Archiwum kategorii: 2025

1-31 października 2025, Szara Galeria CENTRUM, wstęp wolny
wernisaż wystawy – 3 października (piątek), g. 17.00

Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII 2025.

Odisha lub Orisa to niezwykła kraina znana ze swojego dziedzictwa etnicznego i kulturowego. Orisa jest nazywana „ojczyzną plemion”, a sześćdziesiąt dwa plemiona pochodzenia drawidyjskiego (w tym Bonda, Ghadaba, Kondh) stanowią 29% jej populacji. To pozwala jasno zrozumieć dlaczego jest to ziemia tak bogata w kulturę i wiekowe tradycje.

Wystawa zabiera nas w podróż do małych wiosek, na niemal wszystkie najważniejsze cotygodniowe targi. Możemy tam spotkać mężczyzn i kobiety z lokalnych plemion, którzy zeszli z gór aby sprzedawać lub kupować, i podziwiać bogactwo i różnorodność ich strojów.

Massimo Bonutto urodził się w Wenecji we wrześniu 1954 roku. Aktualnie mieszka w miejscowości Mira, w pobliżu Wenecji. Z zawodu jest informatykiem, z pasji – fotografem. Zdjęcia zaczął robić w 1976 roku i po pewnym czasie przerwy – około siedem lat temu – powrócił do tego zajęcia zapisując się na kurs fotografii. Jest członkiem klubu fotograficznego „L’Obiettivo” w Dolo oraz aktywnie uczestniczy w redagowaniu czasopisma online „Oltre”, wydawanego przez Università Popolare di Camponogara. Jest oficjalnym fotografem festiwalu muzycznego Suoni di Marca, który odbywa się co roku w lipcu i sierpniu w Treviso. Zazwyczaj tworzy w czerni i bieli, a jego ulubione gatunki to: street photografphy, zdjęcia podróżnicze i reportaże. Brał udział w licznych warsztatach poświęconych reportażowi, fotografii ulicznej, portretom i fotografii prasowej. Prezentował swoje prace na wystawach indywidualnych i zbiorowych we Włoszech i za granicą: Cesano Maderno, Porretta Terme, Noale, Bassano, Kraków, Warszawa, Saint-Marcellin i inne.

1 października – 31 grudnia 2025, FOTO-GALERIA, wstęp wolny
wernisaż wystawy – 2 października (czwartek), g. 18.00

Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII 2024.

70 lat Krakowskiego Klubu Fotograficznego

Krakowski Klub Fotograficzny w 2025 r. obchodzi swoje 70. urodziny. To wyjątkowy jubileusz, który zasługuje na szczególne wyróżnienie, a wybór odpowiedniego prezentu na tę okazję stanowił nie lada wyzwanie. W gronie dyrekcji Nowohuckiego Centrum Kultury, zarządu oraz członków KKF powstał pomysł, którego realizacja uświetni tę rocznicę. Zaproponowano urządzenie w przestrzeniach NCK dwóch wystaw – archiwalnej i współczesnej, siedemdziesięciu indywidualnych ekspozycji członków KKF oraz opracowanie okolicznościowego wydawnictwa.

Urzeczywistnienie tych ambitnych zamierzeń było niełatwym zadaniem, wymagało współpracy i zbiorowego wysiłku wielu osób. We wrześniu 2024 r. podjęto przygotowania do publikacji, polegające na kwerendzie zasobów archiwalnych KKF, obejmujących fotografie, katalogi, kroniki, zapiski, sprawozdania i czasopisma. Zaczęto także wybierać fotografie na wystawy: „Z archiwum Krakowskiego Klubu Fotograficznego” oraz „70 lat Krakowskiego Klubu Fotograficznego”, na które zgromadzono – zgodnie z założeniami – ważne i ulubione zdjęcia współczesnych autorów.

Przegląd aktualnego dorobku KKF dowodzi, że zainteresowania jego członków są niezwykle szerokie – fotografia przyrodnicza, turystyczna, rodzinna i reportażowa, architektura, a wraz nią detale, refleksy, układy geometryczne i multiplikacje, portrety tradycyjne i kreacyjne, w studiu i w plenerze, sport i fotografia uliczna, przedkładająca twórczy pomysł ponad samą lokację. W tym zestawie ważne miejsce zajmują również: makrofotografia, niecodzienne formy graficzne, eksperymenty świadczące o kreatywnym podejściu do zagadnienia – efektowne faktury i budzące emocje zaskakujące gry światłocienia.

Fotografia daje niezwykłą swobodę wypowiedzi oraz możliwość krytycznego i twórczego spojrzenia – subiektywnie przetwarza i estetyzuje życie. O końcowym powodzeniu efektów pracy decyduje wiele czynników: świadomość, temperament, warsztat, stylistyka, intuicja i szczęście, a wszystko ostatecznie tworzy w formie i treści indywidualne „theatrum mundi”. Klucz do zrozumienia procesu tworzenia znaleźć można w uniwersalnej wiedzy o kulturze – wartościach duchowych i materialnych.

