Spektakle Polskiej Sieci Tańca w Krakowie

Na przełomie maja i czerwca będziemy mieli okazję zobaczyć aż trzy spektakle prezentowane w Nowohuckim Centrum Kultury w ramach Polskiej Sieci Tańca. Zapraszamy serdecznie na „We_selle” Wojciecha Mochnieja (27 maja), „fascynat odśrodkowy_dwatrzycztery” Anny Piotrowskiej (29 maja) oraz „Mute” Janusza Orlika (3 czerwca).

27 maja 2019, godz. 19:00, Scena NCK
Bilety: 25 zł
„We_selle”,Wojciech Mochniej

Choreografia: Wojciech Mochniej
Light Koncept: Steve Isom, Wojciech Mochniej
Realizacja Oświetlenia: Grzegorz Polak
Dramaturg: Marcin Miętus
Muzyka : Wojtek Frycz
Artistic Director: Melissa Monteros
Asystent: Odessa Johnston
Producent: Aleksandra Machnik
Artyści: Daniela Komędera, Katarzyna Kubalska, Dominika Wiak, Monika Witkowska, Katarzyna Pawłowska, Tomasz Ciesielski, Wojciech Kaproń, Wojciech Mochniej, Paweł Urbanowicz
Produkcja Teatr Rozbark, m7 Production, W&M dance projects
Partnerzy : Lubelski Teatr Tańca, Centrum Kultury w Lublinie
Spektakl zrealizowany we współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach programu Zamówienia choreograficzne 2018.
Czas trwania: 70 min

We_selle to projekt multimedialny łączący istotę Physical Theatre, wykorzystujący różne techniki tańca współczesnego, performansu, improwizacji z projekcjami video i soundscape’ami. Punkt wyjścia oraz główną oś spektaklu stanowi ceremonia zaślubin, która w sposób szczególny pokazuje przekrój osobowościowy weselników, ich skomplikowane relacje i wewnętrzną potrzebę rutyny. To przełomowy moment w życiu pary młodej, związany z tradycją i próbą utrzymania jej ciągłości. Wesele to nie tylko rezerwuar rozrywki, ale czas podpatrywania siebie nawzajem, dokonywania rachunku sumienia, a co za tym idzie kreowania samego siebie w oczach innych. W ruchowym spektaklu pobrzmiewają echa klasyki: „Wesela” Wyspiańskiego, z którego zaczerpnięty został motyw rozpadu wspólnoty i relacji międzyludzkich, „Ślubu” Gombrowicza jako próby walki z formą oraz problemem komunikacji. W We_sellu nie zabrakło też odwołań do kultury współczesnej i popularnej, choćby do filmów Wojciecha Smarzowskiego, który moment wesela potraktował jako sytuację, w której jak w soczewce skupiają się wady człowieka i wychodzą na jaw drzemiące w nim demony.

Wojciech Mochniej
Tancerz, choreograf, pedagog. Urodzony i wychowany w Lublinie. Obecnie mieszka i pracuje w Kanadzie, gdzie prowadzi swój zespół. W latach 1991-1994 był tancerzem Śląskiego Teatru Tańca. Wspólnie z Melissą Monteros założył Gdański Teatr Tańca oraz Gdańską Szkołę Tańca Współczesnego (1994-2001). W 2002 r. GTT zmienił nazwę na W&M PHYSICAL THEATRE. Mochniej jest nie tylko tancerzem i choreografem, ale także wykładowcą na Uniwersytecie Calgary na Wydziale Tańca. Prowadzi zajęcia z tańca współczesnego, choreografii, dance and the camera, improwizacji, performance i repertuaru.

29 maja 2019, godz. 19:00, Scena NCK
Bilety: 25 zł
„fascynat odśrodkowy_dwatrzycztery”
tryptyk by piotrowska
trzy piotrowskie & chitruszko & bończyk & torgunakov & domix

Koncepcja, choreografia, reżyseria: Anna Piotrowska

„ce_real mothers” / 25 min.
Występują: Anna Piotrowska, Małgorzata Piotrowska

„kompozycja_trzecia rzeczywistość” / 30 min.
Występują: Joanna Chitruszko, Anna Piotrowska, Aleksandra Piotrowska

„ziemia niczyja” / 60 min.
Występują: Anna Piotrowska, Kamil Bończyk, Alexey Torgunakov, Dominik „Domix” Franusik

