wernisaż – 8 maja (czwartek), g. 18.00

wystawa czynna w dniach 8.05-22.06.2025
FOTO-GALERIA

Fotografią zajmuję się amatorsko, to jest mój sposób na relaks i oderwanie się od wszystkich problemów. Ulubiony temat fotograficzny to przyroda w różnych odsłonach. Ciągle poszukuję abstrakcyjnych kadrów w otaczającej mnie rzeczywistości.

Lubię poczuć ziemię pod stopami, dotykać drzewa, tak aby jego energia przeniknęła do mojego krwiobiegu. Ważna jest dla mnie rozmowa z przyrodą. Miłość do przyrody staram się łączyć z moją wielką pasją, fotografią. W ten sposób powstała wystawa „Blisko serca natury”, czyli podejdź bliżej i poczuj jej siłę.

Na fotografiach przedstawiam przyrodę w formie odrealnionej, co pozwala tworzyć dowolne formy, ważna jest tu tekstura, kompozycja, światło i cień. Czarno-białe kadry, pozbawione koloru pozwalają poczuć miękkość, szorstkość, łagodność, ale i drapieżność natury.

Inspirację czerpię z fotografii takich twórców jak: Fabrice Domenet, Edward Weston, Bill Brandt.

Jestem członkiem Krakowskiego Klubu Fotograficznego od 2017 r.

– Agnieszka Sumara

„Blisko serca natury”

Wystawa przedstawia różnorodność przyrodniczą, ukazując czarno-białe obrazy natury, głównie w postaci wąskich wycinków krajobrazu i detali. Zdjęcia Agnieszki Sumary są efektem finalnym wielu godzin spędzonych w terenie aby utrwalić to, co nieodwracalnie ulega przeobrażeniom lub ginie, ale także w poszukiwaniu zaskakujących ujęć, gdzie zawarty w nich ładunek emocjonalny przywołuje skojarzenia, wprowadzając widza w świat jego osobistych interpretacji, przeżyć i doświadczeń.

Poprzez uchwycenie subtelnej gry świateł i cieni lub zastosowanie mocnego kontrastu, Agnieszka wydobywa urozmaicone pod względem kształtu układy tkwiące w fotografowanych obiektach, które intrygują atrakcyjnością wizualną, co w połączeniu z innowacyjnością techniczną, starannością wykonania oraz wysoką jakością prezentowanych obrazów – sprawia odbiorcy estetyczną przyjemność.

Za pomocą aparatu autorka wyczarowuje surowe, czarno-białe światy utkane równocześnie z promieni światła, ornamentów roślinnych, śniegu, lodu i wody. Pokazuje w ten sposób własną inwencję, wyobraźnię i wrażliwość, pragnąc uchwycić specyficzny nastrój, harmonię półtonów i niepowtarzalny fragment obiektów natury, układających się w figury geometryczne, rytmy, odbicia, linie, desenie i wzory.

Wystawa posiada mozaikowy charakter, z którą kontakt daje uczucie pewnego napięcia, gdyż zgromadzone tu prace można określić jako dokumentację zmierzającą niekiedy do granic abstrakcji, w której główną rolę odgrywa forma, jako najważniejszy środek budowy obrazu. W jej nieskończonej ilości odmian występują konfiguracje proste, jednoznaczne i oczywiste, ale również zaskakujące, bajeczne i tajemnicze.

Innym środkiem ekspresji jest tutaj światło, które z nią współgra, nadając przedmiotom odmienny charakter bardziej statyczny lub dynamiczny, świetnie powiązane z głęboką czernią, istotną cechą fotografii czarno-białej. Obserwujemy jej swoisty renesans, który Agnieszka wykorzystuje w opozycji do fotografii barwnej, koncentrując uwagę widza na głównym temacie wystawy i unikając rozproszenia przesytem koloru. Aby ten cel osiągnąć, skupia się na subiektywnym dostrzeżeniu przedmiotu, a następnie przedstawia to, co jest dane tuż obok, nieomal na wyciągnięcie ręki.

Inspiracja płynie ze świadomego, starannego wyboru zwyczajnych motywów, przez co ich szczegóły, struktura i realizm są rozpoznawalne i nie przeszkadzają oku w uchwyceniu istoty rzeczy, zaś czerń i biel stanowi tutaj ekspresyjny, a zarazem konstrukcyjny element obrazu.

