Archiwum kategorii: 2007

27 września – 31 grudnia 2007 r.

Pasjonatów nie tylko fotografii, ale również wypraw w nieznane zapraszam na sentymentalną podróż po Krymie. Kiedy pięć lat temu wybrałam się tam po raz pierwszy, zabrałam ze sobą przewodnik „Krym – półwysep rozmaitości”, który miał poprowadzić mnie standardowo po najpopularniejszych miejscowościach i zakątkach. Zbieg okoliczności zawiódł mnie jednak zupełnie gdzie indziej: trafiłam w miejsca rzadziej odwiedzane przez turystów, oddalone od zgiełku i cywilizacji, ale za to bardzo malownicze i fascynujące.

W czasie moich krymskich podróży nieunikniony był kontakt z ludźmi: w sklepach i na bazarach, na dworcach, w autobusach, na ulicach miast i wiosek lub na górskich ścieżkach. Mieszkańcy Krymu to skromni, ogromnie uprzejmi i serdeczni ludzie, dlatego spotkania z nimi, pomimo, że zwykle przelotne i przypadkowe, na zawsze pozostaną mi w pamięci. Czasem chciałam utrwalić ich wizerunki na fotografiach, zazwyczaj brakowało mi jednak odwagi. Bałam się, że poczują się przeze mnie wykorzystani lub oszukani. Dlatego na wystawie można zobaczyć zaledwie kilka obrazów z życia zwykłych ludzi. Zdecydowanie więcej jest pejzaży, te nie boją się fotografowania. Czasem mam wrażenie, że podstępnie zwabiają swoim urokiem, czarują i sprawiają, że nigdy nie ma się dosyć…

Po wielu tygodniach spędzonych na Krymie z aparatem fotograficznym przy oku zebrało się tak wiele materiału zdjęciowego, że kiedy zdecydowałam się w końcu podzielić wrażeniami i pokazać w formie wystawy choćby niewielką część, miałam ogromny kłopot które fotografie wybrać. Aby jakoś ułatwić sobie dobór zdjęć pomyślałam, że punktem wyjścia mógłby być alfabet. W momencie zapisałam kartkę nazwami miast, pasm górskich, cerkwi, a czasem konkretnych sytuacji. Niektóre litery wykorzystałam nawet kilkakrotnie – nie mogłam pominąć tego co piękne i fascynujące lub jedyne w swoim rodzaju… A jednak, chociaż od A do Z, na pewno nie wyczerpują żadnego z tematów, a tylko sygnalizują, że naprawdę warto pojechać na Krym. Gwarantuję, że po podróży w tamte strony dużo łatwiej pojąć fascynację płynącą z Sonetów Krymskich Adama Mickiewicza i zrozumieć słowa Fiodora Dostojewskiego, który pisał, że: „Istnieję na ziemi tak piękne zakątki, że samo przebywanie tam powoduje uczucie szczęścia i pełni życia. Taki właśnie jest Krym”.

Wystawa plenerowa na Placu Centralnym

5 lipca – 20 września 2007 r., Plac Centralny

Wystawy w Galeriach Nowohuckiego Centrum Kultury:

„Nowa Huta – archeologia, ludzie, epoka”

„Czas zatrzymany – fotografie z dawnych lat z terenów Nowej Huty i okolic”

„Z archiwum Krakowskiego Klubu Fotograficznego”

Robert Kosieradzki „Nowa Huta w latach 60.”

Grzegorz Ziemiański „Nowa Huta współczesna”

„Nowa Huta w świadomości społecznej jawi się coraz częściej jako miejsce niezwykłe i niebanalne. Przez dziesięciolecia skazana na stereotypowy obraz i traktowana jako wstydliwa pamiątka po czasach PRL-u, teraz „najmłodsza siostra Krakowa” staje się modna.

W jej historycznych meandrach odbijają się losy powojennej Polski. Miasto to jednak nie tylko obszar w przestrzeni, ale przede wszystkim ludzie tą przestrzeń tworzący, ich życiorysy, spełnione marzenia i zawiedzione nadzieje, praca ich rąk, dorobek cywilizacyjny i duchowy. To stanowi cząstkę naszej kultury narodowej, którą trzeba i warto zachować dla potomnych a także jest powodem naszych starań o urzeczywistnienie albumu i wystawy.

Zdjęcia przywołują uniwersalne refleksje o drogich – dających każdemu człowiekowi poczucie bezpieczeństwa – korzeniach określających jego miejsce na ziemi. Pokazują, jak ważna jest ciągłość kultury, ludzka pamięć i świadomość własnej tożsamości.

