Beata Futro

„Diamentowy Krąg”

30-11-1999 / 30-12-1999

Wystawa ta jest echem 10-miesięcznego pobytu autorki w Indiach, głównie w Dharamsali, w stanie Himaćal Pradesz. Miejsce to ostatecznie wybrał na swoją siedzibę, – po zajęciu siłą Tybetu przez Chiny – duchowy przywódca i głowa buddyzmu tybetańskiego XIV Dalajlama. W górnej części Dharamsali zwanej McLoad Gandź (dharamsala – dosłownie w języku hindi: religijny dom) zamieszkali tybetańscy uchodźcy. To właśnie tam, naród istniejący obecnie bez państwa, stworzył Tybetański Rząd na Uchodźctwie i wybudował słynną Bibliotekę Tybetańskich Prac i Archiwów, gdzie umieszczono najważniejsze księgi, wywiezione przez Dalajlamę i jego współpracowników na krótko przed planowanym przez chińskie władze uwięzieniem przywódcy narodu. Tybetańczycy wybudowali też świątynie i klasztory, zwłaszcza Tsuglag Khang, gdzie spotykają się z Dalajlamą, a na placu przed jego rezydencją nie tylko modlą się, ale i demonstrują swoją przynależność narodową. Zafascynowana tradycyjną sztuką malarstwa tybetańskiego – Thangkami – autorka wystawy postawiła sobie za cel spotkać na swej drodze prawdziwego Gesze czyli mistrza, nauczyciela. Czcigodny mnich, Sangje Jeszi, nie bez oporów zgodził się udzielać lekcji. Spotkanie z wielowiekową kulturą duchową Tybetu, umocniło ją w przekonaniu, że wysiłek w tworzenie obrazów będzie bezowocny jeśli celem jego i owocem będzie kolejna dekoracja tego świata. Najważniejszy jest umysł, który dzięki Thangkom może stać się czysty. Doskonale ujął to Andrzej Strumiłło: “Malujący i kontemplujący Thangkę doznają separabilitum – oddzielenia się od materii. Obraz staje się Psychokosmogramem. Odrzucając wszystko co konieczne, wolni, wstępują w Krąg Siły”. Inaczej rzecz ujmując, Thangka otwiera wrota do Oświecenia.

Beata Futro jest absolwentką ASP w Krakowie; 1994 – dyplom na Wydziale Malarstwa w pracowni prof. Jerzego Nowosielskiego i na Wydziale Grafiki w Pracowni Miedziorytu prof. Stanisława Wejmana (1995). Prezentowała swoje prace na 4 wystawach indywidualnych, m. in. w galerii hotelu Hilton w Dreźnie w Niemczech oraz na kilkunastu wystawach zbiorowych, z których ważniejsze to 4th Biennial of the European Academies of Visual Art w Maastricht (1993), 2nd Biennial of Art w Skopje (Macedonia), Międzynarodowe Triennale Sztuki w Majdanku (1994). Ważniejsze wyróżnienia: Złota Odznaka w konkursie “Primus Inter Pares”(1992), stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki (1992/1993). Od września 1997 do lipca 1998 przebywała w Indiach na stypendium rządu indyjskiego, które wykorzystała studiując kulturę tybetańska i indyjską, w szczególności zajmując się thangkami czyli tradycyjnym malarstwem tybetańskim.