Barwy Świata Przyrody 2019

wystawa czynna od 7.03 do 5.05.2019 r.

wernisaż wystawy – 7 marca (czwartek), g. 18.00, FOTO-GALERIA

Opowieść o fotografii zawsze jest opowieścią o świetle. Opowieść  o fotografii przyrodniczej jest opowieścią o poszukiwaniu światła, o kontakcie z naturą,  o wolności i o dzikości. Krajobrazy, w których nie widać człowieka, wolne zwierzęta w ich domach, rośliny dzikich łąk, lasy jeszcze nie zniszczone przez człowieka. Taki świat chcemy zapamiętać i pokazać Wam na naszych zdjęciach. Jesteśmy grupą ludźmi połączonych wspólna pasją, zrzeszonych w Polskim Związku Fotografów Przyrody.

Na wystawie pokazujemy  zdjęcia powstałe w ciągu ostatnich dwóch lat. Prezentowane fotografie powstawały podczas wspólnych plenerów i wypraw fotograficznych naszych członków. Każdy z nas prezentuje indywidualne spojrzenie na otaczający świat, jedni tropią ptaki i zwierzęta, inni wyruszają na wędrówki w poszukiwaniu ciekawego pejzażu. Jedni dokumentują życie dookoła siebie inni pokazują świat odrealniony, posługując się aparatem jak narzędziem do tworzenia obrazów. Wszyscy jednak cenimy sobie czas spędzony w terenie i zawsze żałujemy kiedy jest go zbyt mało.

W wystawie udział biorą: Bartłomiej Cichoń, Robert Cieślik, Andrzej Dajek, Leopold Grela, Adam Gutowicz, Dominika Kustosz, Janusz Mazalon, Beata Ostachowicz, Patrycja Wąsikowska, Tomasz Wilk, Anna Jędra-Wojciechowska, Dariusz Wojciechowski, Paweł Wrona

fot. Adam Gutowicz

fot. Leopold Grela

fot. Jan Zych

„Kobieta” – wystawa Krakowskiego Klubu Fotograficznego

wystawa czynna od 10.01 do 3.03.2019 r.

wernisaż wystawy – 31 stycznia (czwartek), g. 18.30, FOTO-GALERIA

 

„Tajemnicą jest kobieta” – pisał Stanisław Wyspiański.  Fotografowie Krakowskiego Klubu Fotograficznego podjęli się rozwikłania tej tajemnicy. Niniejsza wystawa jest efektem  zmagań z jakże trudnym i wymagającym tematem. Fotografie są różnorodne: detale i sylwetki, kobiety młode lub bardzo dojrzałe, zdjęcia czarno-białe lub kolorowe, radosne i nostalgiczne, czasem nietypowe, wręcz ekstrawaganckie. Czy tajemnica została rozwikłana? Na pewno nie, ale była wspaniałą inspiracją i wielkim wyzwaniem. „Piękna ko­bieta po­doba się oczom, dob­ra ko­bieta – ser­cu. Pier­wsza jest klej­no­tem, dru­ga – skarbem” – napisał Napoleon Bonaparte. W poszukiwaniu piękna i dobra – Kobietom dedykujemy tę wystawę.

– Monika Stachnik-Czapla, Prezes Krakowskiego Klubu Fotograficznego

fot. Małgorzata Radziejowska

fot. Magda Langer

fot. Dawid Stawiak

Władysław Rospondek – fotograf z Pleszowa

Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII czynna od 10.01 do 3.03.2019 r.

wernisaż wystawy – 31 stycznia (czwartek), g. 18.30, FOTO-GALERIA

Władysław Rospondek – ur. w 1930 w Pleszowie, polski artysta fotograf, uhonorowany tytułem Artiste FIAP (AFIAP). Członek rzeczywisty i Artysta Fotoklubu Rzeczypospolitej Polskiej (AFRP). Członek honorowy Krakowskiego Klubu Fotograficznego.

Władysław Rospondek mieszka w Krakowie, fotografuje od 1950 roku. Po raz pierwszy został nagrodzony w 1960 roku, kiedy to wziął udział w konkursie fotograficznym „Piękno Polski Południowej”. W 1961 roku został członkiem Krakowskiego Klubu Fotograficznego, gdzie w latach późniejszych został członkiem honorowym KKF. Jest współtwórcą Komisji Fotografii Krajoznawczej przy Zarządzie Głównym Polskiego Towarzystwa Turystyczno – Krajoznawczego. Od 1979 roku jest Instruktorem Fotografii PTTK (obecnie zasłużonym). Jest laureatem Nagrody Honorowej im. Fryderyka Kremsera.

