KINO TAŃCA w KCC
Z wielką przyjemnością zapraszamy Was na kolejną odsłonę Kina tańca, które będzie miało miejsce w Nowohuckim Centrum Kultury, 11 grudnia o godz. 18:00.
Zaprezentujemy kilka krótkometrażowych filmów tanecznych, które łączą medium choreografii i filmu. W ramach wieczoru odbędzie się również premiera filmu stworzonego przez Monikę Węgrzynowicz i Martę Wołowiec we współpracy z brazylijskim artystą-filmowcem Pablo Koury.
11 grudnia 2022 | 18:00
Bilety: 15 zł https://biletyna.pl/event/view/id/289734
Program:
- część
„ŚWIT NOWYCH DNI” concept trailer – Anna Godowska, Sławek Krawczyński
– Po prezentacji odbędzie się rozmowa z twórcami prelekcja
2. część – krakowscy twórcy i krakowskie twórczynie
„MANHATTAN INTERACTIVE MOVIE” (fragment) – Daniela Komędera, Dominika Wiak, Paweł Szymkowiak
„100m” – Monika Szpunar, Dominika Wiak, Franek Przybylski
„ESCAPE ROOM” – Anna Bajjou, Barbara Bujakowska, Karol Miękina
„BUTTERFLY” – Sylwia Pawluk, Małgorzata Werbińska, Piotr Werewka
„GRUZY” P R E M I E R A – Monika Węgrzynowicz, Marta Wołowiec, Pablo Koury
Opisy filmów:
„Świt nowych dni”
Czas trwania: 20 minut
Praca nad dziełem filmowym sklada się z wielu etapów. Tak jak malarz, który za pomocą wielu szkiców i rysunków studiuje temat, tak też twórcy filmowi w różnych formach opracowują swoje wizje, zanim wejdą na plan filmowy. Jedną z tych form jest przygotowanie concept_trailera, który stanowi zalążek przyszłego filmu.
Concept trailer „Świt nowych dni” w realizacji Sławka Krawczyńskiego i Anny Godowskiej jest właśnie takim szkicem.
Cały projekt inspirowany jest twórczością francuskiego filozofa i pisarza Georgesa Bataille’a, pełnometrażowy fabularny film tańca, będący wizyjną i surrealistyczną adaptacją spektaklu tańca w choreografii Anny Godowskiej i reżyserii Sławka Krawczyńskiego p.t. „Bataille i świt nowych dni”.
Pewnej nocy sześcioro ludzi spotyka się na balu w hotelu. Nie znają się, ale w ciągu tej jednej nocy ich losy zaczynają się ze sobą splatać. Zanurzają się w tańcu, który z każdą chwilą wiedzie ich coraz głębiej w nieznane obszary duszy, wyzwalając w nich uczucia, o których za dnia nie śmieliby pomyśleć – nagłe, nieokreślone łaknienie, erotyzm, tkliwość, pustkę, niespodziewaną gwałtowność, która każe rzucić się w objęcia drugiego, pochłonąć go, a nawet zniszczyć.
Myśl Bataille’a przeniknięta jest dramatyzmem. Opowiada o niepojętym ludzkim pragnieniu. Nie da się go sprowadzić do erotyzmu. Nie da się go wyrazić pojęciem zła. To pragnienie chce wszystkiego, a dotyka nicości. Jest naszym kosmicznym spadkiem. Bowiem człowiek jest gwiazdą, która zapomniała o swoim pochodzeniu. Drzemie w nim głód boskości, której nie zaspokoi rutynowy codzienny świat pracy i konsumpcyjna bieganina. Kiedy zaś budzi się, eksploduje wojnami i terrorem.
Ten film ma być – rozpisaną na ekspresyjny, przełamujący znane konwencje taniec oraz oniryczne obrazy – wizją dramatu, który w głębi ludzkiej duszy rozgrywa się od zawsze, i którego nie jest w stanie rozwiązać żaden pozorny racjonalny ład świata. Wizją rozdarcia człowieka między sprzecznościami – miłością i brutalnością, mistycyzmem i dzikością, radością i melancholią – które ostatecznie, w tajemniczy sposób emanuje pięknem.
Spektakl, na podstawie którego ma powstać ten film, miał premierę w 2016 roku na scenie Art Sattions Foundation w Poznaniu.
Prezentowany był na najważniejszych festiwalach w Polsce, takich jak Festiwal Malta w Poznaniu, Ciało / Umysł Warszawa, Międzynarodowy Festiwal Tańca Współczesnego w Lublinie, Festiwal Kroki w Krakowie oraz Rolercoster w Cricotece w Krakowie. Ze względu na sukces, jaki odnosiły jego prezentacje, spektakl grany był także w programie „Malta na bis” oraz został ponownie zaproszony na kolejną edycję Międzynarodowego Festiwalu Tańca Współczesnego w Lublinie
W 2019 r. „Bataille i świt nowych dni” był nominowany do nagrody Perły Tańca im. Bronisławy Niżyńskiej (w kategorii najlepszy spektakl tańca w Polsce).
