Wiesława Straszkiewicz

30-4-1997 / 30-5-1997

Przegląd twórczości plastycznej.

Wiesława Straszkiewicz – urodzona we Wrocławiu, absolwentka Wydziału Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1975).

W latach 1975-1985 współpracowała z Teatrem Lalki i Maski „Groteska” w Krakowie. W 1980 roku uczyła rzeźby w krakowskim Liceum Sztuk Plastycznych. Dwukrotnie otrzymała stypendium Ministra Kultury i Sztuki (1975, 1977). Wielokrotnie wystawiała swoje prace w kraju i za granicą.

W dorobku Wiesławy Straszkiewicz szczególne miejsce zajęły dwie techniki – rzeźba i akwarela. W nich bowiem znalazło najpełniejszy wyraz bogactwo życia duchowego artystki. Radość budowania form, satysfakcja estetyczna, przyjemność tworzenia – tak, to również obecne jest w tych pracach. Ważniejsza wydaje się jednak gwałtowna potrzeba wypowiedzenia emocji i myśli mających swe zewnętrzne źródło w otaczającym świecie.

Ujęte w formie tryptyków plakietki, wykonane oryginalną techniką, to szczególny rodzaj zapisu myśli. Każdy z cyklów jest jakby odrębnym poematem, esencją przeżyć i doznań – zarówno tych chcianych, jak i tych nie chcianych, katalog uczuć dobrych i złych. Artystka jakby chciała rozliczyć się z własną wrażliwością i zarazem ukryć się przed tym, co nieuchronne. Widoczne są tu powinowactwa literackie, poetyckie, których zresztą autorka nie ukrywa.

W akwareli Wiesława Straszkiewicz proponuje przede wszystkim własny wizerunek świata, często wzbogacony metafizycznymi wizjami. W jej obrazach powietrze, a raczej przestrzeń naładowana jest bowiem tajemniczą, magiczną siłą. Metafizyczny aspekt malowanych istot i rzeczy polega na znaczeniu, jakie te elementy uzyskują, jeżeli ogląda się je nie w izolacji, lecz w planie ogólnym, uciekającym raczej w głąb niż na zewnątrz. Ten świat przypomina senne obrazy, które bywają nieprzyjazne, ale zawsze pociągające.

Charakterystycznym motywem prac Wiesławy Straszkiewicz jest ptak. Jego morfologia i sposoby zjawiania się są rozmaite – tylko czasem staje się bohaterem jedynym i wyłącznym, lecz zawsze jest to obecność znacząca. W interpretacji psychologii snów ptak symbolizuje tęsknotę do swobody, do uwolnienia się od autorytetu, od wszelkich więzów i rygorów. Ptak jest tu totemem, drugim ego artystki.

Fantastykę i wizjonerstwo Wiesława Straszkiewicz łączy z jasnym, ostrym intelektem. Na to może sobie pozwolić jedynie artysta całkowicie panujący nad warsztatem, świadomy stosowanych środków. Jestem przekonana, że autorka zaskoczy nas jeszcze nieraz nowymi pomysłami, a jej ptaki uniosą się siłą swych skrzydeł w odległy błękit spełnienia.

Joanna Gościej-Lewińska