JETZ/TERAZ / Little:interference

koncepcja i scenariusz: Linda Sollacher, Assunta Steiner
muzyka: Juan Klaus Obermayer
scenografia, kostiumy: Linda Sollacher
występują: Aneta Orlik, Kim Bormann, Katarzyna Gocał, Karol Pruciak, Piotr Mateusz Wach
czas trwania: ok. 40 min
premiera: 15 listopada 2014 BalletOFFFestival prologue

Spektakl powstał w ramach programu rezydencyjnego w Krakowskim Centrum Choreograficznym.

Chodźmy.
Nie możemy.
Dlaczego?
Czekamy.
/Samuel Beckett, Czekając na Godota/

W dramacie Czekając na Godota Beckett wykreował absurdalne sytuacje skrajnego oczekiwania w świecie, gdzie w zasadzie ruch zanikł kompletnie. Świat, którą jedyną składową jest trwanie wyczerpującej wieczności.

W świecie gdzie wolność, rozwój lub nagły sukces jednostki jest naturalny, czekanie oznacza brak zainteresowania lub nawet bezwładność. A jednak, nie możemy tego uniknąć. Czekanie wkrada się w nasze życie osobiste, w naszą codzienność. Czekamy.

Ale tak właściwie to na co czekamy? Na co czeka każdy z nas? Gdzie zaczyna się stagnacja jednostki, a gdzie nasz byt przepada w niemocy politycznej, społecznej ignorancji czy świadomego odrzucenia? W którym momencie marazm wywołany czekaniem zaczyna nas uwierać? I czy jest możliwy w tym całym letargu moment przełomu, swoistego katharsis?

Czekamy. W zasadzie: Ja czekam. Ty czekasz. On czeka. Ona czeka.

W oczekiwaniu jesteśmy sami. Jesteśmy zmuszeni do mierzenia się z tym stanem w samotności. Najlepsze co może nas spotkać, to wytrącenie spowodowane drugą osobą. W czekaniu łatwo się zgubić, topiąc się w marzeniach lub snach na jawie. Inni stają się wtedy carte blanche, na których swobodnie projektujemy nasze fantazje, prowokowane naszą bezczynnością, uśpieniem umysłu.

W tym momencie letargu, znudzenia, niecierpliwości i nerwowości – czy jest miejsce na lekkość, humor, dotyk, czy radość?

Aktorzy zanurzeni są w stanie bezruchu, pogubieni pomiędzy czekaniem a oczekiwaniami. Widownia pozostaje w tym stanie razem z nimi –  nie mogąc rozpoznać, czy sami czekają na coś, czy podobnie jak bohaterowie pogubili się już w otchłani myśli.

Aneta Orlik (1986), absolwentka Wydziału Teatru Tańca PWST w Krakowie, oraz Wydziału Radia i Telewizji w Katowicach. Współzałożycielka little:interference, uczestniczka wielu warsztatów i staży, m.in. w Dance New Amsterdam w Nowym Jorku, Spielart w Monachium, Campus in Rome w Rzymie. Na swoim koncie ma współpracę z Romeo Castelluccim w spektaklu The four seasons restaurant, Teatrem im. J. Słowackiego w Krakowie, CSW Kronika w Bytomiu.

Kim Bormann (1989), pochodzi z Karlsruhe. Od 14 roku życia grała w spektaklach w Narodowym Teatrze w Karlsruche. W 2010 rozpoczęła swoje studia aktorskie w Akademii Teatralnej im. Augusta Everdinga w Monachium, które ukończyła w lipcu 2014. Podczas jej studiów odbyła wiele warsztatów m.in. z Davidem Shiner’em, Jurij Vasiljev’em czy Jerome Bel’em. Współzałożycielka grupy little:interference. Obecnie pracuje jako aktorka w różnych produkcjach w teatrach monachijskich oraz gra epizody w produkcjach telewizyjnych i filmowych. Pracuje także nad swoim pierwszym monodramem.

Katarzyna Gocał (1985), absolwentka Wydziału Teatru Tańca PWST im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Uczestniczyła w międzynarodowym projekcie „Kierunek Taniec Azja” pod kierunkiem Jacka Łumińskiego w Macau (Chiny). Współzałożycielka międzynarodowej grupy „little:interference”. Tancerka – aktorka i współtwórczyni spektaklu Speed dates prezentowanego na festiwalu „2 el Mondi” w Spoleto oraz Festiwalu Młodych Twórców w Połczynie. Nominowana do nagrody „Debiuty Śląskie 2014” za osobowość twórczą. Współpracowała z krakowskim teatrem ulicznym KTO.

