Dziki Bożek w ramach 3…2….1…TANIEC!
Z wielką radością zapraszamy na prezentację projektu Aleksandry Bożek-Muszńskiej Dziki Bożek, wielokrotnej zdobywczyni nagród w konkursie 3…2…1…TANIEC!, która gościnnie wystąpi w ramach wieczoru laureatów 7. edycji konkursu choreograficznego 3….2…1…TANIEC!
5 marca godz. 18:00 Studio KCC
wręczenie nagród, prezentacja prac laureatów, projekt Aleksandry Bożek-Muszyńskiej „Dziki Bożek”
bilety 25 zł
Dziki Bożek Aleksandra Bożek-Muszyńska
Dziki Bożek – to frymuśny* projekt solowy, będący zbiorem działań i obrazów, które mnie osobiście poruszają, inspirują lub po prostu zawsze miałam ochotę je przetworzyć na scenie. Dzisiejszy odcinek będzie poświęcony Babci Helenie.
* synonim od: wymyślny, fikuśny, fantazyjny.
Koncepcja i wykonanie: Aleksandra Bożek-Muszyńska
Muzyka: collage
Czas trwania: ok. 20 minut
Premiera: 09.02.2017, Mazowiecki Instytut Kultury, Warszawa
Aleksandra Bożek-Muszyńska
Tancerka, choreografka, performerka, instruktor tańca współczesnego, trener biznesu, filolożka, uczestniczka wielu warsztatów i coachingów ruchowych. Od kilku lat prowadzi zajęcia z tańca współczesnego i improwizacji, gimnastykę dla seniorów oraz tworzy autorskie choreografie i jest aktywna na polskiej scenie tańca i performensu. Stypendystka Alternatywnej Akademii Tańca 2015 realizowanej przez Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk oraz Intensive Course w School For New Dance Development w Amsterdamie w 2015 roku. Od 2007 związana z warszawskim Teatrem „Mufmi” Anny Piotrowskiej, gdzie aktualnie jest koordynatorem do spraw artystycznych
i instruktorem. Zdobywczyni wielu nagród w konkursach choreograficznych (m. in. The Best Solo 2014 za solo „I know №Thing” na międzynarodowym festiwalu Solo& Duo w Budapeszcie)
i tanecznych. Jej prace były prezentowane m.in. w Berlinie, Budapeszcie, Krakowie, Poznaniu, Warszawie i Wiedniu. Jako freelancer współpracowała m.in. z: Rebeccą Lazier („There Might Be Others”), Anną Godowską i Sławkiem Krawczyńskim („Bataille i świt nowych dni”), Yoshiko Chumą („pi 3.14…Dead end Ponderosa”), fundacją „Appendix” („Before It Made Us Wild”), i fundacją „Strefa Wolnosłowa”(„Narysowałam więcej, niż tu widać”). W swojej pracy fascynuje się zarówno tym co niewerbalne, jak i werbalne.
fotografia z lewej strony: W. Treszczyńska, fotografia z prawej strony: Daniel Mofina
