„10” – wystawa fotografii Henryka Tomasza Kaisera

Wernisaż wystawy – 8 września (czwartek), g. 18.45 
Wystawa czynna od 8.09.2022 r. do 30.09.2022 r.
Czarna Galeria CENTRUM

Twórca wystawy „10”, artysta fotografik Henryk Tomasz Kaiser, przedstawia osobistą interpretację dziesięciu przykazań; przewodnika, który w coraz szerzej zlaicyzowanym społeczeństwie dla jednych jest drogowskazem, pozwalającym znaleźć właściwy kierunek, a dla innych szeregiem zakazów i ograniczeń.  W swojej zaskakującej wizji biblijnego kodeksu, traktując jego przesłanie jako integralny element naszej kultury, autor uwzględnia cywilizacyjny postęp, aktualne uwarunkowania życiowe oraz zróżnicowanie społeczeństw.

Każde zdjęcie na tej wystawie uderza bogactwem treści i znaczeń, dlatego warto oglądając te prace zagłębić się w ich wielowarstwowy przekaz. Poniższe przykłady są próbą uważnego spojrzenia na to, co zostało przez Henryka Tomasz Kaisera przedstawione.

Fotogram „Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną”: spalony krzyż jako symbolika męki fizycznej Chrystusa?  Może akt odrodzenia, powstania z popiołów? A może niezgoda na to, by jedna z wiodących religii „krzyżowała” wyznania inne, ważne dla wielu ludzi? Czy na widocznych w oddali planetach istnieją obce cywilizacje, a jeśli tak, to czy również są tam religie?

Fotogram „Nie kradnij”: problem dzisiejszych czasów – kradzież tożsamości, podszywanie się pod kogoś innego. Codzienne życie spędzane głównie online; każde kliknięcie zostawia różnorakie ślady, trudne do usunięcia. Palec dotykający ekranu jako symbol zainicjowania kradzieży. Komputer, z którego dokonano kradzieży, jest połączony z innymi komputerami. Tworzy się gigantyczna sieć połączeń i ludzi, którzy są narażeni na kradzież ich dzieł oraz ich tożsamości. Czy to także nasz palec?

Jakie treści wyraża drzewo genealogiczne na fotogramie „Czcij ojca swego i matkę swoją”? Co reprezentuje stwór na fotografii „Nie pożądaj żony bliźniego swego”? Czy to symbol pożądania jako samej emocji?

Na fotogramach „10” nic nie jest oczywiste. Idąc krok po kroku ścieżką wystawy, wchodzimy w świat artysty, w którym sacrum zderza się z profanum.

Patrzeć nie znaczy widzieć. Na tej atrakcyjnej wizualnie wystawie warto zwolnić, zatrzymać się, żeby dostrzec w przedstawionych fotografiach o wiele więcej niż to, co widać na pierwszy rzut oka. Tu ważny jest szczegół, niuans, ukryty przez autora trop. Nie ulegając rutynowym skojarzeniom i nie traktując tej wystawy jako religijnego przekazu, warto wejść w mentalną polemikę z prowokującym ku temu autorem.