Czy pamięć indywidualna i zbiorowa oraz lepsza znajomość historyczna już realiów, pomoże nam w świadomym kształtowaniu przyszłości, czy też okaże się ciążącym i nieporęcznym bagażem? Sami oceńmy, gdyż jest to sprawa subiektywna. Wydaje się, że stare fotografie mogą się okazać pożyteczne szczególnie dla młodszego pokolenia, które chce się dowiedzieć czegoś więcej o swojej małej ojczyźnie. Wiedza, wrażliwość oraz osobiste doświadczenie określą ich stosunek do tematu wystawy. Autentyzm zarejestrowanych na papierze fotograficznym ludzi, sytuacji i miejsc może ułatwić oceną nieodległej przeszłości.”

Adam Gryczyński

Otwarcie połączone będzie z promocją albumu „NOWA HUTA – najmłodsza siostra Krakowa”.

Honorowy patronat: Prezydenta Miasta Krakowa Prof. Jacka Majchrowskiego.

Projekt „Nowa Huta – najmłodsza siostra Krakowa“ zrealizowano z okazji 750-lecia lokacji Krakowa ze środków Mimisterstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Urzędu Miasta Krakowa.

12 kwietnia – 24 czerwca 2007 r.

Gerd Dollhopf – urodzony w 1963 roku w Ambergu. Ukończył studia fotograficzne na Akademii Sztuk Pięknych w Norymberdze. W czasie studiów koncentrował się coraz bardziej na fotografowaniu ludzi. Obecnie mieszka i pracuje w Norymberdze. Zajmuje się fotografią przemysłową, architektury, studyjną portretową i martwej natury. Prowadzi również własną klasę fotograficzną.

Związek Polskich Fotografików Przyrody Okręg Krakowski

8 marca – 9 kwietnia 2007 r.

Na wernisażu pokazy multidiaporam o tematyce przyrodniczej.

Marek Keppert

Andrzej Matoga

Tomasz Padło

Andrzej Palaczyk

Piotr Reguła

Rafał Stankiewicz

Krystyna Wazl

Tomasz Wilk

Wstajesz jeszcze w nocy. Pokonujesz kilkanaście lub kilkadziesiąt kilometrów by o brzasku fotografować poranne mgły i rosą w której błyska pierwszy promień słońca. Trzeba wykorzystać to niezwykłe światło, które może być tylko o tej porze dnia. Może nad jakimś stawem lub jeziorem spotkasz zastygłą w bezruchu czaple. Może gdzieś na schowanych w głębi lasu mokradłach dojrzysz z daleka majestatyczną sylwetka żurawia, który niezwykłym głosem nawołuje swoją partnerkę. Może podpatrzysz na łące zabawą w berka kilku młodych zajęcy. Z mgły wyłoni się sylwetka jelenia z pięknym porożem i stadkiem kilku łań. Wtedy cały Twój świat to ta polana z żółtymi kaczeńcami i konikami polnymi, które chmarą uciekają ci spod nóg. Schylasz się do motyla, który nie ucieka, bo ma zbyt ciężkie skrzydła od porannej rosy. Długo leżysz obok kwiatka na którym siedzi, obserwujesz jak skrzydła mu wysychają w słońcu. Gdy w końcu podnosisz głowę spostrzegasz tuż przed sobą żmiję grzejącą się w słońcu. I nie wiesz kto jest bardziej przestraszony, ty czy ona. Więc lepiej ostrożnie bez gwałtownych ruchów wycofać się do tyłu na czworakach. Chowasz się w przygotowanej wcześniej kryjówce i myślisz, że ta polanę na pewno lubią też odwiedzać inne zwierzęta. Siedzisz cichutko jak mysz pod miotłę. Cierpliwie czekasz, obserwujesz, nasłuchujesz. Cierpliwie… Po godzinie, może po dwóch, a może dopiero o zmierzchu gdy jest za ciemno żeby zrobić zdjęcie, gdzieś daleko na skraju Twojej polany… I wtedy pomyślisz sobie warto było tu przyjść i cierpliwie czekać cały dzień!

Andrzej Dajek

Wystawa fotografii

8 lutego – 4 marca 2007 r.

Roman Wesołowski – artysta fotografik, urodzony we Lwowie w 1907 r. Zmarł w Krakowie 25 listopada 2000 r. W latach 1952-1968 był zatrudniony w Biurze Studiów i Projektów Hutnictwa „BIPROSTAL” dla którego wykonywał liczne prace fotograficzne na terenie Nowej Huty. Od 1957 roku należał do Okręgu  Krakowskiego Związku Polskich Artystów Fotografików. Był także członkiem honorowym Krakowskiego Towarzystwa Fotograficznego. W jego twórczości dominowała nastrojowa tematyka lwowska, krakowska i nowohucka. Zdjęcia Romana  Wesołowskiego ilustrują liczne albumy i inne publikacje, były także wydawane w formie „widokówek”. Roman Wesołowski był autorem kilku wystaw, w tym dużej, pokazywanej w 1966 r. w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Wykonywał wspaniałe, indywidualnie opracowane fotografie – w tym tzw. izohelie, czyli techniki tonorozdzielcze.