Spektakl reprezentował Polskę podczas finału Europejskiej Stolicy Kultury w San Sebastian.
W 2018r. przedstawienie reprezentowało polski taniec podczas tourne po Europie Wschodniej (Ukraina, Białoruś, Gruzja i Armenia), organizowanym przez Instytut Adama Mickiewicza. We wszystkich tych krajach spektakl przyjmowany był owacjami na stojąco.
Scenariusz, reżyseria: Sławek Krawczyński
Choreografia: Anna Godowska
Zdjęcia: Krzysztof Gromek
Muzyka: SUEXO
Montaż :Sławek Krawczyński , Anna Godowska, Krzysztof Gromek
W rolach głównych wystąpili: Aleksandra Bożek-Muszyńska, Natalia Dinges, Zofia Tomczyk, Paweł Grala, Bartosz Ostrowski, Łukasz Przytarski, Andrzej Pankowski, Piotr Skalski /
Projekt realizowany ze środków Ministerstwa Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu we współpracy z Narodowym Instytutem Muzyki i Tańca.
Projekt powstał dzięki wsparciu Art Stations Foundation. / Producent wykonawczy Stowarzyszenie Scena 96.
„MANHATTAN INTERACTIVE MOVIE” (fragment)
Czas trwania: 6 minut
Jeśli widzisz dużą jasność, jest niewielka szansa, że słońce eksplodowało, ale wtedy nie musisz się już martwić – masz kilka minut, zanim świat zostanie otoczony ciemnością, a zima będzie wieczna. Tyle czasu zajmuje dotarcie światła słonecznego do Ziemi. Jeśli po tym czasie nadal świeci słońce, prawdopodobnie masz do czynienia z bombą atomową. Projekt jest kontynuacją i rozwinięciem pracy nad spektaklem „Manhattan”, w którym artystki_ści podjęły_li temat apokalipsy i autodestrukcji.
Scenariusz i koncept: Daniela Komędera-Miśkiewicz, Dominika Wiak
Reżyseria zdjęć: Paweł Szymkowiak
Montaż i konsultacje: Paweł Szymkowiak
Muzyka: Aleksander Wnuk, Michał Lazar
Kurator: Tomasz Ciesielski
Projekt jest częścią programu artystycznego Międzynarodowego Sympozjum „Laboratory of dance/Dance as a Vantage Point” współorganizowanego przez Uniwersytet Łódźki, Narodowy Instytut Muzyki i Tańca oraz Avant Project.
Film otrzymał NAGRODĘ PUBLICZNOŚCI oraz WYRÓŻNIENIE na konkursie Polskiego Teatru Tańca „1 STRONA- 1 SPOJRZENIA – 180 SEKUND”
„100m”
Krótkometrażowy film taneczny nakręcony na jednym ujęciu, w podziemnym 100-metrowym industrialnym tunelu, biegnącym pomiędzy budynkami administracyjnymi Huty im. T. Sendzimira w Krakowie. Bez montażu i większej edycji, jest konsekwencją ścisłej choreografii, precyzyjnej współpracy ruchu kamery z ruchem tancerki. Film zwraca uwagę na wyjątkowość osobistego doświadczenia, jakim jest doświadczenie żałoby, utraty oraz drogi do akceptacji.
Reżyseria i performance: Monika Szpunar
Choreografia: Monika Szpunar, Dominika Wiak
Reżyseria zdjęć / DOP: Franek Przybylski
Asystent kamery: Kajtek Zieliński
Graffer: Patryk Waś I CINELIGHT
Ścieżka dźwiękowa: Joanna Wabik
Sound mastering: Wojtek Szustak
Still photography: – Eliška Wilczek
Lokacja: Nowe Centrum Administracyjne – Huta im. T. Sendzimira w Krakowie
Patronat: Nowe Centrum Administracyjne
Specjalne podziękowania:
Nowe Centrum Administracyjne
Nowohuckie Centrum Kultury – Krakowskie Centrum Choreograficzne
Paweł Soja
Kacper Gawron
Monika Tryboń
Beata Zuba
Projekt zrealizowany dzięki wsparciu Funduszu Popierania Twórczości Stowarzyszenia Autorów ZAiKS.
Premiera odbyła się 23.09.2022 w Kinie Paradox.
