Prace prezentowane w finale konkursu:
1. Repeating Addictions
choreografia, wykonanie: Julian Nichols
2. The falling study
choreografia, wykonanie: Aleksandra Korniejenko
3. PINK LADY
choreografia, wykonanie: Rosalie Wanka
4. Innerview
choreografia, wykonanie: Gregory Lev
5. Not now, not here, maybe never
choreografia, wykonanie: Kacper Szklarski
6. Falling in
choreografia, wykonanie: April Veselko
7. Jezioro szczęścia
choreografia, wykonanie: Marta Jalowska
PRZERWA 15 MINUT
8. Ty lubisz gołębie?!
choreografia: Anna Głowacka, Andrei Kamarou
wykonanie: Andrei Kamarou
9. Show Me a Wondrous Moment, Even In a Flash
choreografia: Dana Naim Hafouta
wykonanie: Hilla Regev, Dana Naim Hafouta
10. Letter from Virginia
choreografia, wykonanie: Marta Pieczul
11. The Vitruvian Human
choreografia: Valentin Alfery
wykonanie: Alexander Tesch
12. [RE]adaptacja
choreografia, wykonanie: Joanna Kozubal, Rafał Matusiak
13. root(re)integration
choreografia, wykonanie: Sławomir Juszczak
O KONKURSIE:
Konkurs choreograficzny 3…2…1…TANIEC! to wyjątkowe wydarzenie o charakterze międzynarodowym, podczas którego prezentowane są krótkie formy solowe, duety i tria oparte na szeroko rozumianym tańcu współczesnym. Wyróżnikiem konkursu jest system przyznawania nagród – każdy juror bez konsultacji z pozostałymi członkami jury przyznaje dwie indywidualne nagrody dla dwóch prezentacji. Impreza jest otwarta dla publiczności, która również przyznaje swoją nagrodę (kolektywnie, w drodze głosowania). Preselekcja zostanie dokonana przez zespół Krakowskiego Centrum Choreograficznego na podstawie nagrania prezentacji.
Mimo iż 3…2…1…TANIEC! ma charakter konkursowy, podstawowym założeniem wydarzenia jest dialog. Przede wszystkim w postaci rozmowy pokonkursowej, kiedy jurorzy omawiają z uczestnikami i publicznością zaprezentowane prace oraz dyskutują o choreografii w ogóle. Konkurs w KCC jest bliżej formy przeglądu niż konfrontacji. Umożliwiamy kontakt artystów z profesjonalnym jury oraz rozpoczynamy otwartą rozmowę, dzięki czemu inspirujemy się wzajemnie sposobami patrzenia na taniec i konstruowania go.
Fot. Klaudyna Schubert