Sposób tworzenia i pojmowania sztuki uległ licznym zmianom na przestrzeni wieków. Czasami zachwycała, często oburzała, ale zawsze pozostaje ważną treścią życia. Dla jednych stanowi rodzaj narzędzia tworzenia dokumentacji, dla innych jest nośnikiem wartości indywidualnych, społecznych i kulturowych, odzwierciedlających wizualne bogactwo świata.

Ryszard Kapuściński, mistrz pióra, autor słynnego reportażu o wczesnej Nowej Hucie, a także świetny fotograf powiedział: „Fotografować to przede wszystkim utrwalać rzeczywistość, która nas otacza. Ludzi, których twarze chcemy zachować. Pejzaże, które chcemy uwiecznić. I wydarzenia, których jesteśmy świadkami. A także całe skomplikowane życie wraz z jego złożoną obyczajowością. Fotografować wszystko. Wszystko, co jest żywe i martwe, żeby po prostu utrwalać, zatrzymywać.”

 Ta uniwersalna wykładnia dobrze odzwierciedla motywy, które inspirowały kolejne pokolenia członków KKF.

– Adam Gryczyński,  kurator wystawy

Autorzy:
Leszek Adamski, Justyna Balawender, Maryla Baścik, Katarzyna Bielec, Grzegorz Boniowski, Alicja Broda, Anna Bubula, Ryszard Cabała, Barbara Czopek, Grzegorz Dąbroś, Krzysztof Domanus, Stach Gacek, Ewa Gajewska, Janusz Gajewski, Bogdan Głowacki, Adam Głuc, Leopold Grela, Adam Gryczyński, Stanisław Guzik, Marta Hawlena, Bolesław Jamróz, Marek Janikowski, Mirek Janowski, Grzegorz Jarkiewicz, Jan Jasicki, Dariusz Jucha, Andrzej Jurkiewicz, Zbigniew Karge, Marcin Kopczyński, Piotr Kowenicki, Konrad Krawczyk, Bartłomiej Krężołek, Bogusław Kuderewicz, Krzysztof Labe, Zbigniew Labe, Magda Langer, Mieczysław Libront, Stanisław Łacny, Paweł Łyko, Anna Magdziarczyk, Monika Malkowska, Jarek Malkowski, Paweł Małota, Andrzej Małyga, Anna Moryś, Marcin Ochoński, Andrzej Olender, Monika Olender, Adam Olszowski, Tomasz Orłowski, Agata Piłat-Ciepiela, Bożena Pochopień, Gian Paolo Prando, Małgorzata Radziejowska, Barbara Radziszewska, Władysław Rospondek, Magdalena Samburska, Małgorzata Sęk-Tatomir, Janusz Skórski, Andrzej Skuciński, Katarzyna Skupień, Zbigniew Skupień, Witold Stachnik, Monika Stachnik-Czapla, Marek Stalmachowski, Dawid Stawiak, Anna Stawowy-Lampa, Agnieszka Stefańczyk, Beata Sulikowska, Agnieszka Sumara, Urszula Szaraniec, Piotrek Śniadowski, Agnieszka Świat, Ryszard Tatomir, Stanisław Tkacz, Monika Wierzbicka, Andrzej Wróbel, Leszek Zajkowski, Andrzej Zawada, Małgorzata Zeńczak, Krzysztof Ziemba, Jan Zych.

Krakowski Klub Fotograficzny  – istnieje od 1955 roku, tym samym jest jednym z najstarszych klubów fotograficznych w Polsce. Od 1983 roku swoją siedzibę ma w Nowohuckim Centrum Kultury, jednak z Nową Hutą związany jest od początku jej istnienia. Klub skupia pasjonatów i miłośników fotografii o różnorodnych zainteresowaniach i technikach fotografowania. Głównym celem działalności KKF jest rozwijanie i doskonalenie fotograficznych pasji poprzez szkolenia, prezentacje, warsztaty, a także wystawy, plenery i konkursy.

1-31 października 2025, Czarna Galeria CENTRUM, wstęp wolny
wernisaż wystawy – 1 października (środa), g. 18.00

Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII 2025.

Zniszczyłem swoją pracę, efekt kilkuletnich przygotowań. Zabiłem detale w swoich zdjęciach, rozszarpywałem, wypalałem. Szczegóły rozpraszały wzrok, odwracały uwagę od głębszych warstw. W sumo trochę zabijam siebie, rezygnuję z tożsamości, z mojego perfekcjonizmu w prezentowaniu treści, bo boję się, że tylko wierzchnia warstwa zostanie obejrzana. Boje się, że prezentuję piękne pudełko, którego nikt nie otwiera. To co chcę opowiedzieć jest dla mnie zbyt ważne, żeby pozwolić sobie na błąd czy niedopowiedzenia w przekazie.