Scenografia: Adam Królikowski
Premiera: 24 września 2018, Warszawa, Centrum Sztuki Tańca w Warszawie
Koprodukcja: Centrum Sztuki Tańca w Warszawie / eferte_Fundacja Rozwoju Tańca
Partnerzy: Dom Kultury Kadr / Fundacja Rozwoju Teatru ‘NOWA FALA’ / Fundacja Artystyczna PERFORM
Współpraca: Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, mufmi
Projekt współfinansowany przez m. st. Warszawa

Tryptyk pt.: „fascynat odśrodkowy_dwatrzycztery” jest koprodukcją Centrum Sztuki Tańca i Fundacji_eferte stworzonym przez Annę Piotrowską na jej 44 urodziny. W skład wchodzą spektakle: „ce_real mothers” (Anna Piotrowska, Małgorzata Piotrowska), „kompozycja_trzecia rzeczywistość” (Joanna Chitruszko, Anna Piotrowska, gitara basowa: Aleksandra Piotrowska) oraz „ziemia niczyja” (Anna Piotrowska, Kamil Bończyk, Alexey Torgunakov, beatboxing: Dominik „Domix” Franusik; scenografia: Adam Królikowski).

Głównym powodem stworzenia tryptyku była chęć zmierzenia się przede wszystkim z zagadnieniem kompozycji poprzez ustawienia i relacje liczbowe w przestrzeni, które zostały zgłębione o aspekt relacji, sztuki i filozofii. Głównym wątkiem projektu choreograficznego Anny Piotrowskiej „odśrodkowy fascynat_dwatrzycztery” była fascynacja kompozycją, która zaistniała w trzech formach choreograficznych: duecie, trio i kwartecie. Istotne jest to, że choreograf tworzył dzieła od środka, zajmując się nie tylko kompozycją, ale też relacjami w jej wewnętrznej perspektywie. Co ważne różne osobiste i formalne aspekty relacji i obecności w relacji zostały w nim poruszone.

W pierwszej i drugiej części po raz pierwszy wystąpiły córki Anny Piotrowskiej: Aleksandra i Małgorzata. To bardzo ważny moment nie tylko osobisty, ale też ogromna ciekawość Piotrowskiej jako artysty, na relację rodzinną w profesjonalnym świecie. Ciekawi, jak pasje i rozumienie świata przekładają się na pracę z córkami, które od zawsze były za kulisami w tym świecie.

Kolejne ważne spotkanie artystyczne to przedstawienie „kompozycja_trzecia rzeczywistość” z Joanną Chitruszko, z którą wcześniej Piotrowska zrealizowała trzy spektakle: „kwadrat w szafie”, „zmianAA pogody” i „PRZY PRZY hedonistyczna uprzykrzona historia przyjemności”. Tutaj ważna jest wzajemna fascynacja, wierność i wiara w to, co poprzez sztukę wspólnie artystki tworzą.

Ostatnia propozycja to kwartet, który poprzez udział choreografki staje się też bardzo osobisty. Spektakl stworzony został z codzienności pracy tancerza, ruchowca, performera, z systematycznego obcowania w studiu tanecznym i w życiu artystycznym tworząc przez 4 lata zespół Rozbark. „ziema niczyja” rodzi się z totalnej obecności tancerza, który jest w stanie pustki i na małym obszarze, tworzy siebie w relacjach bez relacji. Odśrodkową konfigurację osobowości tworzą: Anna Piotrowska, Kamil Bończyk, Alexey Torgunakov i muzycznie Dominik „Domix” Franusik.

