PREMIERA filmu „Gdzie jest matka” Matek w ruchu. Taneczne shorty w Kinie Paradox
Mamy przyjemność zaprosić Was na 4. już edycję Tanecznych shortów, które tym razem są kuratorowane przez Matki w ruchu. Matki zaprosiły sześć projektów łączących medium choreografii i filmu. Program daje widoczność kobietom, podejmując tematy troski i obecności w środowisku ze szczególnym uwzględnieniem macierzyństwa i przestrzeni społecznej. Po projekcjach zaplanowana jest rozmowa z twórcami i twórczyniami filmów, którą prowadzić będzie podcasterka i art project menadżerka Ola Kuzemko.
28.11.2024, godz. 18:00
Kino Paradox
Bilety w cenie 20 zł do kupienia tutaj
PROGRAM
Gdzie jest matka ＰＲＥＭＩＥＲＡ
choreografia i interpretacja: Matki w ruchu – Agnieszka Barańska-Kozik, Małgorzata
Werbińska-Wojciechowska, Monika Węgrzynowicz, Katarzyna Węglowska-Jamroz,
Barbara Wysoczańska-Grochal
scenariusz, reżyseria: Barbara Wysoczańska-Grochal
współpraca reżyserska, zdjęcia, montaż, korekcja barwna: Wojciech Kozakiewicz
glitch: Grzegorz Kaliszuk
muzyka: Wojciech Kiwer
audiodeskrypcja: Katarzyna Peplinska-Pietrzak
kostiumy: Monika Węgrzynowicz
produkcja: Agnieszka Barańska-Kozik (Krakowskie Centrum Choreograficzne –
Nowohuckie Centrum Kultury)
specjalne podziękowania dla Zofii Karpowicz, Justyny Pisarek, Beatrycze Bem, Marty
Muranowicz
Produkcja sfinansowana przez Unię Europejską NextGenerationEU.
Matki w ruchu to projekt, który bada temat macierzyństwa przekładając go na język
choreografii, ruchu, ciała. Film „Gdzie jest matka” stanowi najnowszą odsłonę projektu
skierowaną na pogłębione badanie stanów i emocji towarzyszących macierzyństwu i
zaspokajającą potrzebę uchwycenia i zatrzymania wybranych momentów.
Chwilka
koncepcja/ruch/video: Magdalena Konik-Machulska
wykonanie: Magdalena Konik-Machulska, Barbara Migut
Minimalistyczna etiuda, którą autorka nagrała kilka miesięcy po porodzie. Matka w walce
o uważność na siebie miesza rozmaite jakości: czułość, kompulsywność, przyjemność,
pośpiech, deformację i groteskę. W codziennych rytuałach delikatny dotyk przeplatają
nerwowe manipulacje. W miniaturze twórczyni realizuje prosty formalnie koncept
inspirowany, popularnym ostatnio, masażem twarzy Kobido. Choreografia, ruch, video –
wykonane są z antyrozmachem, na miarę możliwości we wczesnym macierzyństwie.
Little Stories
scenariusz/reżyseria/video: Nikodem Wojciechowski
ruch: Małgorzata Werbińska-Wojciechowska, Małgorzata Szymula
voice-over: Aniela Pramik
muzyka: Nikodem Dybiński
Mit, piosenka, taniec, książka, równanie matematyczne, film czy opowieść przy ognisku.
Niezależnie od wykorzystanego medium, storytelling jest fundamentalnym sposobem
komunikacji, uniwersalnym językiem docierającym głęboko do naszego wnętrza.
Opowieści mają moc przekraczania granic narzuconych przez społeczności, różnice
pokoleń i płci, zdolność przemierzania kontynentów i czasu. Wywołując emocje i
zaangażowanie odciskają w nas trwałe piętno. Kształtują nasze postrzeganie
rzeczywistości a czasem stają się podwaliną całego naszego życia.
Zapominamy fakty, ale pamiętamy opowieści.
MilkyWay (film był częścią instalacji w ramach wystawy zbiorowej KOSTBAR
autorka: Anna Wańtuch
wykonanie i edycja zdjęć oraz video: Filip Wańtuch
premiera: 14.08.2024, kuratorka: Tatjana Hardikov, Künstlerhaus Wien
Fragment opisu: Matki karmiąc, dzielą się swoją miłością i ochroną. Same także
potrzebują ochrony i wparcia, ale znalezienie sposobu i odpowiedzi na te potrzeby jest
sporym wyzwaniem. MilkyWay to próba odnalezienia tych ścieżek w ciele, które samo
karmiąc innych jest w stanie walki o przetrwanie. Organizmy matek produkują mleko dla
dziecka, ale w tym samym czasie ich ciała tracą składniki dla nich samych. W MilkyWay
biały płyn okrywa ciało, zaznacza ślady i pozostaje na ciele. Jest to sposób na
odwrócenie sytuacji i skupienie uwagi na odżywianiu matki i nakarmienia jej stabilnością.
Czytaj więcej na https://www.wantuchart.com/tret-is-seriusly
Solastalgia
choreografia: Kasia Witek
tancerze: Elisa Vassena, Anders Duckworth, Tora Hed
oryginalna muzyka: Alex Roth
kontrabas: James Opstad
wiolonczela: Alice Purton
mentor: Joe Moran
kamera i edycja: Ruta Puzaite
Ten krótki film to zapowiedź spektaklu „Solastalgia” w choreografii Kasi Witek.
Zainspirowana solastalgią – głębokim smutkiem związanym ze zmianami
środowiskowymi – choreografka tworzy fizyczną odpowiedź na kryzys klimatyczny. Jej
język ruchu, osadzony w rezonującej kompozycji kontrabasu Alexa Rotha, łączy politykę
troski z głębokim poczuciem emocjonalnej odporności i nadziei. Troje tancerzy,
współtworząc z 3-metrowymi drewnianymi kijami, przekształca gałęzie w żywe rzeźby,
dając im przestrzeń do wyrażania siebie. Gdy te ciche formy rzeźbią przestrzeń,
kwestionują naszą percepcję natury jako „obcego”, wywołując poczucie wspólnoty i
bliskości z otaczającym nas światem.
4444
reżyseria: Nikoletta Olenchyn
zdjęcia: Witold Prokopczyk
korekcja barwna: Błażej Burski
kompozytorka: Aleksandra Cembala
tancerka/choreografka: Katarzyna Zakrzewska
prawdziwe poczucie przynależności rozkwita, gdy z czułością pielęgnujemy wewnętrzne
dziecko. serca, jak odległe wybrzeża, cicho tęsknią za spokojem. a gdy światło zmroku
gaśnie, delikatnie przecinamy kruche więzy, rozplątując nici, które niegdyś trzymały nas
blisko siebie.