„100m” został wybrany i zaprezentowany na festiwalach tj:
Thessaloniki Cinedance International, Vitruvian Thing w Grecji, International Screendance w Chile, Dance On Screen w Austrii oraz trafił na platformy kina tańca numeridanse.tv i media.upv.es
„ESCAPE ROOM”
Czas trwania: 13 minut 40 sekund
„Escape Room” to adaptacja utworu choreograficznego w oryginale prezentowanego na scenie pt. „Śniło mi się, że po nas został pusty pokój” w choreografii i wykonaniu Barbary Bujakowskiej i Pauliny Wysockiej. Transformacja pracy w ruchomy obraz w aktualnej sytuacji politycznej i społecznej oraz wybór interpretacji roli Pauliny przez Karola Miękinę otworzyły nowe znaczenia i możliwości interpretacyjne.
Projekt stanowi dadaistyczno-surrealistyczny obraz spotkania z Innym (Kapuściński, Levinas). Termin „Inny” można rozumieć na wiele sposobów oraz używać w różnych znaczeniach i kontekstach, na przykład dla rozróżnienia płci, orientacji seksualnej, narodowości, wyznania czy nawet różnicy wieku (różnica pokoleń). Każde spotkanie z „Innym” jest zagadką, niewiadomą, tajemnicą, co może powodować lęk i chęć ucieczki, pogardę ,a nawet nienawiść. Pojawia się złudzenie przestrzeni – przekonanie, że to co odległe jest inne , a im bardziej odległe – tym jeszcze bardziej inne. Ksenofobia według Herodota to choroba wystraszonych, cierpiących na kompleks niższości, przerażonych, że będą musieli przeglądnąć się w zwierciadle kultury „Innych”. Podbić, skolonizować, opanować, uzależnić- to odruch wobec „Innych” nieustannie powtarzający się w całej historii świata. Na samą ideę równości z „Innym”, umysł ludzki wpada bardzo późno, wiele tysięcy lat po tym, kiedy człowiek zaczął zostawiać ślady swojej obecności na ziemi. W obecnych czasach przybywa osób, mających problemy w zdefiniowaniu własnej tożsamości, w określeniu swojej społecznej czy kulturowej przynależności. Pojawiają się głosy nacjonalistów, rasistów, homofobów, którzy każą w „Innym” widzieć zagrożenie , wroga, przyczynę swoich męczących lęków i frustracji.
Zarówno w tym jak i innych swoich projektach, Bujakowska postanawia poruszać społeczno- psychologiczne tematy w lekki i przystępny dla widza sposób.
Produkcja: tunedpictures, madcatalog
Reżyseria: Anna Bajjou
Koncept: Barbara Bujakowska
Choreografia: Barbara Bujakowska, Paulina Wysocka
Reżyseria zdjęć: Hicham Bajjou
Performens: Barbara Bujakowska, Karol Miękina
Muzyka: Piotr Bolanowski
Scenografia: Barbara Bujakowska, Dariusz Orwat
Montaż: Hicham Bajjou
Compositing: Anna Bajjou
Kosmiczne wideo: Timo Herbert, Alexander Antropov, Frank Cone, Pressmaster
Miejsce: Bad Idea Studio
Projekt powstał w ramach programu stypendialnego Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Kultura w sieci”. Film jest laureatem konkursu MOV(i)E FLOW 2021.
„BUTTERFLY”
Czas trwania: 10 minut 31 sekund
Spotykaliśmy się, by improwizować. Pewnego dnia spotkaliśmy się wraz z kamerą, by zobaczyć co się wydarzy… i wydarzył się ten film.
Ruch, kamera, montaż: Sylwia Pawluk, Małgorzata Werbińska, Piotr Werewka.
Muzyka: Rafał Pawluk
„GRUZY”
premiera
Kamera, montaż: Pablo Koury
Ruch: Monika Węgrzynowicz, Marta Wołowiec
Miejsce: Nowohuckie Centrum Kultury
Film powstał w wyniku spotkania dwójki krakowskich artystek: Moniki Węgrzynowicz oraz Marty Wołowiec z brazylijskim twórcą filmowym Pablo Koury, które nie wydarzyłoby się, gdyby nie pandemia w 2020 roku. Symbolicznego zatrzymania i poczucia zawieszenia, dopełniła rewitalizowana w tym czasie przestrzeń i otoczenie Nowohuckiego Centrum Kultury. Intuicyjne działanie ruchowe performerek oraz intuicyjna praca kamery, wyłoniła minimalistyczny obraz „Gruzy”.
Suspension in destruction
It’s like the world just after the explosion
When you feel the dense air
When everything stops
When you wait and wait
And nothing more happen
Just silence
Suspension in destruction
Suspension in ignorance
Suspension in trust
Suspension during a storm
A moment of helplessness
marta wołowiec
