Jerzy Wroński – obrazy-reliefy i „kopciogramy”

Jerzy Wroński – obrazy-reliefy „kopciogramy”

wystawa malarstwa i fotografii

22-4-2017 / 7-6-2017

Wernisaż – 22 kwietnia (sobota), godz. 12.00.
Podczas wernisażu odbędzie się unikalna projekcja filmów dokumentalnych, poświęconych Wrońskiemu, których autorem jest m.in. Piotr Lutyński oraz premierowe wykonanie utworu muzycznego skomponowanego przez Michała Szostałę, dedykowanego dziełom Wrońskiego.

Finisaż – 17 maja (środa), godz. 18.30
Podczas finisażu wystawy Dyrektor Zbigniew Grzyb zaprezentuje kilka utworów wokalnomuzycznych z gitarą przy akompaniamencie instrumentalisty Olega Dyyaka.

W dniach 27-28 maja 2017 r. – wystawa nieczynna z powodu imprezy zamkniętej.

 

Wystawa „kopciogramów” i malarstwa materii. Twórczość z lat 1968 – 2015

Pierwsza pośmiertna prezentacja dorobku artystycznego Jerzego Wrońskiego, artysty wiernemu awangardowej tradycji poszukiwań formalnych. Jego twórczość w początkach działalności utrzymana była w konwencji malarstwa materii. W latach osiemdziesiątych w sztuce Wrońskiego nastąpił istotny zwrot. Artysta zwrócił się ku fotografii, kierując uwagę na światło jako kolejny, obok wody i ognia, czynnik kreacyjny swych dzieł. Zaczął wówczas tworzyć „fotogramy metamorficzne”, określane później jako „kopciogramy”. Powstawały jako rodzaj „bezobiektywowej fotografii”, na zwilżonej wodą szklanej kliszy fotograficznej, przy udziale płomienia osadzającego na niej drobiny sadzy. Ostateczny efekt był do pewnego stopnia przypadkowy. Artysta mówił, że owe „kopciogramy” pomagają mu „znaleźć właściwe proporcje między potęgą kreacyjną natury a rolą, jaka przypada w tworzeniu ich samemu.

Na wystawie w Galerii CENTRUM zobaczymy 30 obrazów z lat 60., i 70., oraz 50 „kopciogramów” z lat 1980-2014.

Jerzy Wroński urodził się w 1930 roku w Ciechankach na Lubelszczyźnie. Zmarł w Krakowie 29 czerwca 2016 roku. Od 1957 roku mieszkał i tworzył w Nowej Hucie. W latach 1950-1956 studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W trakcie studiów współtworzył z przyjaciółmi tzw. Grupę Nowohucką, która zainaugurowała w Krakowie nurt malarstwa materii. Wszyscy jej członkowie zostali następnie przyjęci do Stowarzyszenia Artystycznego Grupa Krakowska. Był wybitnym pedagogiem, wieloletnim profesorem na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach Filii w Cieszynie. Działalnością pedagogiczną zajmował się od 1960 roku, początkowo w Krakowie, następnie w UMCS w Lublinie, a od roku 1975 w Filii Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie.