Krakowskie Centrum Choreograficzne jest jednym z Centrów Założycielskich Polskiej Sieci Tańca. Oznacza to, iż od 2018 r. spektakle z PST są prezentowane w Nowohuckim Centrum Kultury, a Krakowskie Centrum Choreograficzne corocznie włącza swoją produkcję do Puli Sieci i tym samym podróżuje ze spektaklem po całej Polsce. W tym roku w skład jednego wieczoru wchodzą dwie nasze produkcje solowe: „Tens” Marty Wołowiec i „THE VESSEL” Karoliny Kraczkowskiej.

Pierwsze prezentacje tych spektakli w ramach Polskiej Sieci Tańca odbędą się:

9.04.22r. o godz. 18:00 w Centrum Kultury w Lublinie (Lubelski Teatr Tańca)

24.04.22r. o godz. 19:00 w Narodowym Forum Muzyki we Wrocławiu

O kolejnych prezentacjach „Tens” i „THE VESSEL” w ramach Polskiej Sieci Tańca będziemy informować Was na bieżąco tutaj oraz na naszych kanałach FB i IG. Do zobaczenia gdzieś w Polsce!

Organizatorem Polskiej Sieci Tańca jest Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Tens / Marta Wołowiec

• 

• 

Koncepcja, choreografia, taniec: Marta Wołowiec
Muzyka: Wojciech Kiwer
Producent: Krakowskie Centrum Choreograficzne – Nowohuckie Centrum Kultury
Premiera: 4 września 2020 Międzynarodowy Festiwal Tańca Współczesnego Kalejdoskop

„Whatever you create will be influeneced by the energy you carry inside of you when you create it.”
– Akiroq Brost

Spektakl Tens* eksploruje temat ciała jako generatora, przekaźnika i odbiornika energii. Artystka poszukuje organiczności wynikającej z przepływu odczuć fizycznych, wibracji, podążania za głosem intuicji oraz zestrajania ciała i umysłu. Daje sobie czas na rozwój. Daje czas również widzom na zestrojenie ich własnych ciał z ciałem performerki. Tens to również napięcie, uważność i spokój, a także siła, którą zawsze można odnaleźć biorąc głęboki wdech i wydech, stojąc mocno na nogach.

*Tens (z j. ang. transcutaneous electrical nerve stimulation) to metoda przezskórnej i elektrycznej stymulacji nerwów, stosowana w terapii przeciwbólowej, wykorzystująca impulsy elektryczne o niskiej amplitudzie. Umieszczenie elektrod na skórze sprawia, że prąd przepływa do nerwów obwodowych i pobudza je w dwojaki sposób: blokując impuls nerwowy niosący informację o bólu do mózgu oraz inicjując powstawanie substancji przeciwbólowych – beta-endorfin.

*Informacje pochodzą z portalu medyczny-blog.pl

Marta Wołowiec

Marta Wołowiec jest tancerką, choreografką oraz kierowniczką i współzałożycielką Krakowskiego Centrum Choreograficznego w Nowohuckim Centrum Kultury. Autorka i  performerka dwóch spektakli solowych z muzyką elektroniczną na żywo: “Hold on” oraz “Tens”. Pracuje także kolektywnie – jest współautorką i tancerką w spektaklach łączących ruch, multimedia i muzykę: “Naturgemälde”, “spectral layers of movement’ oraz “Kobiety Wyspiańskiego”. Wcześniej związana z kolektywem Grupa Wokół Centrum oraz Krakowskim Teatrem Tańca. W swoich autorskich pracach choreograficznych eksploruje temat energii i ruchu progresywno-transowego. Ważny jest dla niej naturalny przepływ, logika w działaniu, a także zaangażowanie widza poprzez wzajemne pobudzanie uważności ciała i umysłu. 

Laureatka Nagrody Specjalnej w Konkursie o Nagrodę Teatralną im. Stanisława Wyspiańskiego przyznaną przez Miasto Kraków za spektakl “Naturgemälde”.

Wraz z Poernimą Gobardhan oraz Wojtkiem Klimczykiem stworzyła spektakl “TYTUM”, wyprodukowany przez prestiżowy dom produkcyjny Korzo (NL) w Hadze oraz Krakowskie Centrum Choreograficzne przy wsparciu Instytutu Adama Mickiewicz. Premiera spektaklu odbyła się w Polsce oraz w Holandii w 2021 roku.