– Elżbieta Lehrich

Henryk Tomasz Kaiser – urodził się 13 lipca 1951 r. w Krakowie. Jest absolwentem Politechniki Krakowskiej. Fotografią zaczął zajmować się w latach siedemdziesiątych, w ramach Krakowskiego Towarzystwa Fotograficznego. Zdobył około 60 nagród i akceptacji na międzynarodowych i krajowych konkursach fotograficznych. Współpracował z prasą. Kierował grupą fotograficzną „Centrum”, z którą zrealizował szereg działań artystycznych. Z krakowską Piwnicą pod Baranami związane są jego pierwsze wystawy: „Pulsacje” (1973 r.) i „Bariery” (1974 r.). O wystawie „Ludzie ulic Krakowa” w galerii ZPAF (1978 r.) mówi tak: Zawsze interesowałem się człowiekiem od strony psychologicznej, człowiekiem jako zbiorem emocji, które w nim zachodzą. W każdym jest coś innego, coś ciekawego, coś niespodziewanego. W 1977 r. został członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików (ZPAF).
W 1981 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie początkowo pracował w laboratoriach fotograficznych. Od 1987 roku Henryk Tomasz Kaiser fotografuje wyłącznie jako niezależny fotografik, współpracując z agencjami, tzw. bankami fotografii (Stock Agencies). W latach 90-tych osiągnął rekordową liczbę ponad 1500 publikacji rocznie, co stawia go w tej dziedzinie w światowej czołówce. Jego fotografie można zobaczyć niemal wszędzie – od pocztówek przez magazyny i kalendarze, po wielkie tablice reklamowe. Wśród wielu firm i czasopism wykorzystujących zdjęcia Kaisera są np. National Geographic, British Airways, General Motors, Simon & Schuster, Advertising Unlimited, Rider’s Digest, Sony, Fuji Film, Polish LOT.
Członek American Society of Media Photographers (ASMP).
W 2003 r. powrócił do Krakowa. W 2009 roku wydał album fotograficzny „Kraków i My”. Jest autorem 20 wystaw indywidualnych.
W twórczości Kaisera odbijają się wyraźnie jego życie i fascynacje: Cała moja twórczość jest wykładnikiem mojego życia. Każda wystawa obrazuje kolejne etapy zachodzących we mnie przemian.

„Dzikie storczyki Polski” – wystawa fotografii Moniki i Jarka Malkowskich

Wernisaż wystawy – 1 września (czwartek), g. 18.00 
Wystawa czynna od 1.09.2022 r. do 30.10.2022 r.

Świat dzikich storczyków zafascynował i na dobre wciągnął nas wiele lat temu. Przez ten czas udało nam się zobaczyć prawie wszystkie gatunki występujące na terenie naszego kraju, a jest ich ponad pięćdziesiąt. Przemierzając łąki, torfowiska, murawy kserotermiczne, a także lasy bukowe, oraz bory świerkowe, czyli wszystkie środowiska występowania storczyków, wciąż odnajdujemy kolejne gatunki, oraz nowe, nieznane nam dotychczas ich stanowiska. Możliwość obcowania z dziką przyrodą jest dla nas wielkim przywilejem i odskocznią od szarości dnia codziennego. Nasze zauroczenie tymi roślinami bierze się nie tylko z ich oryginalnego wyglądu, ale także z ciekawej biologii. Orchidee to jedne z najbardziej wyspecjalizowanych roślin, a ich kształty, barwa i zapach służą  tylko jednemu celowi, aby zwabić zapylacza. Mimo, że wszystkie storczyki w Polsce podlegają ścisłej lub częściowej ochronie gatunkowej, nadal pozostają zagrożoną wymarciem grupą roślin. Przyczyniają się do tego zmiany warunków glebowych, eksploatacja torfowisk a także zrywanie i wykopywanie osobników ze środowiska naturalnego. Na naszych fotografiach pokazujemy tylko mały wycinek tej pięknej i interesującej rodziny. A w trosce o ich bezpieczeństwo, chcielibyśmy zwrócić szczególną uwagę na szerzący się proceder pozyskiwania dziko rosnących okazów z natury i zaapelować takim hasłem: „Nie zrywaj! Podziwiaj!”
– Monika i Jarek Malkowscy

 

Monika Malkowska: Fotografia jest moją wielką pasją i sposobem na spędzanie każdej, wolnej chwili. Aparat towarzyszy mi podczas dnia codziennego, ale także w czasie podróży i wypraw przyrodniczych. Otaczająca mnie rzeczywistość jest największą inspiracją do tworzenia. Ogromną satysfakcję daje mi fotografowanie przyrody, ale nie ograniczam się wyłącznie do tego typu zdjęć. Wciąż poszerzam swoje horyzonty i zainteresowania. Od 2017 roku jestem członkiem Krakowskiego Klubu Fotograficznego.

Jarek Malkowski: Fotografią interesuję się od wczesnych lat młodości, a zamiłowanie do podróży i fascynacja pięknem świata przyrody skutecznie pozwala mi łączyć te wszystkie pasje w jedno. Fotografując staram się uchwycić ulotne chwile, grę świateł i cieni, krajobrazy malowane wschodami i zachodami słońca. Jako przyrodnik szczególną uwagę poświęcam dzikiej florze i faunie, które chętnie uwieczniam w ich środowisku naturalnym. Do Krakowskiego Klubu Fotograficznego wstąpiłem w 2017 r.

