Zapraszamy do udziału w serii spotkań online JAK ZOBACZYĆ TANIEC?, które będą prowadzone przez Joannę Leśnierowską w ramach I edycji KRAKOWSKIEGO FESTIWALU TAŃCA.
Jeśli nigdy nie byłeś/aś na spektaklu tańca,
Jeśli zawsze chciałeś/aś tego spróbować,
Jeśli czasem masz wrażenie, że nie wiesz, z czym taniec się je, i czy w ogóle jest to jadalne,
Jeśli nie do końca jasno postrzegasz różnicę między tańcem a choreografią,
Jeśli jesteś tanecznym entuzjastą obecnym i/ lub przyszłym i chcesz pogłębić swoją wiedzę,
Jeśli widziałeś już choreograficzne spektakle i z pewną dozą nieśmiałości, ale jednak chcesz się im bliżej przyjrzeć,
Jeśli w ogóle boisz się powrócić do tańca, bo czujesz, że nie wszystko rozumiesz
lub że nie rozumiesz z niego nic,
Nie martw się, nie jesteś sam.
Dance is hard to see – oświadczyła już w 1966 roku, w samym punkcie kulminacyjnym tanecznej rewolucji post modern dance, jej pionierka – Yvonne Rainer (przy okazji świadomie wykorzystując fakt, że angielskie to see oznacza zarówno dostrzeżenie czegoś, jak i tego zrozumienie).
W ramach serii spotkań poprzedzających tegoroczny festiwal, Joanna Leśnierowska zaprasza wszystkich do wspólnych ćwiczeń w patrzeniu na taniec.
TERMINY SPOTKAŃ ONLINE:
– 13 lipca 2021 godz. 19:00 (1,5h)
– 20 lipca 2021 godz. 19:00 (1,5h)
– 27 lipca 2021 godz. 19:00 (1,5h)
We wszystkich spotkaniach udział jest BEZPŁATNY.
W dniu każdego spotkania w dyskusji wydarzenia na Fb zostanie podany link do zooma.
13 lipca 2021 godz. 19:00 (1,5h)
Podczas inaugurującego spotkania zastanowimy się, jak doszło do tego, że nie tylko bieganie i chodzenie jest tańcem, ale każdy najmniejszy możliwy do pomyślenia gest. Usłyszycie o tym, jak narodziła się współczesna eksperymentalna choreografia, i jak umysł stał się mięśniem, który można ćwiczyć … Patronką tego spotkania będzie m.in Yvonne Rainer: obejrzymy wspólnie jej kultową choreografię TRIO A, stanowiącą praktyczną odpowiedz na jej równie kultowy NO manifest wynoszący ciało do rangi obiektu sztuki, na który warto patrzeć.
20 lipca 2021 godz. 19:00 (1,5h)
Następnie podczas kolejnego spotkania podążymy za tanecznym superbohaterem – CIAŁEM – przedmiotem i podmiotem choreografii. Przyjrzymy się, jak artyści tańca celebrują je, a także jak dekonstruują – i to na naszych oczach! – jego obraz, kwestionując jednocześnie cielesną tożsamość i autonomię. Razem z kolejnym kultowym spektaklem – fragmentami Self Unfinished Xaviera Le Roy – spojrzymy na ciało jak na krajobraz w nieustannej przemianie, ujrzymy je jako obiekt i jako proces. I zapytamy także, czy dla samej choreografii ciało jest w ogóle warunkiem koniecznym?
27 lipca 2021 godz. 19:00 (1,5h)
Na trzecim spotkaniu porozmawiamy z kolei o możliwych sposobach postrzegania ciała w ruchu i strategiach patrzenia/rozumienia choreografii. Czy taniec w ogóle można zrozumieć (w tradycyjnym tego słowa znaczeniu)? Czy można i czy warto go poddawać (jednoznacznej) interpretacji? Jak zdefiniować dziś choreografie, skoro tak bardzo i uparcie wymyka się ona swemu tradycyjnemu rozumieniu? Oraz, jak o tańcu rozmawiać w ogóle? Nastroimy się tym samym na nadchodzący festiwal, który pozwoli nam nie tylko z choreografią obcować, ale także o niej dużo myśleć i mówić podczas spotkań we foyer, a także bezpośrednio w kontakcie z artystami…. Jak więc rozmawiać z twórcami o ich własnej sztuce? Nastroimy się na także na takie wyzwanie inspirując się podpowiedziami z szerokiego pola praktyki tzw. feedbacku.
O prowadzącej :
Joanna Leśnierowska
Od 2003 roku, równolegle do swej pracy kuratorskiej dla Art Stations Foundation, rozwija niezależną praktykę jako choreograf i dramaturg oraz reżyser światła zarówno w projektach własnych, jak i innych artystów. Absolwentka teatrologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, była jedną z pierwszych osób profesjonalnie piszących o współczesnym tańcu i choreografii. Publikowała w czołowych polskich czasopismach teatralnych („Didaskalia”, „Teatr”), a także poza Polską. Wykładała także gościnnie w uniwersytetach w Poznaniu i Krakowie. W latach 2004-2020, w ramach fundacji Art Stations, stworzyła i prowadziła pierwszy w Polsce program rozwoju choreografii Stary Browar Nowy Taniec (www.artstationsfoundation5050.com). W jego ramach prezentowała najciekawsze zjawiska współczesnej choreografii jednocześnie nieprzerwanie wspierając rozwój polskich artystów tańca.
W latach 2003-2009 Joanna współtworzyła Towarzystwo Gimnastyczne (kolektyw i stowarzyszenie), w ramach którego powstały 3 spektakle : „Whatever you wish” (2003) „Obcojęzyczność” (2005) i „nic” (2007). Jako dramaturg, reżyser światła i/lub performer współpracowała m.in. z Arkadim Zaidesem, Lią Haraki, Martą Ladjánszki, Jurijem Konjarem, Renatą Piotrowską-Auffret i Marią Stokłosą. W 2011 roku stworzyła swój pierwszy w pełni autorski spektakl („rekonstrukcja”). Premiera trio „… (rooms by the sea)” w 2014 roku zapoczątkowała długofalową praktykę pracy z obrazami ( „Ćwiczenia w patrzeniu”). W 20015/2016 Joanna zainicjowała i poprowadziła Projekt Yanka Rudzka, który połączył tancerzy polskich i brazylijskich w twórczym dialogu inspirowanym niestylizowanymi tańcami tradycyjnymi obu krajów (spektakl „Zaczyn”). W 2018 roku odbyła się druga edycja projektu rozszerzona o artystów z Gruzji i Armenii (spektakl „Wielogłos”). Od 15 lat Joanna współpracuje także regularnie na wielu poziomach z choreografem Januszem Orlikiem. Ich wspólne prace choreograficzne obejmują m.in. spektakle w ramach Projektu Yanka Rudzka oraz sola INSIGHT (nagroda za najlepszą choreografię Polskiej Platformy Tańca 2014) oraz „KODA. A tribute.” (2019)
Więcej o Joannie:
https://choreografiawsieci.pl/joanna-lesnierowska/
