Barbara Ziembicka „Owocowanie” – wystawa malarstwa

wystawa czynna w dniach 12.12.2025-18.01.2026
Biała CENTRUM

wernisaż wystawy – 12 grudnia (piątek), g. 18.00

Wyobraźnia potrafi przeniknąć kamień, liść, kroplę wody. Dzięki niej można opowiedzieć wszystko i zrozumieć bardzo wiele.

Zawsze traktowałam obraz jak okno, przez które mogę spoglądać na inną, kreowaną rzeczywistość – własną lub cudzą. Praca artystyczna daje jedyną w swoim rodzaju możliwość ukazania tego, co w codziennym, powierzchownym patrzeniu na świat często umyka naszej wrażliwości. André Breton pisał, że nadrealizm tkwi w samej rzeczywistości, a nie poza nią. Potrzeba więc odpowiedniego widzenia, nastroju, inteligencji, talentu i wiary. Jerzy Nowosielski mówił, że nie siada do obrazu bez natchnienia. A czym ono jest? Może właśnie szczególnym olśnieniem w spotkaniu oka ze światem widzialnym – dzięki wyobraźni?

W mojej twórczości pojawiają się świadomie wprowadzone „zmiany fantastyczne”. Sprawiają one, że obraz staje się zagadką – może budzić zdziwienie, zachwyt, a czasem niezrozumienie. Wprowadzam te przekształcenia, ponieważ bliska jest mi idea, że wszystko w świecie pozostaje ze sobą w związku: to, co ludzkie i to, co przyrodnicze, to, co ożywione i nieożywione. W pysku psa lub w spojrzeniu kota odnajduję ludzką twarz; gest skrzydła ptaka przypomina ruch dłoni. Kształt kamienia bywa podobny do jaszczurki lub małpy. Jesteśmy częścią jednego kosmosu – jeden byt wynika z drugiego.

Zawsze pociągały mnie nadrealistyczne personifikacje pojęć i emocji – tak bliskie mojej wrażliwości. W historii sztuki odnajdywałam ich wiele: u Boscha, Arcimbolda… Czuję się ich spadkobierczynią. Wymyślanie własnych „konstruktów” zawsze dawało mi radość. Być może dlatego, że wychowana w dzieciństwie na poetyce baśni, noszę w sobie obrazy mitycznych i fantastycznych istot. Z czasem coraz mniej pociągały mnie postacie „kanoniczne” z mitologii greckiej czy innych tradycji. Jeszcze w czasie studiów stworzyłam coś na kształt bestiariusza – zwierzęcych, uczłowieczonych postaci z atrybutami. Inni również doskonalili tę sztukę – na przykład bliski mi od zawsze Daniel Mróz.

Wiele znaczy dla mnie genialny wiersz Wisławy Szymborskiej Pukam do drzwi kamienia.  Z pozoru mówi on o daremności poznania (w sensie filozoficznym), lecz dla mnie jest to poetycki hymn na cześć wyobraźni – tej szczególnej siły, która jest zarówno narzędziem pracy twórczej, jak i drogą do poznania świata, nie mniej istotną niż nauka.

– Barbara Ziembicka

Barbara Ziembicka – malarka, graficzka, ilustratorka i pedagog. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie, gdzie w 1972 roku uzyskała dyplom z wyróżnieniem w pracowniach prof. Witolda Chomicza i prof. Włodzimierza Kunza.

Od 1975 roku związana z macierzystą uczelnią – początkowo jako asystentka w Pracowni Grafiki Książki, a od 1998 roku jako profesor prowadząca autorską Pracownię Struktura Dzieła na Wydziale Grafiki ASP. Na emeryturę odeszła w 2015 roku.

W latach 70. artystka współpracowała z najważniejszymi polskimi wydawnictwami – m.in. Wydawnictwem Literackim, Czytelnikiem, PWM i Naszą Księgarnią – tworząc ilustracje i projekty okładek do książek z zakresu literatury pięknej, fantasy i literatury dziecięcej. Jej ilustracje do Baśni Andersena nagrodzone zostały II nagrodą w konkursie IBBY (1977). Wisława Szymborska określiła ją z humorem mianem „specjalistki od dreszczowców klasycznych”.

Od lat 80. Barbara Ziembicka koncentruje się na malarstwie i rysunku. Jej prace prezentowane były na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w Polsce i za granicą (m.in. we Włoszech, Francji, Szwecji, USA, Danii). W 1989 roku w Salonie Desy w Krakowie odbyła się znacząca wystawa indywidualna artystki, a w 2003 roku – retrospektywna ekspozycja grafik i rysunków w Galerii M. Gołogórskiego.

Równolegle z działalnością artystyczną prowadziła refleksję krytyczną i publicystyczną, publikując teksty o sztuce w Gazecie Krakowskiej, Dzienniku Polskim i Wiadomościach ASP. Jest autorką książki Najprostszą drogą. Rozmowy z artystami (Znak, 1998) oraz wielu esejów i wywiadów z artystami współczesnymi.

Jej twórczość – łącząca wyrafinowany warsztat z poetycką i metaforyczną wyobraźnią – obejmuje litografię, rysunek, malarstwo oraz ilustrację książkową. W ostatnich latach artystka stworzyła cykl obrazów i akwarel Bestiariusz albo sceny z życia zwierząt, a obecnie przygotowuje wystawę jubileuszową z okazji 50-lecia pracy artystycznej.

Prace Barbary Ziembickiej znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Okręgowego w Kaliszu, Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego, Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie oraz w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.