ANNA PIOTROWSKA / WARSZAWA / BYTOM ’74
Tancerka, choreograf, reżyser, nauczyciel tańca współczesnego, Fundator i Prezes Zarządu Fundacji Rozwoju Tańca eferte, założycielka „mufmi” w Warszawie (os 1999 r.). Od 1996 r. stworzyła 110 autorskich choreografii i przedstawień. Kierownik artystyczny (2014-2018) w Teatrze Rozbark. Pomysłodawczyni i koordynatorka ogólnopolskich i międzynarodowych programów edukacyjno-kulturalnych: PolemiQi, Atak przestrzeni, Kierunek, (Europa_Warszawa).taniec, DoloDuo_Polska, laboratorium choreografii, British 4 Polish Dance i in. Laureatka „SoloDuo Dance Festival” (Budapeszt 2005/2006), wielokrotnie juror SoloDuo. Stypendystka British Council Awards 2004 Young Polish Arts Entrepreneur. Producent przestawień teatru tańca. Juror Międzynarodowego Konkursu Choreograficznego Uczniów Szkół Baletowych.
Uczestniczka wielu międzynarodowych festiwali, reżyser ruchu w teatrach dramatycznych m.in. w Szczecinie, Zielonej Górze, Poznaniu, Krakowie, Warszawie, Białymstoku i Legnicy. Stworzyła spektakle m.in. dla Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu, Wrocławskiego Teatru Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego. We wrześniu 2015 r. spektakl w reżyserii Anny Piotrowskiej i wykonaniu Łukasza Pawłowskiego „toniejestpostawartystyczna! czyli premiery nie będzie!” zdobył Grand Prix XIII Ogólnopolskiego Przeglądu Monodramu Współczesnego w Warszawie i Nagrodę Główną 3. Koszalińskich Ogólnopolskich Dni Monodramu. Anna Piotrowska otrzymała Złotą Maskę – nagrodę województwa śląskiego – za całokształt pracy, reżyserie i choreografie spektakli dla Bytomskiego Teatru Tańca i Ruchu ROZBARK w 2015 r. Spektakl „bless the king_nieliryczna pieśń” otrzymał nagrodę na Festiwalu SzekspirOFF 2018 w Gdańsku.
Artystycznie Piotrowska zainteresowana jest improwizacją i pogłębianiem świadomości ciała i umysłu jako narzędzia zwielokrotnionej, wielofunkcyjnej obserwacji. Poszukuje relacji obiektywnego ciała w kategorii, którą nazwała „onebodyspacerecognizer”. Od wielu lat zajmuje się zagadnieniem pracy procesowej odkrywając m.in. narzędzia zgłębiające laboratoryjną pracę nad tekstem, kreacją postaci, jak również wzmacniając doświadczenia w podwyższonych stanach ciała i umysłu, poprzez działanie na wyobrażeniach i emocjach, które wpływają na kreację ruchu i poszukiwanie kanałów energetycznych uwalniających sam taniec.
http://annapiotrowska.com
https://vimeo.com/user6161350

3 czerwca 2019 r., godz. 19:00, Scena NCK
Bilety: 25 zł
„Mute”, Janusz Orlik

reżyseria, choreografia, wykonanie, scenografia: Janusz Orlik
muzyka: Alex Catona
reżyseria światła: Janusz Orlik, Łukasz Kędzierski
realizacja techniczna: Łukasz Kędzierski
produkcja: Janusz Orlik
koprodukcja: Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk, Michał Łuczak
zrealizowano w ramach stypendium z budżetu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
czas trwania: 45min

w stanie ciągłego strachu, niepewności, zagrożenia, potrzeby i wykluczenia … otoczeni przez wydarzenia, którym staramy się nadać jakiś sens i ludzi, z którymi chcemy, ale nie potrafimy się porozumieć … prowokowani fizycznie, emocjonalnie, mentalnie – wyczerpani … w świecie, w którym czyny zdają się mówić głośniej niż słowa, a słowa już nie są słyszane … gdzie nie chcemy widzieć i boimy się patrzeć

Janusz Orlik
Tancerz, choreograf, pedagog tańca. Absolwent warszawskiej szkoły baletowej, studiował w Brucknerkonservatorium Linz (Austria). Podczas studiów rozpoczął pracę w zespole młodych tancerzy x.IDA Dance Co. Od 2002 r. jest stałym członkiem Vincent Dance Theatre (Wielka Brytania). Autor spektakli „Exérèse monobloc”, „a bliźniego swego jak siebie samego”, „Live on stage”, „Święto wiosny”, „Insight” (Nagroda Specjalna Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego dla Janusza Orlika i Joanny Leśnierowskiej za najlepszą choreografię przyznana w ramach Polskiej Platformy Tańca 2014) oraz „Mute”. Występował m.in. w spektaklach „Ten Men” i „Happy” Nigela Charnocka, będąc jednocześnie asystentem choreografa, „… (Rooms by the sea) z cyklu ćwiczenia w patrzeniu” Joanny Leśnierowskiej, „Back to bone” Rosalind Crisp, „Collective Jumps” Isabelle Schad, „Shirtology” Jérôme Bela. Współpracował przy tworzeniu i wystąpił w „Rekonstrukcji” Joanny Leśnierowskiej, jak również projektach „Yanka Rudzka Projekt: Zaczyn” i „Yanka Rudzka Projekt: Wielogłos”. Poza pracą sceniczną Janusz prowadzi warsztaty choreograficzne w szkołach tańca oraz innych placówkach edukacyjnych w kraju i za granicą.

Spektakle prezentowane w ramach Polskiej Sieci Tańca 2019, której organizatorem jest Instytut Muzyki i Tańca.

Więcej o Sieci pod linkiem http://pst.info.pl/