Właściwości poszczególnych prac, ich autentyzm, wzajemne relacje oraz aranżacja wystawy przynoszą wartościowe funkcje, dopełniając istniejącą rozgrywkę plastyczną o nowe możliwości. Podkreślają indywidualne piętno wyraźnie zaznaczone przez artystkę, związane z projekcją jej osobowości, sposobem patrzenia na rzeczywistość, kontemplacją oraz bogatym zestawem umiejętności twórczych i warsztatowych.

Można je teraz podziwiać i przyjąć z radością, odkrywając w nich głęboki potencjał bezpośredniego powrotu „do korzeni” – do bliskiego kontaktu z naturą.

– Adam Gryczyński, 27 marca 2025 r.

otwarcie wystawy – 27 kwietnia (niedziela), g. 17.00

wystawa czynna w dniach 27.04-31.07.2025
Rynek NCK

„Cztery żywioły” to cykl plenerowych wystaw organizowanych od 2022 roku przez Krakowski Klub Fotograficzny. Pomysłodawcą projektu jest Zbigniew Grzyb, dyrektor Nowohuckiego Centrum Kultury. Wystawy mają na celu ukazanie piękna i znaczenia żywiołów w codziennym życiu oraz ich artystycznych interpretacji.

Cztery żywioły to koncepcja filozoficzna, która od starożytności fascynuje ludzkość i szuka sposobów na zrozumienie wszechświata i jego tajemnic. Ziemia, woda, ogień i powietrze w myśl założeń filozofii starożytnej, dzięki swej specyfice, zyskały rangę wielopłaszczyznowych symboli, poruszających aspekty rzeczywistości oraz ludzkiej natury. Każdy z żywiołów wiąże się z określonymi cechami charakteru, energią oraz sposobem oddziaływania na codzienne życie. Żywioł ziemi to poczucie bezpieczeństwa, harmonii i stabilności, które pomagają ludziom odnaleźć równowagę emocjonalną oraz wewnętrzny spokój. W różnych kulturach ziemia była postrzegana jako fundament życia, źródło pożywienia i schronienia, a także jako symbol trwałości i siły.

Motyw ziemi generuje wiele skojarzeń i manifestuje się w dziełach literackich, a także w kulturze i sztuce. Dla fotografów z KKF stanowił inspirację do ciekawych kadrów. Wystawa „Cztery żywioły – Ziemia” prezentuje ich różnorodne spojrzenia i techniki, tworząc mozaikę obrazów i kreatywne interpretacje, które ukazują potęgę i piękno żywiołu ziemi. Skłaniają do refleksji nad jej znaczeniem w codziennym życiu oraz nad odpowiedzialnością za jej ochronę. Wraz z autorami fotografii obserwujemy bogactwo i różnorodność natury, gdzie ziemia jest nie tylko tłem, ale także głównym bohaterem opowieści o życiu, czasie i przemijaniu. Kiedy znajduje się w harmonii z innymi żywiołami jest żyzna i daje plony, jednak w dysharmonii i nieodpowiedniej temperaturze bywa zmarznięta, popękana i sucha, a nawet martwa. Fotografowie zrzeszeni w KKF przedstawili ziemię w jej licznych odsłonach – od krajobrazów, poprzez życie roślin i ludzką interakcję z nią po ciekawe detale natury. Każde zdjęcie skrywa fotograficzne wizje, utkane z tekstur gleby, ciekawych form, majestatycznych pejzaży i siły natury. Prezentowane fotografie oddają zarówno monumentalność ziemi, jak i jej subtelność, a ich autorzy starali się uchwycić element harmonii między człowiekiem a przyrodą, pokazując, jak ziemia wpływa na nasze życie, jednocześnie wymagając troski i szacunku. Wystawa skłania do refleksji nad relacją człowieka z tym żywiołem oraz nad odpowiedzialnością za zachowanie jego piękna dla przyszłych pokoleń.

– Monika Stachnik-Czapla, Prezes Krakowskiego Klubu Fotograficznego

Krakowski Klub Fotograficzny świętuje w tym roku Jubileusz 70-lecia działalności. Wystawa „Cztery żywioły – Ziemia” jest prezentowana w ramach projektu „70 wystaw na 70-lecie”.

Projekt objęli honorowym patronatem: Nowohuckie Centrum Kultury, Muzeum Fotografii MuFo w Krakowie oraz Fotoklub Rzeczypospolitej Polskiej – Stowarzyszenie Twórców.

