10+1 Zapatrzeń

wystawa malarstwa
7-24.06.2018

Wernisaż wystawy – 7.06 (czwartek), g. 18.00

 

Intencją  projektu artystycznego  10+1 zapatrzeń  jest prezentacja zbioru prac, 10 moich doktorów i doktorantów z moim udziałem wypromowanych na Wydziale Malarstwa krakowskiej ASP.

Projekt artystyczny  10 + 1 zapatrzeń  stawia sobie za zadanie, z akcentem na odrębność i różnorodność w sztuce oraz „wartość dodaną” w odniesieniu do tradycji w 200-lecie ASP w Krakowie.

W tym przedsięwzięciu równocześnie cel jest pytaniem o wartość artystyczną nowych idei . Jest też to rodzaj badania przez unaocznienie dzieł, czy wielość indywidualnych  zapatrzeń  może stanowić jedno – wspólny mianownik, rozpoznawanie?  W tym sensie wprowadzenie działań odejmowania i dodawania ma uzasadnienie. Znaki – i + są rodzajem świadomego procesu doświadczenia artystycznego. Wyznaczają również kierunek poszukiwań artystycznych w odniesieniu do tradycji. Możliwe jest odejmowanie wartości znanych, wcześniej zawłaszczanych Wprowadzanie, dodawanie nowych sensów, wartości nieznanych, wcześniej jednak uruchamia myśl o „wychylaniu się poza ten świat, który nie jest dostępny dla codziennego doświadczenia artystycznego”. Proces twórczy wspomagany bywa przez „ciągi myślowe”, głębokie wglądy, zapatrzenia, wtedy dopiero jawią się nowe byty artystyczne. Wprowadzenie do dzieła tego, co zdumiewa, ciekawi, nawet niepokoi, badanie nowego, podejmowanie ryzyka twórczego – uważam, że suma tych działań i zjawisk może być nazwana „wartością dodaną”. Ta wartość stanowi o odrębności i wyróżnia dzieła. Tego szukamy, jest to warunek znalezienia. To właśnie jest to, czego szukałem  – powtórzę za  Małym Księciem.

 10 +1 zapatrzeń  – to prezentacja malarstwa, w którym poszukujemy  „wartości dodanej”, odrębności.  Dopiero zestawienie wielości dzieł, pozwoli wyodrębnić każdego artystę z osobna. Po to jest ta prezentacja malarstwa.

Świat artystycznej refleksji, to sięganie do pierwotnych kreacji ziemskiego porządku, cykliczności. Unikatowe osobne spotkania, głębokie wglądy, przejrzenia, a nawet zapatrzenia – poprzez oswajanie widzianego, staje się dla artysty cząstką świata odnalezionego, w kreacji twórczej. Jawią się w dziełach światy, nie z tego świata. Refleksyjne zapatrzenie opatrzone ziemskim i nieziemskim impulsem popycha myśl w coś, w coś nieodgadnionego, ale w stronę prawdy artystycznej. Obcowanie z naturą nowych myśli w perspektywie wyzwala pole nowego widzenia.  I dlatego też artyści penetrują i badają zagadnienia, które współbrzmią wyłącznie z ich naturą, ale mogą też odsłonić naturę nieznaną, która przeciąga artystę do nowego świata, jakby odblask tamtego doznania pojawia się w wielu oczach, tym samym pełniejszego dzieła. Nawarstwienia innych spojrzeń, przeloty wpatrzeń prowadzą każdego artystę z osobna do niezmywalnych śladów – wartościowych dzieł, z własną wartością dodaną, tak jak widzimy w dziełach u artystów: Magdaleny Bąk – „Symbolika światła i cienia, symetrii i asymetrii w malarstwie, w odniesieniu do kondycji duchowej człowieka” ; Alicji Bieske-Matejak – „Światło i przestrzeń jako uobecnienie fenomenu życia w malarstwie natury” ; Witolda Boguszewskiego – „Naturalność pustki” ; Barbary Frankiewicz – „Na granicy porządku i chaosu – tajemnica światła i koloru” ; Wojciecha Kubiaka – „Instytucje – portrety sytuacji” ; Jadwigi Magryś-Borowiec – „Ludzie w pamięci, czyli wyrażanie śmierci w kompozycjach malarskich” ; Grzegorza Sztwiertni – „Medyczna poprawność” ; Marcina Słowika-Wilczyńskiego – „Moja przestrzeń. Pomiędzy konstrukcją a emocją” ; Sylwii Krupińskiej – „Cień i forma przedmiotu współbrzmiące w przestrzeniach malarskich” ; Elżbiety Zrobek – „Ślady rzeczywistości wewnętrznej” ; Teresy Kotkowskiej-Rzepeckiej – „W stronę ciszy”.

– prof. Teresa Kotkowska-Rzepecka

 

Uczestnicy wystawy:

prof. Teresa Kotkowska-Rzepecka

Alicja Maria Bieske-Matejak

Witold Boguszewski

Barbara Frankiewicz

Sylwia Krupińska (Wójcik)

Wojciech Kubiak

Jadwiga Magryś-Borowiec

Marcin Słowik-Wilczyński

Magdalena  Suszek-Bąk

Grzegorz Sztwiertnia

Elżbieta Zrobek