Z wielką radością zapraszamy na kolejne spektakle taneczne, które będą prezentowane na dużej scenie Nowohuckiego Centrum Kultury w ramach Polskiej Sieci Tańca. We wrześniu będzie okazja, aby zobaczyć produkcję Polskiego Teatru Tańca „Fabula rasa” w choreografii Macieja Kuźmińskiego oraz „Manhattan” Dominiki Wiak i Danieli Komędery-Miśkiewicz.
22.09.2021, 20:00 |„Fabula rasa” Polski Teatr Tańca, choreografia: Maciej Kuźmiński
Bilety 35/25 zł
29.09.2021 19:00 |„MANHATTAN”, choreografia: Dominika Wiak, Daniela Komędera-Miśkiewicz
Bilety 35/25 zł
„Fabula rasa” Polski Teatr Tańca, choreografia: Maciej Kuźmiński
Ten spektakl nie jest do oglądania. Ten spektakl jest do odkrycia. Co jest w nim do odkrycia? Między innymi to, że każdy spektakl jest zawsze tylko spektaklem. Spektaklem-opisem – czegoś co jest.
Spektaklem, w którym wszystkie gesty są tylko gestami.
I nigdy nie są tym, co – z mniejszym lub większym popisem – usiłują pokazać.
Ten spektakl jest opisem świata-który-powstał,
czyli świata-który-nie-powstał,
Bo powstanie świata jest wiecznym powstawaniem świata.
Ja staję się w zetknięciu z Ty; stając się Ja, mówię Ty. Każde prawdziwe życie jest spotkaniem.
Ten spektakl jest spotkaniem.
Od pierwszej sekundy spektaklu wyruszamy w niepokojącą, hipnotyczną podróż w głąb osobowości człowieka, która ulega zagładzie, aby odrodzić się w perspektywie metafizycznej. Punktem zwrotnym jest moment przejścia granicy dwóch światów – doczesności i wieczności. Maciej Kuźmiński – twórca nagradzany w Polsce i za granicą, zdobywca I Nagrody na Międzynarodowym Konkursie Miniatur Choreograficznych w Belgradzie (2017) i II Nagrody na Międzynarodowym Konkursie Choreograficznym w Hanowerze (2016) – odkrywa fascynujące cechy indywidualności scenicznych i artyzmu formalnego tancerzy Polskiego Teatru Tańca. Portretując kondycję jednostki i współczesnego społeczeństwa, sięga po pozornie odległe inspiracje – szkic literacki jednego z polskich „twórców przeklętych” Edwarda Stachury oraz nacechowaną narodowo twórczość muzyczną Stanisława Moniuszki.
choreografia, koncepcja: Maciej Kuźmiński
muzyka: Zbigniew Kozub, Stanisław Moniuszko
kostiumy, scenografia: Ilona Binarsch
dramaturgia: Paul Bargetto
reżyseria świateł: Paweł Murlik
obsada: Amy Basley, Evelyn Blue, Kacper Bożek, Julia Hałka, Agnieszka Jachym, Paulina Jaksim, Jerzy Kaźmierczak, Zbigniew Kocięba, Katarzyna Kulmińska, Dominik Kupka, Paweł Malicki, Daniel Michna, Michał Przybyła, Adrian Radwański, Katarzyna Rzetelska, Sandra Szatan, Emily Wong-Adryańczyk
asystent choreografa: Monika Witkowska
asystent spektaklu: Katarzyna Rzetelska
obsługa spektaklu: Adriana Cygankiewicz, Przemysław Gapczyński, Piotr Grywaczewski, Zuzanna Majewska, Grzegorz Potocki, Daniel Wiśniewski
producent: Robert Chodyła, Polski Teatr Tańca
dyrektor Polskiego Teatru Tańca: Iwona Pasińska
czas trwania: 70 min
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury w ramach programu „Moniuszko – Promesa 2019”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.
Dawno nie spotkałam się z tak doskonałą choreografią: od wypracowanych spójnych rysunków choreograficznych, aż po wyważoną dynamikę ruchu tancerzy. (…) Ten spektakl to przede wszystkim doskonały wybór solistów i baletu, a także współgranie muzyki z tańcem, tak, że nie potrzeba żadnych słów i dodatkowych komentarzy.
Katarzyna Nowicka, kulturapoznan.pl
„MANHATTAN” ” choreografia: Dominika Wiak, Daniela Komędera-Miśkiewicz
Czy człowiek jest w stanie powstrzymać się przed użyciem tego, co wyprodukować potrafi? Amerykański Projekt Manhattan miał na celu konstrukcję pierwszej broni atomowej. Była to bomba paradoksalna: miała przynieść wielkie zniszczenia i jednocześnie zakończyć wojnę. Zrzucenie bomby Little Boy na Hiroszimę było przerażającym przykładem działań człowieka demonstrującym, że sposobem na pojednanie jest zwiększenie przemocy. Czy wojnę da się zakończyć w inny sposób niż eskalacją agresji? Myślenie apokaliptyczne przestaje być szaleństwem, a staje się codziennością. Możemy się zniszczyć albo pokochać.
Patrzenie na mocny, precyzyjny ruch silnych mięśni daje pewien rodzaj satysfakcji, lecz nie zawsze dostrzegamy ukrytą w nim chęć dominacji i zawładnięcia przez atak. W niektórych scenach performansu twórczynie wykorzystują nawet elementy groteski, w sposób dobitny pokazując, jak daleko sięga nasza tolerancja dla agresji.
Maria Pastwa, taniecPOLSKA.pl
koncepcja, choreografia, wykonanie: Dominika Wiak, Daniela Komędera-Miśkiewicz
muzyka, wykonanie: Aleksander Wnuk, Michał Lazar
gość specjalny: Fryderyk Liber
projekcja wideo: Natan Berkowicz
reżyseria światła: Paweł Murlik
zdjęcia promocyjne: Dominik Więcek
projekt plakatu: Aleksander Joachimiak
czas trwania: 55 min
data premiery : 01 wrzesień 2019
Spektakl powstał w ramach stypendium twórczego Miasta Krakowa przyznanego Dominice Wiak.
produkcja: Bytomski Teatr Tańca i Ruchu ROZBARK („Młodzi na scenę”), Miasto Bytom
współpraca: Krakowskie Centrum Choreograficzne
Spektakle są prezentowane w ramach Polskiej Sieci Tańca, której organizatorem jest Narodowy Instytut Muzyki i Tańca. Sfinansowane ze środków Ministerstwa Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu.
Polska Sieć Tańca to pierwsza sformalizowana sieć współpracy między instytucjami i organizacjami wspierającymi rozwój tańca współczesnego w Polsce. Każdego sezonu Partnerzy Sieci wybierają do wspólnego repertuaru najciekawsze produkcje polskich niezależnych artystów i instytucjonalnych zespołów tanecznych. Spektakle nominowane na dany rok wyruszają w trasę w ramach Sieci, podczas której odwiedzają ośrodki partnerskie. Szczegółowe informacje na temat Polskiej Sieci Tańca, planowanych w jej ramach działań i prezentacji dostępne są na stronie: www.pst.info.pl