„Nowy Cmentarz Żydowski w Krakowie” – wystawa fotografii Henryka Tomasza Kaisera

Wernisaż wystawy – 8 września (czwartek), g. 18.00 
Wystawa czynna od 8.09.2022 r. do 5.11.2022 r.
Złota Galeria CENTRUM

Henryk Tomasz Kaiser – urodził się 13 lipca 1951 r. w Krakowie. Jest absolwentem Politechniki Krakowskiej. Fotografią zaczął zajmować się w latach siedemdziesiątych, w ramach Krakowskiego Towarzystwa Fotograficznego. Zdobył około 60 nagród i akceptacji na międzynarodowych i krajowych konkursach fotograficznych. Współpracował z prasą. Kierował grupą fotograficzną „Centrum”, z którą zrealizował szereg działań artystycznych. Z krakowską Piwnicą pod Baranami związane są jego pierwsze wystawy: „Pulsacje” (1973 r.) i „Bariery” (1974 r.). O wystawie „Ludzie ulic Krakowa” w galerii ZPAF (1978 r.) mówi tak: Zawsze interesowałem się człowiekiem od strony psychologicznej, człowiekiem jako zbiorem emocji, które w nim zachodzą. W każdym jest coś innego, coś ciekawego, coś niespodziewanego. W 1977 r. został członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików (ZPAF).
W 1981 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie początkowo pracował w laboratoriach fotograficznych. Od 1987 roku Henryk Tomasz Kaiser fotografuje wyłącznie jako niezależny fotografik, współpracując z agencjami, tzw. bankami fotografii (Stock Agencies). W latach 90-tych osiągnął rekordową liczbę ponad 1500 publikacji rocznie, co stawia go w tej dziedzinie w światowej czołówce. Jego fotografie można zobaczyć niemal wszędzie – od pocztówek przez magazyny i kalendarze, po wielkie tablice reklamowe. Wśród wielu firm i czasopism wykorzystujących zdjęcia Kaisera są np. National Geographic, British Airways, General Motors, Simon & Schuster, Advertising Unlimited, Rider’s Digest, Sony, Fuji Film, Polish LOT.
Członek American Society of Media Photographers (ASMP).
W 2003 r. powrócił do Krakowa. W 2009 roku wydał album fotograficzny „Kraków i My”. Jest autorem 20 wystaw indywidualnych.
W twórczości Kaisera odbijają się wyraźnie jego życie i fascynacje: Cała moja twórczość jest wykładnikiem mojego życia. Każda wystawa obrazuje kolejne etapy zachodzących we mnie przemian.

„Cztery żywioły – WODA” – wystawa Krakowskiego Klubu Fotograficznego

Wernisaż wystawy – 7 lipca (czwartek), g. 17.00 
Wystawa czynna od 27.06.2022 r. do 10.08.2022 r.
RYNEK NCK

Nowohuckie Centrum Kultury rozpoczyna czteroletni cykl plenerowych wystaw fotograficznych pod wspólnym tytułem „Cztery żywioły”, którego autorami są fotografowie zrzeszeni w Krakowskim Klubie Fotograficznym, a pomysłodawcą Zbigniew Grzyb – dyrektor NCK.

Żywioły to najpotężniejsze siły wszechświata – niezwykle istotne elementy, bez których życie na ziemi nie byłoby możliwe. Już w starożytności ludzie wyróżnili cztery żywioły tworzące esencję świata: ziemię, powietrze, ogień i wodę. Wszystkie uzupełniają się i pozostają we wzajemnej zależności: ziemia bez wody nie wyda plonów, a ogień bez powietrza zgaśnie.

