„Kraków 1960 – Paryż 1962” – wystawa fotografii Konrada Karola Pollescha
Otwarcie wystawy – 20 września 2018 r. (czwartek), g. 18.00, wystawa czynna do 14.10.2018 r.
Konrad!
Piękna wystawa! Powinienem Cię znienawidzić! Ja tak nie potrafię, ani nigdy nie potrafiłem! Pani, która powiedziała, że nic się nie zmieniłeś, miała rację! Pięknie patrzyłeś wtedy i dalej tak masz! Światło idealne, technika, w ramach tamtych możliwości, pierwsza klasa, ale najważniejsze, czyli sposób patrzenia, wrażliwość i umiejętność pokazania w obrazku, że to wszystko Ci się podoba – super! Klimat podłapany fantastycznie, słychać akordeon w tle, choć pewnie faktycznie nie grał, albo nie cały czas, ale na obrazku są te walczyki. Pokaż jeszcze taki Kraków, a pójdę się pochlastać!
Serdeczności pełne zazdrości!
Grzegorz Kozakiewicz
Kraków 1960
We wczesnych latach 60-tych byłem studentem polonistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Prościutkim aparatem mojego ojca marki Beltica a potem wygraną na jakimś konkursie, czeską dwuobiektywową lustrzanką FLEXARET, robiłem zdjęcia moim koleżankom i kolegom ze studiów, aktorom Piwnicy pod Baranami i krakowskim zapyziałym, zaniedbanym podwórkom. Te biedne podwórka z ich odrapanymi ścianami, wygrzewającymi się w słońcu kotami i bawiącymi się dziećmi miały dla mnie niezwykły urok. Nie zdawałem sobie wówczas sprawy jak bardzo kiedyś się zmienią i zamienią w odrestaurowane, tętniące gwarem kawiarnie, puby i restauracje. Przypomniawszy sobie piękny i niezwykle pochlebny tekst maila, znakomitego krakowskiego fotoreportera i artysty fotografika Grzegorza Kozakiewicza, napisany do mnie po otwarciu w Instytucie Francuskim w Krakowie pierwszej części mojej wystawy „Paryż zaginiony”, postanowiłem pokazać te skromne początki mojej fotograficznej działalności. Mam niepłonną nadzieję, że Grzegorz się jednak nie „pochlasta”.
Paryż 1962
Zdjęcia, które pokazuję na mojej wystawie, zrobiłem w 1962 roku. Nie myślałem jeszcze wówczas, że zostanę fotografem. Tamten Paryż był inny od tego dzisiejszego. Był jeszcze „biedny”. Nie było tych wszystkich olśniewających magazynów, domów mody, luksusowych restauracji i samochodów. W Halach chodziło się na zupę cebulową do „Au pied de cochon” i czuło się wyraźnie, że jest to rzeczywiście „le ventre de Paris”, jak to określił któryś z pisarzy.
Nie fotografowałem budynków, bo mogłem je oglądać na niezliczonej ilości pocztówek. Fotografowałem paryską ulicę i ludzi, nie zdając sobie jeszcze wówczas sprawy, że utrwalam najbardziej ulotną część tego miasta. Fotografowałem „Marche aux puces” który fascynował mnie swą niesłychaną różnorodnością i swego rodzaju „bogactwem” niezliczonych przedmiotów. Niech zdjęcia te będą nostalgiczną podróżą do tego Paryża, który odszedł na zawsze. Zostały zdjęcia.
– Konrad Karol Pollesch
Konrad Karol Pollesch – urodził się w 1940 r. W latach 1958 – 1963 studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od roku 1962 zajmuje się fotografią, podróżując po wielu krajach m.in.: Austrii, Finlandii, Francji, Niemczech, Szwajcarii, Włoszech, Szwecji, oraz USA, gdzie przebywał dwukrotnie, jako stypendysta Fundacji Kościuszkowskiej (w 1979 roku) i Departamentu Stanu (w 1988 roku).
