RODZIMY SIĘ CALI – recenzja Agnieszki Stańczak – warsztaty grupy krytycznej

Warsztaty grupy krytycznej w ramach 2. Edycji KRAKOWSKIEGO FESTIWALU TAŃCA 2022
PREMIERA “The voice of seniors” – Barbara Bujakowska, Karol Miękina, Łukasz Laxy
2.08.2022r., Studio KCC

RODZIMY SIĘ CALI
Agnieszka Stańczak

Pierwszą rzeczą, która w nas uderza, jest ilość kolorów. W dzisiejszych czasach to coś nie do pomyślenia – jasne i krzykliwe uchodzi dziś za nieprzyzwoite, ustępując miejsca stonowanej szarości, nijakiej czerni czy pustej bieli. Ale nie – kolory. Nie ma lepszego słowa na opisanie całego spektaklu – niczym wybuch kolorów uderza w widza, na zmianę to naśmiewając się z jego rzeczywistości, to znów zmuszając do refleksji.

„The voice of seniors” jest to owoc trzymiesięcznej pracy z seniorami w ramach Grantów Wyszehradzkich ze środków Międzynarodowego Funduszu Wyszehradzkiego. Wynikiem tego projektu Barbary Bujakowskiej, Karola Miękiny i Łukasza Laxy (w koordynacji Doroty Kawęckiej) jest krótki – zaledwie półgodzinny spektakl wypełniony muzyką, tańcem i poezją. Jest to jednak spektakl o czymś nowym. Grupa seniorów eksploruje tu coś innego, coś nietuzinkowego, podważając model emeryta jako kogoś, kto zatrzymał się w czasie całe dziesięciolecia temu.

Rozpoczyna się od chodzenia – chaotycznego przemieszczania się z jednego końca sali na drugi, potem nagłe zatrzymanie, reflektor oświetla pojedynczą postać, znów chodzenie i ponownie reflektor. Poznajemy nasze postaci, a może samych aktorów, których słowa raz po raz rozbrzmiewają z głośników w trakcie całego spektaklu. „Lubię”. „Nie lubię”. „Sprawia mi przyjemność”.

Wkrótce dowiadujemy się, że jest to przed wszystkim spektakl opowiadający o człowieku, zmuszający do zastanowienia się, czy my, ludzie młodzi u początku swojego życia, i aktorzy na scenie, naprawdę tak bardzo się różnimy. Zmusza on nas do przystanięcia na chwilę i wsłuchania się w słowa artystów ubiegłego wieku – w słowa Grechuty i Lennona, dobiegające z ust aktorów, do przystanięcia i do ponownego rozważenia swojej samotności.

Jest to również spektakl prześmiewczy, w niektórych miejscach niemalże groteskowy, raz po raz przeskakujący pomiędzy tym, co można by uznać za tragiczne, o metaforycznym wydźwięku, a tym co komiczne. W jednej chwili obserwujemy taniec marionetek na sznurkach władzy, w drugiej obserwujemy morderstwo popełnione za pomocą najbardziej nieprawdopodobnego narzędzia zbrodni. Potem ponownie podnosimy napięcie, tylko po to, by ponownie je ustrzelić dawką komizmu.

Sam taniec jest oszczędny w ruchach, które są tu delikatne, swobodne. Aktorzy raz po raz stają w rozproszeniu, w duetach, w grupie – trzymając się za dłonie, przytulając się lub nie dotykając się wcale. Pomimo to wiemy, że są w tym razem, że gdzieś w tym szaleństwie odnaleźli siebie.

Ostatnią rzeczą, którą zapamiętamy, będzie tłum na scenie – już nie tylko seniorzy, ale i publiczność, przyzwana z widowni. Scena zamienia się w zawirowanie kolorów, kiedy wszyscy tańczą, razem, równi. I nie ma lepszego podsumowania tego widowiska. Jest to celebracja człowieczeństwa, uszanowania naszych różnic i dostrzeżenia naszych podobieństw. Zmuszenia nas, by choć na chwilę spojrzeć na drugą osobę jak na kogoś równego.

PREMIERA “The voice of seniors” – Barbara Bujakowska, Karol Miękina, Łukasz Laxy 

Twórcy_czyni: Barbara Bujakowska, Karol Miękina, Łukasz Laxy 
Obsada: Zuzanna Bień, Jacek Dyląg, Urszula Kłosowska, Marta Kuklicz
Grażyna Kuświk, Grażyna Ladra, Ewa Michałowicz, Bogumiła Simińska, Wojciech Skowronek, Janina Zarzycka-Bem
Koordynatorka projektu: Dorota Kawęcka
Produkcja: Krakowskie Centrum Choreograficzne – Nowohuckie Centrum Kultury

Spektakl prezentowany 2.08.2022 w ramach Krakowskiego Festiwalu Tańca w Nowohuckim Centrum Kultury (Studio KCC).

Projekt jest współfinansowany przez rządy Czech, Węgier, Polski i Słowacji w ramach Grantów Wyszehradzkich ze środków Międzynarodowego Funduszu Wyszehradzkiego. Misją funduszu jest rozwój idei zrównoważonej współpracy regionalnej w Europie Środkowej.