Jestem miłością III

Jestem miłością III

koncept: Barbara Bujakowska
współpraca artystyczna: Marta Wołowiec, Karol Miękina
performance: Marta Wołowiec, Karol Miękina, Barbara Bujakowska
montaż video: Aleksander Hordziej 
montaż dźwięku: Szczepan Sołtys

Projekt powstał w ramach Stypendium Twórczego Miasta Krakowa.
Produkcja: Nowohuckie Centrum Kultury – Krakowskie Centrum Choreograficzne
Premiera: 4.12.2021 r. Studio KCC

Trzecia część projektu „Jestem miłością” porusza tematykę archetypu cienia, który według psychologii Carla Gustawa Junga reprezentuje ciemną stronę osobowości. Cień jest to burzliwy pod-świat ludzkiej psychiki, przechowujący najbardziej prymitywną część siebie, jest wszystkim tym czego wolelibyśmy o sobie nie wiedzieć. Są to tłumione instynkty i uczucia, wszystko to co religia, edukacja oraz normy społeczne nazywają złem.

BARBARA BUJAKOWSKA

Tancerka, choreografka i pedagożka związana z Krakowem. Urodziła się w roku 1983 w podkrakowskich Proszowicach. Taniec studiowała na Anton Bruckner Privatuniversität w Linz w Austrii oraz w ramach programu przygotowawczego szkoły SEAD w Salzburgu, wcześniej była uczennicą Studia Baletowego przy Operze Krakowskiej, uprawiała też gimnastykę sportową. Była stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2009).

Była członkinią krakowskiej grupy Hoplaa, z którą stworzyła kilka niezależnych tanecznych produkcji wideo. Jej ironiczne solo Swan_like, czerpiące ze stylistyki niemieckiego Tanztheater, otrzymało nagrodę w organizowanym przez TVP konkursie „Dolina Kreatywna” (2008). W 2008 roku w ramach poznańskiego programu rezydencyjnego Solo Projekt, wespół z muzykiem Marcinem Janusem stworzyła solo Movement Modular Synthesis, inspirowane muzyką elektroniczną i działaniem analogowych syntezatorów dźwiękowych. W stronę formalnych poszukiwań na pograniczu ruchu i muzyki poszła również w spektaklu 3-Dance, prezentowanym podczas Polskiej Platformy Tańca 2010. Bujakowska tańczyła również u Nigela Charnocka – w spektaklu Happy! wyprodukowanym przez Art Stations Foundation, oraz w produkcji towarzystwa gimnastycznego Nic.

Zarówno w swoich laboratoryjnych, abstrakcyjnych projektach, jak i w spektaklach o zdecydowanie bardziej „teatralnym” charakterze – jak Swan_like czy w spektakl Charnocka – Bujakowska wypracowała swój oryginalny styl, oparty na rzadkim połączeniu dystansu, zmysłu komicznego i analitycznego stosunku do formy.

We wrześniu 2013 roku wzięła gościnny udział w etiudzie Magdaleny Przybysz do muzyki Witolda Lutosławskiego, przygotowanej w ramach rezydencji Kilka kroków do Lutosławskiego – ćwiczenia kompozycyjne dla młodych choreografów (projekt LUTOSFERY), realizowanej przez Centrum Sztuki Współczesnej – Zamek Ujazdowski, FUNDACJĘ f.o.r.t.e. oraz Fundację Burdąg (opieka artystyczna: Maria Stokłosa).

W tym samym roku wspólnie z Pauliną Wysocką zrealizowała spektakl Śniło mi się, że pozostał po nas pusty pokój (inauguracja sezonu 2013/2014 Sceny Tańca Współczesnego).