Autorzy fotografii prezentowanych w ramach wystawy:
Justyna Balawender, Maryla Baścik, Katarzyna Bielec, Anna Bubula, Ryszard Cabała, Barbara Czopek, Ewa Gajewska, Janusz Gajewski, Bogdan Głowacki, Marta Hawlena, Marek Janikowski, Mirek Janowski, Marcin Kopczyński, Monika Malkowska, Jarek Malkowski, Anna Moryś, Marcin Ochoński, Monika Olender, Adam Olszowski, Bożena Pochopień, Małgorzata Radziejowska, Barbara Radziszewska, Magdalena Samburska, Janusz Skórski, Katarzyna Skupień, Monika Stachnik-Czapla, Beata Sulikowska, Urszula Szaraniec, Ryszard Tatomir, Krzysztof Ziemba, Jan Zych

wystawa Związku Polskich Fotografów Przyrody – Okręg Krakowski

wernisaż wystawy – 6 marca (czwartek), g. 18.00

wystawa czynna w dniach 6.03-4.05.2025
FOTO-GALERIA

Przyroda potrafi zaskakiwać i być nieprzewidywalna. Zatrzymywanie ulotnych chwil oraz niepowtarzalnych ujęć zawsze wiąże się z ogromnymi emocjami. Przyspieszone bicie serca, szybszy oddech, a czasem nawet drżenie rąk trzymających aparat – to niemal codzienność dla nas. Choć często przebywamy w terenie i niejednokrotnie spotykaliśmy już dany gatunek zwierząt, każde kolejne spotkanie dostarcza nam nowej dawki adrenaliny. Czy zatem fotografujemy przyrodę jedynie po to, by ukazać jej piękno, czy również dla głębokich przeżyć, które towarzyszą nam w tym procesie? Co sprawia, że potrafimy wstać w środku nocy, by wyruszyć na śródleśne rozlewisko, lub zdobyć szczyt góry, aby uwiecznić kolejny wschód słońca? Jaki czynnik pozwala nam spędzać godziny w ukryciu, fotografując żurawie czy bobry, nie zważając na panujące warunki pogodowe? Myślę, że tym uniwersalnym motywem, który pozwala nam pokonać wszelkie przeciwności, są właśnie emocje związane z fotografowaniem dzikiej przyrody.
Drodzy Państwo, pragniemy, aby najnowsza odsłona wystawy Okręgu Krakowskiego ZPFP wzbudziła w Was jak najwięcej emocji. Szczęście towarzyszące pierwszemu spotkaniu z wilkiem, lekka groza i podziw podczas bliskiej obserwacji niedźwiedziej rodziny, a także zachwyt nad spektakularnym zachodem słońca na Grenlandii – to wszystko czeka na Was. Zapraszamy do świata przyrody, która budzi emocje.
– Paweł Wrona
Prezes Okręgu Krakowskiego ZPFP

Autorami prac są: Radosław Chytła, Andrzej Dajek, Wojciech Firlej, Alina Garska-Penksyk, Leopold Grela, Emilia Grzędzicka, Adam Gutowicz, Krzysztof Hajduk, Dominika Kustosz, Paweł Łabaj, Piotr Łukasik, Janusz Mazalon, Krzysztof Morańda, Katarzyna Niedziołek, Beata Ostachowicz, Andrzej Pochopień, Tomasz Sikorski, Jerzy Silberring, Jacek Stankiewicz, Rafał Stankiewicz, Szymon Szopa, Patrycja Wąsikowska, Tomasz Wilk i Paweł Wrona.

otwarcie wystawy – 7 listopada (czwartek), g. 18.00

wystawa czynna w dniach30.10-31.12.2024
FOTO-GALERIA

Kiedy zaproponowano mi bym została kuratorką wystawy fotografii mody, po początkowym niepokoju czy podołam, od razu zaczęły mi do głowy przychodzić nazwiska osób, które chciałabym zaprosić do udziału w niej. Zdecydowana większość z nich na moje zaproszenie odpowiedziała pozytywnie. Czy przyjęłam jakiś klucz wyboru? Mam nadzieję, że odpowiedź wybrzmi w dalszej części tekstu.

