Grupa Integracyjna

pod opieką Doroty Gaudyn-Otowskiej

 

31-8-2001 / 29-9-2001

Budynek A (parter).

GRUPA INTEGRACYJNA działa od 1997 roku przy Środowiskowym Domu Samopomocy Caritas Archidiecezji Krakowskiej.
W skład grupy wchodzą:

Dorota Gaudyn-Otowska
Urodzona w Krakowie, Liceum sztuk Plastycznych w Krakowie, Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie na wydziale rzeźby 1989-1993 r. Dyplom promowany przez prof. Andrzeja Gettera.

Ela Siuda
Lat 38 – rysownik, nie przedstawia drzewa tak aby był naszym wyobrażeniem o ich wyglądzie, ale takimi jakimi je widzi, jakimi same się czują, ich absolutną istotę żyjącą za zasłoną pozorów. Odczuwa świat kubistycznie, a może te formy kojarzą się ze sztuką ludów pierwotnych.

Łukasz Waśniowski
Lat 23 – kolorysta – komponuje kolorem, plamą barwną, temat jest tylko pretekstem. Namiętnie kocha wszystko co żyje…. Moim zdaniem , jest to tylko odkrywanie, doprowadzenie do tego co wcześniej wyczuwalne intuicyjnie.

Sebastian Barski
Lat 25 – interesują go proste formy, lecz często komplikuje kształty podobnie do Mehoffera, czy Klimta. Jest bardzo zamknięty w sobie, odkrywa przed nami swoją wrażliwość w obrazach z wyobraźni.

Uprawianie sztuki przez osobę niepełnosprawną nie jest tylko formą terapii, ale realizacja Jej człowieczeństwa. Potrzeba twórczości u człowieka jest wewnętrzna i należy do tajemnic wnętrza.
Integracja osoby upośledzonej umysłowo wciąż jest problemem w Polsce “nowym”. Istnienie całkowicie samodzielne w środowisku ludzi zdrowych bywa często niemożliwe. Podejmowanie działań artystycznych nadaje sens, wartość życiu osób chorych, ale utalentowanych.
Świat uczuć osób chorych nie jest uboższy od naszego, emocje towarzyszą wielu działaniom. Aktorstwo, ruch ciała , możliwość MÓWIENIA BEZ SŁÓW w przypadku kiedy niektóre osoby nie potrafią mówić, lub mówią niewyraźnie JEST WYPOWIEDZIĄ.
Praca nad zachętą do wypowiedzi bywa żmudna, gdy osiągnie się cel, efekty są znakomite!. Osoby zaczynają się otwierać na podpowiedzi interpretacji muzyki, tworzą własne choreografie form abstrakcyjnych, jakimi są uczucia np.: gniew, smutek itd. Dzieje się to również w malarstwie – Namiętności i kolory: tak jak w ruchu najważniejsze są uczucia, używa się ich by wyrazić znakiem SIEBIE, porozumieć się ze światem. Malowanie bezpośrednio dłonią, stopą, całym ciałem, zostawianie znaku n a papierze. Słowa mogą kłamać, nasze ciało mówi prawdę o nas. Wyraża tęsknotę za wysłuchaniem, zrozumieniem. Malowanie kredką, pędzlem, na małym formacie jest stałym elementem zajęć, ALE stwarza dystans między twórcą a tworzywem. Malowanie sobą choćby powieka to bezpośredni przekaz emocji bez próby manipulacji nią. Emocje, które wstydliwie ukrywamy przed światem są iskrą wszelkich działań, nadają życiu “smak”, są elementem każdego dobrego dzieła sztuki. Stan ducha i rysunek: doświadczenie kreski, pierwsze zajęcia – obrys dłoni – obrys całego ciała TO JA. Kim jestem? Pustką? Co narysuję w środku konturu? Jak kreska opisze moje wnętrze? Czy będzie to kłębowisko splątanych linii? Jaka to będzie linia? Gruba, cienka?…… może narysuję jakąś osobę za którą tęsknię?. Rzeźba forma ukrycia uczuć: rzec by można żartobliwie sztuka dla nieśmiałych!. Proces powstawania rzeźby jest długi, wymaga wytrwałości i pasji. Dlatego trudno mówić o emocjach, kiedy praca wymaga wyważenia i precyzji. Jednak efekt końcowy bywa zaskakujący, eliminując to co jest zbędne, pozostaje samo TO co najgłębiej nas urzekło w wybranym temacie. Jest to sztuka wymagająca warsztatu, zdolności podejmowania długotrwałej pracy. Forma przestrzenna z którą poznawałam osoby chore w poprzednim programie nie dla każdej osoby okazała się łatwą. Jednak wybór metody oraz materiału okazał się dobrym rozwiązaniem. Tworzenie form z gotowych elementów – sztuka śmieci – tworzenie form wizualnych we współpracy z pracownią fotografii – rola kamery. Kreowanie form do muzyki – przedstawienia nastroju. Formy abstrakcyjne poprzedzane są przykładami nauczyciela i wykładami teoretycznymi z udziałem pomocy naukowych.

EFEKTY POPRZEDNIEJ CZĘŚCI OKAZAŁY SIĘ ZDUMIEWAJĄCE – dały dużo radości, poszerzyły grono znajomych artystów profesjonalnych, dały odwagę i dalsze możliwości DAWANIA POZNAĆ SIĘ ŚWIATU.

Dorota Gaudyn-Otowska

 

WYSTAWY:

Dorota Gaudyn-Otowska
1992 BWA Kraków, “Papier D’arty”
1993 Krużganki Dominikańskie w Krakowie “Jakiś Kamień”
1995 “Piano Nobile” w Krakowie, “Jakiś Kamień”
1996 Fort Sztuki Kraków, “Sztuka aukcji” – wystawa międzynarodowa
1999 Kraków, wystawa GRUPY INTEGRACYJNEJ” w ramach Ogólnopolskiego Salonu Sztuki ZTPP

Ela Siuta i Łukasz Waśniowski
1997 Krużganki Dominikańskie w Krakowie
1998 Filharmonia Krakowska
Galeria prywatna “Fabryka Doznań” Szczecin
1999 NCK Kraków – Ogólnopolski Salon Sztuki – wystawa integracyjna

Ela Siuta, Sebastian Barski i Łukasz Waśniowski
2000 “Rotunda” Kraków, wernisaż podczas koncertu VOO VOO. Na płycie zespołu pt. “Płyta z muzyką” w jej szacie graficznej znajduje się obraz Łukasza Waśniowskiego