Jest autorem i współautorem wielu wystaw fotograficznych; krajowych i międzynarodowych; indywidualnych, zbiorowych, poplenerowych, pokonkursowych. Prezentował swoje fotografie w krajach takich jak: (m.in.) Anglia, Austria, Czechy, Francja, Hongkong, Łotwa, Niemcy, Polska, Rosja, Rumunia, Słowacja, Włochy, USA. Brał aktywny udział w Międzynarodowych Salonach Fotograficznych, organizowanych pod patronatem FIAP, zdobywając wiele akceptacji, medali, nagród, wyróżnień, dyplomów, listów gratulacyjnych.

W 2004 roku został przyjęty w poczet członków Fotoklubu Rzeczypospolitej Polskiej Stowarzyszenia Twórców. Decyzją Komisji Kwalifikacji Zawodowych Fotoklubu RP, otrzymał dyplom potwierdzający kwalifikacje do wykonywania zawodu artysty fotografa, fotografika (legitymacja nr. 186). Pokłosiem udziału w Międzynarodowych Salonach Fotograficznych (pod patronatem FIAP) było przyznanie Władysławowi Rospondkowi (w 2010 roku) tytułu honorowego Artiste FIAP (AFIAP), nadanego przez Międzynarodową Federację Sztuki Fotograficznej FIAP, z siedzibą w Paryżu.

Wybrane wystawy indywidualne: „Od Soczi do Leningradu”; „Nasz Kraków”; „Skalne Podhale”; „Na turystycznych szlakach Polski”; „Na ziemi mojej był K.L. Auschwitz”; „Lata mijają fotografie pozostają”.

Odznaczenia: Medal 150-lecia Fotografii; Złota Odznaka za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa; Srebrna Odznaka za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa; Złota Odznaka Zasłużony dla Ziemi Krakowskiej; Złota Honorowa Odznaka PTTK; Złota Odznaka Fotografii Krajoznawczej; Srebrna Odznaka Polskiej Federacji Stowarzyszeń Fotograficznych; Srebrny Medal Zasłużony dla Fotografii Polskiej; Odznaka Honoris Gratia.

„Okolice Nowej Huty” – wystawa fotografii Adama Gryczyńskiego

wystawa czynna od 3.12.2018 r. do 6.01.2019 r.

w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII wystawa czynna od 31.01 do 28.02.2019 r.

finisaż wystawy – 3 stycznia (czwartek) g. 18.00,  FOTO-GALERIA

wystawa prezentowana w ramach 70-lecia Nowej Huty

Kiedy spoglądam przez moje nowohuckie okno widzę na pierwszym planie drogę osiedlową, potem ogródki działkowe, a tuż za nimi nasyp kolejowy, gdzie dość rzadko i leniwie toczą się pociągi towarowe. Od północnej strony wyłaniają się malowniczo położone pośród drzew Raciborowice z kościołem parafialnym z XV w., wybudowanym przez Jana Długosza. Po stronie wschodniej ciągną się rozległe pola uprawne wokół Zalewu „Zesławice” ponad którymi wznoszą się  pozostałości dawnej cegielni z kopułą obrotową, gdzie produkowano budulec na potrzeby Nowej Huty. Potem są tereny zielone należące do Prus, Grębałowa i Wzgórz Krzesławickich, a na ich horyzoncie przy dobrej przejrzystości powietrza, pojawia się z roku na rok coraz gęstsza zabudowa. Jesienią pola i łąki położone w dolinie rzeki Dłubni, często skryte są w grubej porannej mgle, co w padających ukośnie promieniach słońca pięknie wydobywa wieloplanowość wywołując przy tym specyficzny nastrój. Ten opisany z ptasiej perspektywy krajobraz, odkąd tu zamieszkałem (1990 r.) budził  moje narastające zainteresowanie. Robiłem więc piesze wycieczki, najczęściej wzdłuż Dłubni, przez Batowice, Raciborowice, Kończyce, Książniczki, i Młodziejowice w kierunku Węgrzc lub Michałowic, a także rowerowe i samochodowe; do Koniuszy,  Karniowa lub Wawrzeńczyc. Po drodze mijałem wioski, które mimo przeobrażeń, zdołały zachować tradycyjny układ pól i rolniczy charakter. Efektem tych peregrynacji były moje wystawy indywidualne: „Krajobrazy z Nowej Huty”, „Zielone metamorfozy” oraz ekspozycje zbiorowe: „Narodziny Nowej Huty”. „Pejzaż miasta”, „Nowa Huta – najmłodsza siostra Krakowa” i in.

