Wernisaż wystawy fotografii

Wernisaż uświetni recital gitarowy Zbigniewa Grzyba.

Cieszący się coraz większą popularnością, prezentowany w wielu miejscach w Polsce cykl wystaw „Cerkiewne Opowieści” zaskakuje różnorodnością zmieniającego się materiału zdjęciowego wzmocnionego dodatkowo opowieścią będącą często bardzo intymnym przeżyciem chwili towarzyszącej spotkaniom z Drewnianymi Paniami. Fotografie powstały w czasie wędrówek po Roztoczu, Bieszczadach, Beskidzie Niskim oraz Beskidzie Sądeckim. Autorzy starają się przybliżyć temat życia i śmierci cerkwi – budowli i cerkwi o ludzkim obliczu, obrzędy, przenikanie się kultur oraz różnorodność wyznaniową. Wystawie towarzyszy chwila zadumy na przeszłością, teraźniejszością oraz przyszłością Drewnianych Pań często popadających w ruinę i odchodzących w niebyt ale równie często rozkwitających pod opieką różnych wspólnot wyznaniowych.
Zanurzone po pępki w cerkwi baniach… radość, tęsknota, wspomnienie. Szum lasu na granicy połoniny a w dole cerkwie – tętniące życiem i te które odchodzą… umarłe, ale nie zapomniane.
Sanok, święto Jordanu – niewielka grupka prawosławnych idzie w procesji nad San. Jest ich mniej niż zwykle. Co roku zbierali się właśnie tutaj, lecz gdy odżyły cerkwie – każdy u siebie chce świętować Chrzest Polski. Wszyscy się cieszą – będzie święta  woda! I musi jej wystarczyć na cały kolejny rok…
Wólka Żmijowska – zaledwie kilka domów i tuż, tuż ukraińska granica. Chwilą potem, jak pojawiliśmy się obok cerkwi znikąd wyłonił się pogranicznik. Wylegitymował nas, porozmawiał, skierował po cerkiewne klucze do gospodarstwa obok i… odjechał. Gospodyni wyszła przed dom uśmiechając się do nas szeroko: O… gońcie przyjechali! Dam wam dam, tylko ci ostatni z Krakowa to Tabernakulum ukradli… Robi się nam głupio… Po skończonej pracy siadamy w cieniu pod jabłonką. Potem obowiązkowo oglądamy cały przychówek – jego właścicielka pokazuje nam go z dumą: króliczki, kury, gęsi… Częstuje nas prawdziwym, świeżym sokiem malinowym opowiadając o historii miejsca w którym jesteśmy. Cudowni ludzie – z radością tam wrócimy.

Małgorzata Radziejowska  Od kilkunastu lat związana z branżą informatyczną. Skupia w sobie dwa światy – jeden ścisły, zaplanowany, konkretny – inżynierski; drugi oderwany od rzeczywistości, pełen różnorodnych doznań, i pogoni za chwilą. Fotografią zajmuje się od kilku lat – odkrycie potencjału nastąpiło nagle i było zaskakujące dla niej samej. Dziś nie wyobraża sobie życia bez chwil zapomnienia z aparatem. Nie potrzebuje wyjazdów w odległe zakątki aby tworzyć nowe cykle zdjęć. Płynnie przechodzi z form makro do reportażu. Uczy się odkrywać nowe oblicza fotografii. Głowa pełna pomysłów twórczych, jeszcze niezrealizowanych. Dorastając w Sanoku stała obok problemu różnych religii i narodowości. Tym bardziej stał się jej bliski poruszany temat życia i śmierci cerkwi. Obecna wystawa jest owocem kilkuletniego zbierania materiału – czasem przypadkiem i przy okazji, a czasem świadomych wyjazdów do konkretnych miejsc i powrotów tak, aby zrobić to jedno jedyne zdjęcie. Członkini Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Myców Owczary Radoszyce Sanok

Janusz Skórski
W latach 1986-88 pracując w reporterskich ekipach filmowych w Telewizji Kraków doskonalił swój warsztat. Od 1990 roku pracuje w laboratoriach fotograficznych współpracując jednocześnie z wieloma czasopismami. W latach 2005-2011 był wiceprezesem Krakowskiego Klubu Fotograficznego. W KKF działa nieprzerwanie od 1995 r. Członek Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie
Jego ulubione tematy to pejzaż i malowanie światłem. Doskonale czuje się w reportażu oraz w innych formach fotografii, lubi  to co nowoczesne z nutą melancholii i zadumy. Szczególne miejsce w jego twórczości zajmuję misteria. Fotografie z Misteriów Pasyjnych w Kalwarii Zebrzydowskiej, Kalwarii Pacławskiej i Górce Klasztornej od wielu lat odwiedzał różne miejsca w Polsce oraz za granicą.
Ma na swym koncie kilkadziesiąt wystaw indywidualnych, wielokrotnie prezentowanych w kraju i za granicą, m.in. we Włoszech, Niemczech i Danii. Brał udział w wielu krajowych i zagranicznych konkursach fotograficznych, gdzie wielokrotnie był nagradzany i wyróżniany oraz w wystawach zbiorowych w Polsce, Danii, Francji, Niemczech, Słowacji i Białorusi.

