„Empty Bodies” Teatru Tańca Zawirowania w studio KCC
Zapraszamy na ostatnią już prezentację w ramach Polskiej Sieci Tańca w Krakowskim Centrum Choreograficznym. 22 października zagra u nas Teatr Tańca Zawirowania ze spektaklem „Empty Bodies” w choreografii Karoliny Kroczak. Zapraszamy serdecznie!
„Empty bodies” Teatr Tańca Zawirowania, chor. Karolina Kroczak
22.10 godz. 19:00, studio KCC
UWAGA: W spektaklu występuje częściowa nagość, hałas oraz wykorzystywane jest światło stroboskopowe.
Spektakl jest prezentowany w ramach Polskiej Sieci Tańca.
„Empty Bodies”
Koncepcja i choreografia: Karolina Kroczak
Taniec: Aleksandra Krajewska, Agata Pankowska/Ilona Gumowska, Elwira Piorun
Muzyka: collage
Tekst: Kaya Szulczewska
Zdjęcia/ oprawa wizualna: Natalia Miedziak- Skonieczna
Oprawa graficzna materiałów promocyjnych: Gregor Konarski/ fot. Natalia Miedziak Skonieczna
Produkcja: Teatr Tańca Zawirowania/ Fundacja Scena Współczesna
Wyprodukowano dzięki wsparciu Miasta Stołecznego Warszawa.
“Empty Bodies” to spektakl o strukturze kolażu, gdzie poetyckie obrazy nawiązujące do tematyki relacji matka-dziecko przeplatają się z motywami zaczerpniętymi z życia trzech kobiet, z których każda na swój sposób zmaga się z problemami cielesności. Do kogo należy ciało będące obiektem seksualnym? Jak ciało internalizuje poczucie odrzucenia, dlaczego brak bliskości odbiera głos i prawo do decydowania o sobie? Co gdy ciało nie spełnia już oczekiwań, gdy staje się puste? Czy można je naprawić? Jak funkcjonujemy w świecie idealnych, chudych ciał, które trzeba wyprasować, pozbyć się zmarszczek i innych śladów życia? Czy ciało mające dostęp do płodności i wewnętrznego potencjału może stać się efektem produkcji, obiektem, który można przekształcić? “Empty Bodies” to spektakl o tęsknocie za połączeniem z naszą pierwotną naturą, za bliskością z matką, która tuli. To także spektakl o głodzie i pustce, które są ceną jaką płacimy za idealny “plastikowy” świat: z wyczerpaną matką, która nie może wykarmić swoich dzieci. To świat gdzie wieje chłodem, dystansem i pustymi przestrzeniami. Stajemy na skraju zagłady ekologicznej, a ziemia po której chodzimy staje się sucha i jałowa.
Fot. Marta Rosa