Autorka choreografii do spektaklu dramatycznego „Kobieta i życie” w ramach współpracy ze Strefą Kultury we Wrocławiu, Teatrem Muzycznym Capitol, Wrocławskim Teatrem Współczesnym, Instytutem Grotowskiego oraz AST we Wrocławiu.

THE VESSEL/ Karolina Kraczkowska

• 

• 

koncept i choreografia: Karolina Kraczkowska
konsultacje dramaturgiczne: Maciej Sado
światła: Marek Zieliński
konsultacje muzyczne: Piotr Przewoźniak
premiera: 11.08.2021r. podczas I edycji Krakowskiego Festiwalu Tańca
Spektakl powstał w ramach rezydencji w Krakowskim Centrum Choreograficznym.
UWAGA: Spektakl zawiera sceny nagości oraz wykorzystywane są w nim światła stroboskopowe.

Archetypowe naczynie według Junga definiuje sposób postrzegania własnej tożsamości i stosunku do otoczenia. Poprzez odgraniczenie, naczynie chroni to co się w nim mieści. Potrzebne jest solidne naczynie, które zabezpieczy to co znajduje się w środku przed wyciekiem na zewnątrz. Bez solidnego naczynia, nie może nastąpić proces transformacji. Narażone na zbyt mocne bodźce naczynie może ulec przeciążeniu. W zbyt ciasnym naczyniu, mamy ograniczoną możliwość integracji nowych materii i doświadczeń. Każde naczynie ma określoną wytrzymałość. Pospiesznie łatanie dziur, uniemożliwia docenienie wartości płynących z ciemności chaosu, z rozpadnięcia i ponownej integracji. Naczynie motywuje pytanie czy jest to teraz moment niszczenia, odbudowy, naprawy czy uzupełniania je nową, cenną materią?

Karolina Kraczkowska
tancerka, performerka zgłębiająca myśl i praktyki choreograficzne, absolwentka Instytutu Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego oraz programu Dance in Performance w Laban Center w Londynie. Członkini zespołu Polskiego Teatru Tańca w latach 2004-2007. Jako freelancerka brała udział w produkcjach m.in. Jasmin Vardimon, Fin Walker, Michaela Keegan-Dolan, Kirstine Kyhl Andersen, Christopha Winklera, Riccardo Buscarini, Leili Mcmillan, Janiny Rajakangas, Uli Sickle, Martena Spangberga i Tino Sehgala. Obecnie związana z warszawskim środowiskiem eksperymentujących choreografów, reżyserów i dramaturgów biorąc udział w produkcjach m.in. Pawła Sakowicza Masakra oraz Drama, Ramony Nagabczyńskiej Silenzio!, Ani Smolar Halka, Anki Herbut, Marty Malikowskiej i Agaty Siniarskiej Malina, Renaty Piotrowskiej Wycieka ze mnie samo złoto. Stypendystka programu Danceweb w 2016 roku, którego mentorem był Tino Sehgal i Louise Hojer.
Członkini kolektywu Centrum w Ruchu w Warszawie.
Równocześnie jako performerka rozwija swoje zainteresowania w obszarze choreografii realizując autorskie prace solowe. m.in. na rezydencji Chez Bushwick w Nowym Yorku w 2016, w ramach programu performatywnego w Zachęcie (SPA 2017, Plac Małachowskiego 2018), Solo Projekt Plus 2018 w Starym Browarze oraz w ramach stypendium kulturalnego miasta Lublin (2019 pokaz pracy w procesie w Wawerskim Centrum Kultury). W pracach tych pogłębia swoją praktykę ruchową i choreograficzną, eksplorując możliwości transformacji ciała, zmiany własnej tożsamości, opierającej się na percepcji ciała jako metaforze, instrumencie, narzędziu, ucieleśnieniu animującego go podmiotu, komunikujące wewnętrzną myśl, uczucia, afekty. Ciało postrzegane jako produktywne i kreatywne, widziane nie jako stały niezmienny byt ale jako seria procesów ciągłego stawania się, konstytuowania, integracji, multiplikacji dążące do zwiększania swojej potencjalności.