Uprawia portret i pejzaż, a od 1985 roku wykonuje zdjęcia w technice gumowej, co zaowocowało licznymi wystawami w kraju i zagranicą, m.in. „30 gum z cmentarza Remuh” (Galeria Hadar, styczeń 1991), „Dwadzieścia zdjęć z jednego negatywu w technice gumowej” (Galeria ZPAF w Krakowie, listopad 1992), „Pollesch w Atucie GUMY” (Galeria Klubu Fotograficznego „ATUT” w Koninie, maj 1995), „Konrad K. Pollesch GUMA” (Mała galeria fotografiki ZPAF w Toruniu, październik 1995.), „Krakowskie zdjęcia w technice gumy” (Lwów 2000), „Kilka portretów i prac wykonanych w technice gumowej” (Galeria ZPAF Kraków, kwiecień 2003).
Od 1991 roku jest członkiem Europejskiego Stowarzyszenia Piktorialistów. Specjalizuje się w fotografowaniu dzieł sztuki. Jest autorem zdjęć do albumów z serii „Muzea Świata”, oraz dwóch monograficznych, autorskich albumów o Muzeum Czartoryskich w Krakowie (Muzeum Narodowe w Krakowie Kolekcja XX Czartoryskich, pod redakcją Marka Rostworowskiego, Arkady 1978 oraz Muzeum Czartoryskich historia i zbiory, monografia pod redakcją Zdzisława Żygulskiego jra, Kraków 1998). Współpracuje z licznymi czasopismami w kraju i zagranicą, publikując zdjęcia o tematyce kulturalnej oraz portrety.
W latach 1987-1990 dokumentował działania teatru CRICOT 2 Tadeusza Kantora, czego efektem były wystawy: „Nigdy tu już nie powrócę” – fotografie z prób, CRICOTEKA czerwiec 1988, „Kantor w fotografii Pollesch’a” (Pałac pod Baranami, lipiec 1989), „Kantor i jego teatr” (Nowohuckie Centrum Kultury), „KANTOR, w drugą rocznicę śmierci” (Galeria fotografii ATELIER pod patronatem ZPAF, otwarcie 8 grudnia 1992), „Tadeusz Kantor fotografato da Pollesch” I(nstytut Polski w Rzymie, grudzień-styczeń 1995/96).
Współpracował z telewizją Kraków, biorąc udział w programach o tematyce fotograficznej. Razem z Dariuszem Pawelcem zrealizował cykl programów oświatowych dla młodzieży szkolnej poświęconych fotografii Fotki dla ciotki (lipiec 1994, styczeń 1995).
W latach 1971 – 1997 prowadził zajęcia dydaktyczne z fotografii dla studentów Instytutu Archeologii Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Uczestniczył w wielu ważnych wystawach zbiorowych, min.: „Polska współczesna fotografia artystyczna” (Warszawa, Wrocław 1985 r.), Międzynarodowe Biennale Grafiki (Kraków 1986 r., odbitki gumowe), „40 lat ZPAF” (Warszawa 1987), „Fotografia polska 1889 – 1979” (Nowy Jork, Chicago, Paryż, Londyn), „Przemoc, seks, nostalgia” (ZPAF Warszawa 1989, I nagroda w dziale „Nostalgia”).
Jest autorem ponad 40 wystaw indywidualnych, prezentowanych w licznych miastach w Polsce, oraz za granicą m. in. w USA, Kanadzie, Francji, Austrii, Belgii, Szwajcarii, Izraelu i Czechosłowacji. Na przełomie 2003/2004 pokazał w Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego cieszącą się ogromnym sukcesem wystawę fotomalarskich pastiszy „ANTENACI NASZYCH WIELKICH”. Jego prace znajdują się w zbiorach International Center of Photography i Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Library of Congress w Waszyngtonie, Musee d’Art et d’Histoire we Fryburgu w Szwajcarii, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Łodzi, Muzeum Narodowym we Wrocławiu, Muzeum UJ i Muzeum Fotografii w Krakowie, oraz licznych prywatnych kolekcjach w kraju i zagranicą.