W wystawie bierze udział 13 młodych fotografek i fotografów mody: Bastek Czernek, Anna Dominik, Izabela Garus, Ewa Kępys, Justyna Krzyśków, Michaela Metesová, Angelika Mirocha, Zuzanna Rajtar, Maja Rembak, Kaja Sosnowska, Jacek Szopik, Iwona Wincławska i Ana Zborowska. Każda i każdy z nich jest indywidualnością, prezentuje inną estetykę, inny sposób myślenia o fotografii mody, inny sposób pracy. W tej grupie są osoby zawodowo związane z rynkiem modowym, realizujące sesje dla największych marek, są pasjonaci fotografii mody, którzy w tej dziedzinie upatrują swoją enklawę spokoju. Są wizjonerzy, kreatywni twórcy, którzy sami wykonują szereg zadań związanych z wyprodukowaniem sesji. Są zawodowcy i artyści, którzy swoje fotografie prezentują na ważnych wystawach. Są i tacy, którzy za pomocą fotografii mody chcą mówić o czymś głębszym, poruszać istotne kwestie i komentować rzeczywistość. Nierzadko jeden fotograf lub fotografka przyjmuje wiele z tych ról. Są osoby od wielu lat funkcjonujący na rynku i takie, które dopiero rozpoczynają swoją działalność.

Bo właśnie taka jest fotografia mody. Niejednoznaczna. Różnorodna. Może pełnić wiele funkcji i przyjmować różne oblicza. To właśnie w fotografii mody mnie pociąga, dlatego jest to jedna z tych dziedzin, która od wielu lat jest jedną z moich ulubionych. Twórca nigdy nie pozostaje w stagnacji, nigdy się nie nudzi. Ciągle poznaje nowych ludzi i współpracowników, buduje relacje. Fotograf mody zazwyczaj odnajduje swoją własną drogę, na której jego osobowość splata się z jego potrzebami estetycznymi. Taka mieszanka zwykle daje unikatowy wynik. Fotografia mody może być zawodowa, komercyjna, artystyczna, może być hybrydą różnych metod i technik, może być doskonała wizualnie      i poprawna, ale też utrzymana w estetyce błędu. Może być kolorowa i czarno biała, klasyczna, eksperymentalna i nowatorska. Może być ekspresywna – jak barokowy obraz albo minimalistyczna          i spokojna. Może być piękna i brzydka. Często, w czasie wykładu wprowadzającego do fotografowania mody, mówię studentom, że jest to dziedzina wymykająca się klasycznym, szkolnym ocenom. Zdjęcie mody może być bowiem niedoskonałe, błędnie skomponowane, może być nawet niepoprawne – ale jeśli ma w sobie to coś, co widza nie pozostawi obojętnym – to jest to dobre zdjęcie mody. 

Czy coś łączy uczestników naszej wystawy? Są kreatywni, są pracowici, są zdeterminowani, mają swój styl. Kiedy widz patrzy na zdjęcie mody często nawet nie zdaje sobie sprawy jak dużo pracy kosztuje organizacja sesji, zaplanowanie jej i zrealizowanie. Każdy z obrazów na tej wystawie jest wynikiem zbioru doświadczeń, relacji, współpracy, wiedzy i wizji. Fotografia mody, bez względu na strukturę i jej przeznaczenie, zawsze jest opowieścią o relacjach. O relacjach w zespole realizującym sesje, o relacjach model – fotograf, o relacjach wizja – efekt końcowy oraz o relacjach obraz – widz. Jest też opowieścią o emocjach. Nasza wystawa dodatkowo jest opowieścią o moich relacjach z osobami zaproszonymi do udziału w wystawie. Z każdą z tych osób spotkałam się w trakcie ich fotograficznej edukacji. Czasem na krótką chwilę, a innym razem na bardzo długo. Z wieloma z nich się przyjaźnię. Wszystkich obserwuje i mocno trzymam kciuki za piękny rozwój. Jestem bardzo dumna z ich osiągnięć.

Tytuł naszej wystawy to sfragmentyzowane słowa, hasłowe sylaby. Dopiero po spojrzeniu z dystansu widzimy, że układa się w słowa foto i moda. Ten sposób zapisu tytułu jest dla mnie analogią do wystawy, która również składa się z fragmentów, wielu kawałków większego zbioru. Z wielu różnorodnych obrazów i różnorodnych osobowości. Kiedy je złożymy razem, możemy zobaczyć, że z tej różności powstaje wspólne, uniwersalne dzieło.

Mam nadzieję, że w tym obrazie znajdziecie coś co was zatrzyma na chwilę i pozostanie w pamięci na długo.

– Marzena Kolarz, kuratorka wystawy

Autorzy fotografii: Bastek Czernek, Anna Dominik, Izabela Garus, Ewa Kępys, Marzena Kolarz, Justyna Krzyśków, Michaela Metesová, Angelika Mirocha, Zuzanna Rajtar, Maja Rembak, Kaja Sosnowska, Jacek Szopik, Iwona Wincławska i Ana Zborowska.