WODA jest źródłem życia i już Tales z Miletu orzekł, że jest „początkiem wszechrzeczy”. Tymczasem dla fotografów woda stała się źródłem bogatych inspiracji. Wydawać by się mogło, że to temat oczywisty, a jednak okazuje się, że woda to prawdziwy „temat rzeka”, a wodnych pomysłów i skojarzeń jest mnóstwo: począwszy od klasycznego pojmowania wody jako rzeki, strumienia lub wodospadu, poprzez różnorodne wariacje – wodne odbicia, kałuże, fontanny, ptaki wodne w swoim naturalnym środowisku, różnorodne rekreacyjno-sportowe związki człowieka z wodą, a skończywszy na detalicznym spojrzeniu na wodę jako na krople, śnieg, lód lub napój. Oglądając wystawę uświadamiamy sobie, że woda jest wszędzie i towarzyszy człowiekowi na każdym kroku, a w dodatku doskonale nadaje się na temat artystycznych inspiracji i poszukiwań
– Monika Stachnik-Czapla, Prezes Krakowskiego Klubu Fotograficznego

Autorzy fotografii prezentowanych w ramach wystawy:
Justyna Balawender, Maryla Baścik, Anna Bubula, Ryszard Cabała, Barbara Czopek, Stach Gacek, Ewa Gajewska, Janusz Gajewski, Bogdan Głowacki, Leopold Grela, Mirek Janowski, Karolina Jarosińska, Krzysztof Labe, Anna Magdziarczyk, Monika Malkowska, Jarek Malkowski, Tomasz Orłowski, Bożena Pochopień, Barbara Radziszewska, Magdalena Samburska, Katarzyna Skupień, Monika Stachnik-Czapla, Dawid Stawiak, Beata Sulikowska, Agnieszka Sumara, Agnieszka Świat, Ryszard Tatomir, Stanisław Tkacz, Leszek Zajkowski, Jan Zych.

„Przeminęło z parą” – wystawa fotografii Krzysztofa Prądzyńskiego

Wernisaż wystawy – 30 czerwca (czwartek), g. 18.00 
Wystawa czynna od 30.06.2022 r. do 31.08.2022 r.

Krzysztof Prądzyński – fotograf, manager, miłośnik zabytków techniki (w tym starych parowozów i klimatów dawnej kolei w Polsce). Urodzony w Krakowie, w roku 1963. Studiował na Akademii Ekonomicznej w Krakowie Ekonomikę budownictwa i inwestycji u Profesora Leszka Kałkowskiego. Szlify fotograficzne zdobywał w Zakładzie Fotograficznym Haliny Garzyńskiej-Kańskiej, następnie w fotolaboratoriach Kodaka, aby w 1998 roku otworzyć własne fotolaboratorium i studio fotograficzne specjalizujące się wykonywaniu powiększeń fotograficznych i ich oprawie, a z czasem realizacją kompletnych wystaw plenerowych i galeryjnych. Od kilkunastu lat specjalista w digitalizacji archiwów fotograficznych. Zrealizował około 400 wystaw fotograficznych dla wielu znanych krakowskich fotografów i grafików ( m. in. Konrada Pollescha, Adama Bujaka, Zbigniewa Łagockiego, Wojciecha i Macieja Plewińskiego, Michała Korty, Janusza Leśniaka, Moniki Pałki, Andrzeja Nowakowskiego, Tadeusza Cukra, Ryszarda Otręby, Andrzeja Janikowskiego, Adama Gryczyńskiego, Jana Zycha, Wiesława Majki). Realizator wielu wystaw papieskich na Plantach Krakowskich i w Wadowicach, wystaw przyrodniczych w Parkach Narodowych, wystaw artystycznych w galerii ZPAF i ASP. W wolnych chwilach dokumentował fotograficznie ostatnie lata funkcjonowania trakcji parowej PKP, wąskotorowych kolejach leśnych i cukrownianych. Efektem tych dokumentacji fotografii kolejowej powstały wystawy autorskie: 1995 – NCK, 1996 – Norymberga, 2013 – Muzeum Historyczne w Ełku. Efektem współpracy z prof. Maciejem Pawlikowskim AGH było wydanie w 2020 roku książki pt. „Fascynujący świat kryształów”. Współautor zdjęć do kilkunastu książek o tematyce kolejowej, mineralogicznej i prasy związanej z transportem kolejowym i miejskim.