2 maja (sobota)
19:00 What Is Written Dance Company, UnSettled, chor. Jean-Pierre, Viviana Rocha
WM2 DANCE Co., FALLING (cz. I FALLING, chor. Wojciech Mochniej; cz. II WHAT
MADE US FLY, chor. Oriana Pagnotta; cz. III (…. …. …), chor. Helen Husak)
W&M PHYSICAL THEATRE, Waiting Rooms in Heaven, chor. Wojciech Mochniej
i Melissa Monteros // 25 zł
What Is Written Dance Company, UnSettled, chor. Jean-Pierre, Viviana Rocha
Unsettled to spektakl luźno oparty na prawdziwej historii człowieka, uwikłanego w przestępczy świat mafii, korupcji i przemocy. Ten spektakl to próba eksploracji ekstremalnych doświadczeń emocjonalnych poprzez przeniesienie ich na sferę ruchowa. Chcemy abyś odkrył granice wytrzymałości człowieka i jak daleko mogą się one przesunąć w walce o przetrwanie.
Unsettled to emocjonalna podróż przez zakamarki świadomości człowieka postawionego przed wyborem pomiędzy moralnością i prawem a instynktem przetrwania i złem koniecznym.
What is Written Dance Company to niezależna grupa taneczna założona w 2014 roku przez absolwentów Kingston University w Londynie: Polę Krawczuk, Jean Pierre’a i Viviane Roche. Grupa składa się z tancerzy specjalizujących się w różnych dziedzinach tanecznych i teatralnych takich jak: taniec współczesny, taniec fizyczny, hip hop, aktorstwo czy praca z głosem. What is Written jest platformą stworzoną do eksploracji tanecznej indywidualności, przekraczania barier i tworzenia nowego języka ruchowego. Poprzez fuzję różnych stylów konsekwentnie dąży do tworzenia innowacyjnych spektakli mających na celu ukazanie widzowi tańca jako sztuki przełamującej bariery, niosącej ponadczasowe przesłania i skłaniającej do głębszych refleksji na temat życia i natury człowieka.
Dyrektor Artystyczny/ Artistic Director: Pola Krawczuk
Choreografia/ Choreography: Jean-Pierre, Viviana Rocha
Kompozytor/Composer: David Devyne
Aranżacja Świetlna/ Lighting Design: Jean-Pierre
Obsada/ Cast: Pola Krawczuk, Jean-Pierre, Vivianna Rocha
W&M PHYSICAL THEATRE, Waiting Rooms in Heaven, chor. Wojciech Mochniej i Melissa Monteros
Najnowszy spektakl W&M Physical Theatre, Waiting Rooms in Heaven, miał swoją premierę na Uniwersytecie Calgary. Prezentacja sztuki zbiegła się w czasie z obchodami 20-stej rocznicy powstania grupy.
Historia W&M Physical Theatre, założonego w roku 1994, zaczęła się w Polsce, gdzie Melissa Monteros i Wojciech Mochniej, założyciele grupy, spotkali się w Śląskim Teatrze Tańca.
„Właśnie tworzyli [Śląski Teatr Tańca] pierwszą profesjonalną grupę tańca współczesnego w Polsce. Właśnie runął mur. Był rok 1991”, wspomina Monteros, “…Swoją pierwszą wspólną sztukę zrobiliśmy [Wojciech i ja] w 1993 r. Grupę teatralną stworzyliśmy pod koniec roku 1994”.
Zespół wyjechał z Polski w 2000 r., po tym jak stało się jasne, że muszą się przenieść ze względów finansowych.
“Założyliśmy grupę w Gdańsku. Byliśmy tam przez długi czas, sześć czy siedem lat, nim poczuliśmy, że nigdy nie dostaniemy dofinansowania. Miałam dom. Sprzedałam go. Połowę swojej pensji wpłacałam do banku, bym mogła zapłacić polskim tancerzom. To były ciężka walka… Razem z Wojciechem w końcu stwierdziliśmy, że zbyt ciężka. Chcieliśmy też pracować w jednym miejscu, a w tym czasie podróżowaliśmy ciągle pomiędzy Polską i Kanadą, co było drogie i problematyczne”.
Dwadzieścia lat później, zaangażowanie Monteros i Mochnieja w pracę grupy nie maleje. Zrównoważenie obowiązków na Uniwersytecie Calgary, gdzie oboje uczą, i zawodowego zaangażowania w tworzenie sztuki z grupą jest kwestią znalezienia czasu, twierdzi Monteros.
“Myślę, że jesteśmy nieugięci. Niektórzy nas za to krytykują, inni potrząsają głowami. Jeszcze inni być może nas podziwiają… duża część pracy na uniwersytecie jest poświęcona badaniom naukowym, co daje wielkie wsparcie, ale faktem jest, że nie mamy czasu. Sami musimy go sobie znaleźć”.
W tym właśnie czasie W&M Physical Theatre pracowali ostatnio nad Waiting Rooms in Heaven, co według Monteros było świetną okazją, aby wrócić do motywów i pytań zawartych we wcześniejszych pracach. Waiting Rooms in Heavenpróbuje zbadać, jak doświadczamy świata, tzn. czy na pewno żyjemy, a nie czekamy, aż życie się wydarzy. „Ta sztuka w sumie nie jest o opuszczaniu życia. Jest o tym, czy naprawdę go doświadczamy. A może to jest niebo? Jeśli tak, czemu siedzimy w poczekalni i nic z tym nie robimy?” I chociaż lubi zadawać ważne pytania w swoich pracach, Monteros mówi, że “nigdy nie próbuje znaleźć dla nikogo odpowiedzi”, woli, aby widzowie sami znaleźli je dla siebie.