Czertez

Krempna

Roztoka-Wielka

Szczawne

wystawa czynna do 31 października br.

wstęp wolny

Wystawa fotograficzna

Dawne fotografie z dzielnicowego archiwum historycznego i wykonane dziś z tego samego miejsca zdjęcia Manfreda Hoerscha.

Langwasser, gdzie znajduje się Gemeinschaftshaus, od 1987 partnerska placówka Nowohuckiego Centrum Kultury, to nowoczesna i tętniąca życiem dzielnica na południowym obrzeżu średniowiecznego centrum Norymbergi. Jej zabudowa i struktury powstały po 2. Wojnie światowej, jest więc osiedlem młodym. Nasza wystawa ukazuje przy pomocy starannie dobranych zestawów zdjęć i rozległych panoram jak w błyskawicznym tempie zmienia się kształt Langwasser.

Manfred Hoersch, urodzony w 1954 roku specjalista-informatyk poprzez swoje społeczne pracę w Gemeinschaftshaus nawiązał kontakt z osiedlowym archiwum historycznym. Ponieważ fotografią zajmował się hobbystycznie od dziesięcioleci, z radością przyjął propozycję zorganizowania wystawy ilustrującej rozwój Langwasser i podjął się zadania, które trwało prawie rok: starannie wykonał  fotografie miejsc, które widniały na zbadanych przez niego w archiwum i później w terenie historycznych zdjęć. Wyniki swojej pracy przygotował do wystawienia we własnym digitalnym laboratorium fotograficznym.

Manfred Hoersch od lat wystawia w galeriach i przestrzeni publicznej w Niemczech, więcej informacji znajdą Państwo na stronie internetowejwww.manfredhoersch.de

Fotografie wykonali:
U góry / historyczna Hans-Joachim Dietrich
U dołu / dzisiejsza Manfred Hoersch
Copyrigth bei Gemeinschaftshaus i Manfred Hoersch

wystawa czynna do 27 listopada br.

wstęp wolny

Wystawa fotograficzna

Bębniarze w Calandzie

Procesja wielkanocna w Saragossie

Procesja biczowników

San Fermin w Pampelunie

Semana santa w Kordobie

Hiszpanie co roku organizują ponad 13 tysięcy fiest. Dla zabawy podpalają styropianowe figury wyższe od kamienic, od święta obrzucają się cukierkami, błotem, zdechłymi szczurami albo mrówkami, ku czci świętych patronów uciekają przed byczymi rogami i w pokorze uciekają i ranią się aż do krwi. Krakowska reporterka Katarzyna Kobylarczyk od 2008 roku dokumentuje najbarwniejsze fiesty Andaluzji, Kastylii, Estremadury i Katalonii. Na ich temat napisała książkę „Pyś z landrynek”, teraz prezentuje swoje zdjęcia z miast i wsi, ogarniętych szaleństwem fiesty. Na wystawie w Nowohuckim Centrum Kultury zobaczymy fotografie nie tylko ze słynnych gonitw z bykami w Pampelunie, z madryckiej korridy, wielkotygodniowych procesji wielkanocnych w Sewilli, czy fajerwerków Las Fallas w Walencji. Zajrzymy też do maleńkich, zapomnianych hiszpańskich wsi, gdzie biega się z krucyfiksem w szklanej trumnie, czarownice odpędza ciep wódkę, a w Wielki Piątek bije w bębny aż do krwi.
Katarzyna Kobylarczyk (ur. 1980) – reportażystka, w latach 2002-2008 dziennikarka krakowskiego Dziennika Polskiego. O Nowej Hucie, z której pochodzi, napisała zbiór reportaży „Baśnie z bloku cudów”. Publikowała w Gazecie Wyborczej, Tygodniku Powszechnym, Polityce i National Geographic Traveler. Laureatka dziennikarskich nagród „Zielonej Gruszki” i „Za różnorodnością, przeciw dyskryminacji”. W 2008 r. wyjechała z nowohuckiego mieszkania na parterze, by pomieszkał na siódmym piętrze w Cartagenie, trzecim piętrze w Gironie, czwartym piętrze w Albacete i niewielkim domku w Gelves koło Sewilli. Autorka reporterskiej książki „Pyś z landrynek. Hiszpańskie fiesty” (Wydawnictwo Czarne).

wstęp wolny