Assunta Steiner (1986), swój dyplom magistra obroniła na Wydziale Nauk o Teatrze w Brnie, Szwajcarii. Podczas jej studiów brała udział w różnych projektach zarówno teatralnych jak i muzycznych. W 2012 pracowała jako asystent dyrektora artystycznego festiwalu Teatru Tańca w Riom w Szwajcarii. W 2013 pracowała jako dramaturg w zespole FRADS, szwajcarskiej grupie teatralnej. Od 2014 mieszka i pracuje w Niemczech, w Monachium.

Linda Sollacher (1989), studiuje scenografię i projektowanie ubioru na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Projektowała scenografię dla wielu spektakli w Bawarskiej Akademii Teatralnej a także współpracowała ze studentami z Wyższej Szkoły Sztuk Performatywnych im. Otto Flackenberg’a w Monachium. W 2014 rozpoczęła współpracę z brazylijską grupą teatralną oraz rozpoczęła asystenturę w Bawarskiej Operze Narodowej w Monachium.

Karol Pruciak (1987) jest absolwentem 2 – letniej, prywatnej szkoły aktorskiej Art –Play oraz PWST im. L. Solskiego w Krakowie, Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu. Zagrał w spektaklu tanecznym Jakby miało trwać wiecznie w choreografii Janusza Skubaczkowskiego oraz w spektaklu aktorskim Ja Staś, Ja Witold w reżyserii Piotra Ćieślaka. Współzałożyciel grupy teatru tańca little:interference. Członek grupy No Sugar z którym stworzył spektakl Speed dates, który był przedstawiany w Bytomiu, Katowicach oraz na festiwalach w Krakowie, Spoleto i Połczynie–Zdroju. Zagrał w dyplomie aktorskim Hamlet w reż. Jana Peszka i Cezarego Tomaszewskiego. Zagrał również w spektaklu Śmierć (W. Allena) w reż. Waldemara Śmigasiewicza w Teatrze im. A. Mickiewicza w Częstochowie oraz w musicalu Zorba w reż. Witolda Mazurkiewicza i chor. Jakuba Lewandowskiego w Teatrze Polskim w Bielsku–Białej. Prowadził warsztaty teatralne dla młodzieży w Polsce (Teatr im. A. Mickiewicza, na festiwalu w Suwałkach) i za granicą (Macau Conservatory – Chiny, podczas projektu Kierunek Taniec Azja).

Piotr Mateusz Wach (1990), student PWST w Krakowie, wydziału teatru tańca w Bytomiu, absolwent krakowskiego Lart Studio, laureat Złotej Maski.  Aktywnie działa na scenie od roku 2011, w którym zagrał w dyplomie Czyż nie dobija się koni? w reżyserii Waldemara Raźniaka. W 2013 zatańczył w dyplomie tanecznym Transdyptyk w reżyserii Anny Piotrowskiej. W tym samym roku zagrał też główną rolę w spektaklu dyplomowym Jak wam się podoba w reżyserii Briana Michaelsa. Obecnie pracuje w polsko-niemieckim kolektywie little:interference. Piotr Mateusz Wach zajmuje się również reżyserią – w 2013 roku wyreżyserował etiudę Eutanazja, która została zaprezentowana na Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku. W tym roku artysta pracuje nad spektaklem As Far As We Can, którego premiera zaplanowana jest na luty 2015. Jest także asystentem reżysera Błażeja Peszka w spektaklu dyplomowym Superbohaterów10 (premiera: styczeń 2015). Dokonał wielu skandalicznych performance’ów, m.in.: shaved.01 zaprezentowany w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium (2012), oraz Horse Riding prezentowany w PWST (2013). Performance ja_gruby (2014), traktujący o kanonie i ideałach współczesnego piękna, został zauważony i doceniony, a jego prezentacja na festiwalu Pro-contra w Szczecinie (wrzesień 2014) wywołała burzliwą dyskusję.

Juan Klaus Obermayer (1986), z pochodzenia Chilijczyk, urodził się w Monachium, obecnie mieszka w Barcelonie. Gra na gitarze, gitarze basowej, keyboardzie oraz didgeridoo. Od 2006 roku grał w różnych zespołach (m.in. Ewexcess, Film in the film, Return the queen). Od 2008 do 2011 studiował kompozycję z naciskiem na soundtrack filmowy w Akademii Muzycznej w Monachium. Podczas studiów wielokrotnie komponował muzykę do filmów krótkometrażowych oraz reklam. Współpracuje z wieloma artystami nad instalacjami dźwiękowymi. Jego specjalizacją jest muzyka elektroniczna. Jego styl bazuje na klasycznych instrumentach oraz klasycznej harmonii kontrastowanej z eksperymentalno-psychodelicznym brzmieniem. W 2013 roku stworzył pełną oprawę muzyczną do spektaklu OPERCULUM – Looking For Heimat.