To zaskakująca deklaracja artysty, którego wyrazisty, rozpoznawalny styl kojarzy się z perfekcyjnie zakomponowanymi, wycyzelowanymi, przemyślanymi do ostatniego szczegółu kadrami. Takie podejście do sumo – narodowego sportu Japończyków, otoczonego nimbem tradycji, zrytualizowanego i pełnego odniesień do sfery sacrum – wydawałoby się najbardziej naturalne. Tomasz Gudzowaty zderza jednak ten temat z buntowniczą, prowokacyjną estetyką are-bure-bokeh, inspirowaną pracami fotografów związanych z Provoke (Purovōku, プロヴォーク), eksperymentalnym magazynem fotograficznym, założonym w 1968 roku. Provoke było platformą dla nowego stylu ekspresji, zmierzając do uwolnienia fotografii od podporządkowania językowi werbalnemu. Obrazy wizualne nie mogą w pełni reprezentować idei, tak jak słowa – jak głosi manifest grupy – ale fotografie mogą prowokować język i idee, skutkując nowym językiem i nowymi znaczeniami. Fotograf może uchwycić to, co nie może być wyrażone słowami, prezentując fotografie jako „dokumenty” do czytania przez innych – stąd podtytuł magazynu: „prowokacyjne materiały do przemyśleń”.

W Provoke forma została zredukowana do zera, pozostała sama treść. To właśnie była inspiracja do pokazania sumo jako symbolu tego co zobaczyłem pracując nad tym tematem – deklaruje Tomasz Gudzowaty. W sumo zdjęcia pędzą, ale też blakną, jakby zanikały. To podkreślenie tego, że trzeba się śpieszyć i dobudować szczegóły, od nowa zacząć uzupełniać to co zostało wypłukane lub wykruszyło się pod wpływem czasu i przemian. […] Chciałbym wytrącić z orbity myślenie o sumo jako statecznej i trwałej tradycji. Ruszyć z posad tę bryłę. Pokazać, że sumo żyje, że się zmienia, tylko my nie chcemy tego przyjąć do wiadomości. Łatwiej jest idealizować tradycję i nie negować jej plastyczności, niż zaakceptować zmiany aby przetrwała.

Tomasz Gudzowaty, urodzony w 1971 roku w Warszawie, zyskał międzynarodowe uznanie w dziedzinie fotografii dokumentalnej i artystycznej jako wielokrotny laureat i finalista najważniejszych międzynarodowych konkursów, w tym World Press Photo (dziewięć nagród), Pictures of the Year International, NPPA’s Best of Photojournalism, International Photography Awards, B&W Spider Awards oraz National Portrait Gallery’s Taylor Wessing Photographic Portrait Prize. Fotograficzna pasja zaprowadziła go do ponad stu krajów i na wszystkie kontynenty. Podejmował takie tematy jak dzika porzyroda, sport i zjawiska społeczne. W jego dorobku jest wiele publikacji prasowych (m.in. w Cartier Art, Max, L’Equipe, The Guardian, Newsweek, Forbes, National Geographic Travel, Time, Photo, British Journal of Photography, Spook, Vogue Italia i L’Uomo Vogue) oraz kilkanaście książek wydanych w oficynach o międzynarodowej renomie, takich jak Hatje Cantz i, przede wszystkim, Steidl Verlag. W 2018 roku uzyskał stopień doktora sztuki w Szkole Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, a w 2025 roku został mianowany profesorem zwyczajnym.

wernisaż – 7 sierpnia (czwartek)

wystawa czynna w dniach 5-28.08.2025
Szara Galeria CENTRUM

Na wystawę składają się prace wykonane podczas warsztatów fotograficznych: stopień podstawowy i zaawansowany oraz Studyjny Masterclass.

Warsztaty prowadziły:

Justyna Balawender – rodowita mieszkanka Krakowa. Z wykształcenia i zawodu finansistka, z zamiłowania fotografka. Pasjonuje ją fotografia portretowa oraz wszelkie eksperymenty z formą. Nieustannie poszukuje nowych źródeł inspiracji, sięgając do fotografii konceptualnej i twórczej. Zafascynowana procesami historycznymi tworzy prace w technice mokrego kolodionu, prowadzi warsztaty z cyjanotypii, jednocześnie zgłębia tajniki pozostałych technik jak dagerotypia, guma dwuchromianowa czy brąz van dyke.

Marzena Kolarz – urodzona w 1979 roku, mieszka i pracuje w Krakowie. W 2020 obroniła doktorat na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie, otrzymując tytuł doktora sztuk. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Artystyczny). Od ponad 20 lat nauczycielka i wykładowczyni fotografii. Obecnie adiunkt w Instytucie Sztuki i Designu Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Szczególnie zainteresowana jest eksperymentem, fotografią kreacyjną, technikami historycznymi, fotografią otworkową, fotografią mody. Techniki fotograficzne stara się świadomie wykorzystać do budowania własnych, autobiograficznych opowieści.