Wystawa fotografii Stanisława Senissona z 1949 r.
Zbiory Muzeum Historii Fotografii im. prof. Władysława Bogackiego Krakowskiego Towarzystwa Fotograficznego
Wystawa czynna: 5-29 maja 2005 r., FOTO-GALERIA
Stanisław Senisson
Ur. 13.04.1917 r. w Krakowie.
Po ukończeniu Gimnazjum Jana III Sobieskiego w Krakowie przebywał w Chełmie w Korpusie Kadetów Nr 2. W 1935 r. ukończył Szkołę Podchorążych Wojsk Łączności w Zegrzu, a dwa lata później kurs instruktorów sportu spadochronowego w Legionowie.
Wyszedł na wojnę z Armią Kraków, biorąc udział w bitwie pod Aleksandrowem i Nardem, a po przegranej bitwie pod Pszczyną i po kapitulacji dostał się do niewoli niemieckiej do Oflagu nr 11 B w Braunschweigu. Już w październiku 1939 r. wspólnie z por. inż. Tadeuszem Ptaszyckim – późniejszym generalnym projektantem Nowej Huty – zorganizował tam teatr obozowy udzielając się w nim oraz w bibliotece. Zajęcia te kontynuował także po przeniesieniu do obozu w Woldenbergu gdzie działał w ruchu oporu wykonując m.in. zdjęcia dokumentalne, których negatywy zostały przemycone z obozu jeńców do Krakowa i zostały po wojnie wykorzystane do zilustrowania książki Józefa Kuropieski „Wspomnienia oficera sztabu” i przez płk. Steblika.
Za kampanię wrześniową został odznaczony Krzyżem Walecznych. Po przeniesieniu do obozu w Murnau i po uwolnieniu przez wojska amerykańskie wstąpił do II Korpusu Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie z przydziałem do plutonu łączności 3 Brygady Strzelców Karpackich. W czasie tej służby ukończył z wynikiem bardzo dobrym kurs oficerów łączności w Materze. Po przeniesieniu oddziałów II Korpusu do Anglii został mianowany dowódcą 3 kompanii w Batalionie Łączności 3 Dywizji Strzelców Karpackich, a po wyjeździe do Cumnok w Szkocji – dowódcą kompanii repatriacyjnej.
Do Polski powrócił dnia 9 czerwca 1947 r. gdzie pierwsze miesiące pracował w Krakowie w warsztacie swego ojca jako fotomechanik – długo nie mogąc znaleźć innej pracy – a od stycznia 1948 r. został zaangażowany do Instytutu Filmowego w Krakowie na asystenta operatora w ekipie Włodzimierza Puchalskiego, biorąc udział przy kręceniu wielu jego słynnych filmów przyrodniczych.
1 sierpnia 1948 r. został zatrudniony jako starszy referent ds. dokumentacji i organizacji w Społecznym Przedsiębiorstwie Budowlanym, będąc równocześnie korespondentem i współpracownikiem „Echa Krakowa” i „Gazety Krakowskiej” pisząc reportaże i wykonując zdjęcia dokumentujące początki budowy Nowej Huty. Jednocześnie studiował filologię polską na UJ, którą ukończył w 1952 r. W latach 1950-56 był asystentem w Instytucie Badań Literackich w Warszawie, prowadząc w Krakowie pracownię mikrofilmową. Był także stałym współpracownikiem Wydawnictwa Ossolineum, gdzie opracowywał szereg tomów Biblioteki Pisarzy Polskich oraz starodruki. W 1956 r. został starszym asystentem w Instytucie Ekspertyz Sądowych w dziale kryminalistyki, prowadząc jednocześnie pracownię fotograficzną.
W latach 1960-1967 pracował w Muzeum Narodowym, oraz na Politechnice Krakowskiej w pracowni reprograficznej i offsetowej a później także na Akademii Medycznej, gdzie współpracował z wybitnym uczonym – prof. J. Aleksandrowiczem. Wykonywał również fotografie do szeregu książek Wydawnictwa Literackiego.
Był członkiem Polskiego Towarzystwa Fotograficznego i Krakowskiego Towarzystwa Fotograficznego. Stanisław Senisson wraz z żoną Ireną i synem Pawłem przez całe lata aktywnie uprawiał turystykę pieszą, nie rozstając się przy tym z aparatem fotograficznym. Szczególnie lubił wędrówki tatrzańskie i spływy kajakowe po Mazurach i Dunajcu.
Był powszechnie lubianym i pogodnym człowiekiem.
Zmarł w Krakowie 23 października 1996 r.
Zdjęcia Stanisława Senissona zgromadzone na wystawie „Narodziny Nowej Huty” – w Foto-Galerii Nowohuckiego Centrum Kultury, pochodzą ze zbiorów Muzeum Historii Fotografii im. Prof. Władysława Bogackiego. Zostały wykonane latem i jesienią 1949 roku w podkrakowskiej wsi Mogiła, gdzie rozpoczęto budowę pierwszych osiedli mieszkaniowych. Na uwagę zasługują rozległe panoramy z tamtego okresu – współcześnie opracowane przy pomocy techniki komputerowej przez niżej podpisanego – co pozwoliło wydobyć dodatkowe walory dokumentalne i estetyczne tych zdjęć.
Na wystawie są także portrety pierwszych budowniczych Nowej Huty ukazujące Stanisława Senissona jako fotoreportera zainteresowanego zwykłymi ludźmi, którzy przyjechali wówczas z rozmaitych stron kraju szukać swego miejsca w nowej rzeczywistości.
Opracowanie: Adam Gryczyński