(…) Portret ziemi który sporządziłem, jest próbą uchwycenia jej zanikającego uroku. Jest moją odpowiedzią na gwałtowne przeobrażenia które tutaj zachodzą i dalej będą postępowały kształtując, lub raczej deformując jej oblicze. Im dłużej przyglądam się okolicznym krajobrazom, tym większy odczuwam niepokój. Mam tu na myśli budowę trasy S7, Północnej Obwodnicy Krakowa oraz blokowisk pochłaniających coraz to większe obszary rolnicze. Bywa, że tu, gdzie jeszcze nie tak dawno rozciągała się malownicza łąka, widoczna na zdjęciach sprzed lat, wyrosły już nowe domy, niszcząc dawną scenerię i harmonię niezrównanych proporcji, ukształtowaną przez odwieczne siły natury i ludzką działalność. Niejedna okolica, oddalona od wielkomiejskiego zgiełku, stanowiąca wcześniej sielską oazę spokoju, stała się w następstwie przemian urbanizacyjnych częścią większego osiedla. Będąc w oddaleniu, gdzieś w Kocmyrzowie, Pietrzejowicach lub Karniowie, zatrzymuję wzrok na białych domkach rozlokowanych na tle pasiastej zieleni, za którą wyłania się na horyzoncie górski łańcuch Beskidów, czasem widać nawet Tatry. Wówczas uruchamia się moja fantazja, i podpowiada, jak obserwowany teren, pozbawiony współczesnych siedlisk ludzkiej egzystencji, mógłby pięknie wyglądać. Dawniej istniał tu przecież zupełnie inny świat, mocno różniący się od tego który znamy.  

– Adam Gryczyński

Adam Gryczyński – urodzony 24 listopada 1957 r. w Krakowie. Ukończył w 1981 r. pedagogikę i wyższy kurs fotograficzny na Uniwersytecie Jagiellońskim. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików (Okręg Świętokrzyski), Krakowskiego Towarzystwa Fotograficznego, Krakowskiego Klubu Fotograficznego i Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa.
Od 1983 r. jest kierownikiem działu fotograficzno-filmowego w Nowohuckim Centrum Kultury. Miał  kilkanaście wystaw indywidualnych  pokazywanych w Polsce i za granicą; w USA, Niemczech, Brazylii, Rosji, Norwegii, Chorwacji, we Włoszech, na Litwie i Węgrzech. Brał udział w przeszło 100 wystawach zbiorowych i wielu plenerach fotograficznych.

Pod jego redakcją ukazały się wydawnictwa: „Franciszek Twaróg – nauczyciel z Luboczy” (2006), „Czas zatrzymany” (2006), „Nowa Huta – najmłodsza siostra Krakowa” (2007),
„Czas zatrzymany 2” III tomy (2008), „Nowa Huta – nowa ewangelizacja” (2009) oraz kilkadziesiąt katalogów wystaw. W przygotowaniu są książki z serii „Czas zatrzymany”: „Nie tylko o szkole”,  „Z kart historii Pleszowa”.

Ważniejsze wystawy: „Remuh” (1986), „Krajobrazy z Nowej Huty” (1993), „Migawki z Turcji” (1993), „Poranek w Krakowie” (1994), „W duchu świętego Franciszka” (1996), „Foto-grafizacje” (1997), „Obrazki na koniec wieku” (1999), „Wenecja od rana do wieczora” (2000), „Już nie idą w cerkiew gromady” (2002), „Powroty do przeszłości” (2002).

Adam Gryczyński jest autorem etiud dokumentalnych powstałych w Amatorskim Klubie Filmowym „Nowa Huta”: „Remuh”, „Exodus”, Apage Satana!”, „Nostalgia tatrzańska”, a także współrealizatorem paradokumentalnego filmu „Pamiętnik Leo”. Posiada: Medal 150-lecia Fotografii, Nagrodę Honorową im. Fryderyka Kremsera, tytuł Nowohucianina Roku 2008, odznaki; Zasłużony Działacz Kultury i Honoris Gratia oraz Nagrodę Polonia Minor.  W 2013 roku otrzymał Nagrodę Województwa Małopolskiego im. Romana Reinfussa za wybitne i szczególne osiągnięcia w dziedzinie zachowania lokalnej tożsamości kulturowej w Małopolsce w kategorii: wydarzenia upowszechniające wiedzę o wartości i znaczeniu lokalnego dziedzictwa kulturowego za podjętą inicjatywę i realizację cyklu wydawniczego pn. „Czas zatrzymany”, popularyzującego wiedzę o rdzennych mieszkańcach terenów dzisiejszej Nowej Huty.