połączenie tych antagonistycznych żywiołów – ognia i wody – doprowadziło do powstania realizowanego od początku lat 80. unikalnego cyklu obrazów-fotogramów, nazwanych później kopciogramami. Galeria CENTRUM NCK organizowała ostatnią wystawę przeglądową twórczości Jerzego Wrońskiego pt.: „Obrazy – reliefy, akwarele metaforyczne i kopciogramy” w listopadzie 2010 roku.